Een vraag die we veel horen, is hoe de narcist kan genezen, of hoe narcisten beter kunnen worden. Het waarheidsgetrouwe antwoord is dat de narcist niet kan genezen. Narcisten kunnen niet beter worden. De narcist is een verbrijzelde persona. De geest van de narcist - hun zeer zelf - brak in stukken onder de stress en druk waaraan ze werden blootgesteld voordat de persoonlijkheid zelfs maar was gevormd, en voordat ze zelfs maar konden begrijpen wat er aan de hand was.
En dan is het bleef op die manier.
En dan is het gevormd op die manier.
En dan is het zo is geworden.
Er is geen manier om dit weer in elkaar te zetten om het geheel te maken. Het is niet mogelijk. Een persoonlijkheidsstoornis beïnvloedt elk aspect van iemands denken. Het kleurt alles wat ze doen, zeggen en denken. Er is geen manier om dit te veranderen. Het is wie en wat ze zijn. Het zijn veel gefragmenteerde stukken die achter een masker rondlopen. Op die manier is het vergelijkbaar met een dissociatieve identiteitsstoornis, die we vroeger meervoudige persoonlijkheidsstoornis noemden.
Dat betekent niet dat er geen hoop is voor kwaadaardige narcisten om in sommige opzichten beter te worden - vooral afhankelijk van welke stoornis ze hebben. Sommige delen van het gedrag van sommige narcisten kunnen worden veranderd, door middel van therapie en mogelijk medicatie. Als ze kunnen begrijpen dat ze een stoornis hebben, geef dan toe dat het probleem bij hen en hun denken ligt, en zet zich volledig in voor behandeling, er is een mogelijkheid dat sommige van hun meer vreselijke gedragingen kunnen worden veranderd - maar nogmaals, dat is alles wat kan gebeuren, en het is een lange kans. Hun manier van denken en voelen zal niet veranderen. Ze zullen nog steeds een narcist zijn. Ze zullen nog steeds een verbrijzelde persona zijn zonder echte identiteit en geen echt vermogen om mensen lief te hebben of te zien als echt en even belangrijk. Ze kunnen nooit heel worden gemaakt.
Als je een bord op de grond laat vallen en het breekt, is het bord kapot. Zelfs als je het op de een of andere manier weer aan elkaar zou kunnen lijmen, zullen er brokken en stukjes en splinters ontbreken. Er zullen gaten en gaten en gekartelde randen zijn. De stukken kunnen niet echt op elkaar aansluiten. Het kan nooit hetzelfde zijn. Het kan nooit heel zijn. Het is gewoon een stel scherven die aan elkaar zijn geplakt. Het kan een tijdje functioneren, zoals de narcist ook een tijdje kan functioneren, maar er is altijd de dreiging dat het onder druk uit elkaar kan vallen omdat het al kapot is. Met voldoende druk, het zullen valt uiteen.
Dit is de reden waarom je van narcisten niet kunt houden terug naar geestelijke gezondheid. Er is geen geestelijke gezondheid om op terug te komen. De mogelijkheid dat ze een heel persoon waren, werd vernietigd voordat je deze persoon ooit ontmoette. Het werd vernietigd voordat ze zelfs maar oud genoeg waren om... hebben een ware identiteit. Je kunt ze niet dwingen om anders te zijn. Je kunt de narcist niet beter wensen, maken of hopen. Als je van een narcist houdt, hou je niet van een persoon, omdat er is geen echte hele persoon daar. Er zijn gewoon eindeloos verschuivende maskers en stukken die naar de voorgrond komen en vervolgens naar de achtergrond verdwijnen als een ander het overneemt.
Deze inhoud is naar beste weten van de auteur nauwkeurig en waarheidsgetrouw en is niet bedoeld ter vervanging van formeel en geïndividualiseerd advies van een gekwalificeerde professional.
J op 18 november 2019:
Ik heb dit weekend ongeveer de helft van je artikelen gelezen en ben er helemaal door gefascineerd. Bedankt voor een aantal zeer interessante inzichten over hoe de geest van personen op het spectrum van BP, NPD en sociopathie werkt. Ik heb een paar vragen (ik heb geprobeerd de "stel de auteur een vraag"-functie te gebruiken, maar het bleef me vertellen dat het te lang was, dus ik gaf het op):
1. In een paar van je artikelen (het spijt me dat ik niet specifiek heb bijgehouden welke) werden de termen sociopaat en psychopaat als hetzelfde gebruikt. Waarom is dat? Zoals ik het begrijp, worden psychopaten geboren en worden sociopaten gemaakt, en hoewel ze er hetzelfde uitzien, zijn ze eigenlijk heel anders. Zou je het daar niet mee eens zijn?
2. Als ik lees over de verschillende persoonlijkheidsstoornissen (met name narcisme), heb ik het gevoel dat ik er veel van kan herkennen. _veel van dat. Ik denk echter niet dat ik per se een narcist, of borderliner of theatraal ben. Ik zou kunnen zijn, veel ervan is als een exacte beschrijving van mij, maar veel komt helemaal niet overeen. Nu realiseer ik me dat het een spectrum is en dat de meeste mensen waarschijnlijk een zekere mate van narcistische afweermechanismen en gedragingen hebben. Waar ik nieuwsgierig naar ben, is hoe je echt kunt weten wat "normaal" is. Zoals je schreef dat een narcist alleen zal doen wat in hun eigen belang is en hun gedrag nooit zal veranderen, tenzij het directe gevolgen voor zichzelf heeft. En dus ben ik hier als... zijn niet alle mensen zo? Is dat niet gewoon de menselijke natuur? Doen we niet allemaal wat in ons eigen belang is? Het kan me schelen hoe mijn acties anderen beïnvloeden, misschien echt, in die mate dat ik me slecht zal voelen als het een negatieve invloed op jou heeft en ik misschien zelfs probeer een beetje _aan te passen_, maar als ik _echte opoffering_ zou moeten brengen, zou er echt een beloning of ernstige consequentie moeten zijn die mij rechtstreeks treft in. Wat is hier echt normaal? In mijn perceptie handelen de meeste mensen in hun eigen belang, de meeste mensen zijn niet erg empathisch of bijzonder zorgzaam voor anderen. Ik bedoel zijn ze echt? Of zijn narcistische neigingen _gewoon zo gewoon_?
3. Uit pure nieuwsgierigheid, en ik besef dat dit moeilijk te beantwoorden zal zijn en dat uw antwoord misschien pure speculatie is, maar het zal nog steeds _gekwalificeerde speculatie_ zijn. U stelt dat narcisten niet kunnen liefhebben en niet kunnen genezen. Wat gebeurt er met een pathologisch narcistische vrouw nadat ze is bevallen? Wat zou ze voelen? Ik ben zelf geen moeder, en ondanks dat ik onlangs 30 ben geworden en mijn hele leven te horen heb gekregen dat mijn "biologische klok" zal ingaan "Als ik ouder word" voel ik nog steeds alleen maar extreme irritatie wanneer ik een kind van welke leeftijd dan ook zie, dus ik zou niet weten wat van een kind houdt diep zou kunnen voelen, maar zoals ik het begrijp, zit het lichaam bij de bevalling ZO vol met hormonen dat het gewoon met niets te vergelijken is anders. Evolutionair moet het zo zijn; als moeders niet volledig onvoorwaardelijk van hun kinderen zouden houden, zou de menselijke soort waarschijnlijk al lang geleden zijn uitgestorven; kinderen zijn ondraaglijk behoeftig, vervelend en nemen alles van hun ouders af, dus als het lichaam nieuwe moeders niet vol pompt extreem sterke hormonen die ervoor zorgen dat ze meer van hun kinderen gaan houden dan wat ook ter wereld dat veel ouders waarschijnlijk niet zouden willen doe het. Dus hoe zou een narcist die net is bevallen zich voelen? Wat maken hun hersenen en lichaam van alle hormonen? Ook, in een _volledig_ theoretisch scenario, wat zou er gebeuren als de primaire verzorger van een volwassen narcist (die die narcist als kind mishandelde en daardoor het narcisme veroorzaakt) werd plotseling liefdevol en begripvol en begon de volwassen narcist weer als een kind te behandelen, onvoorwaardelijk van hem te houden en grenzen te stellen en _een ouder te zijn_ voor hem als volwassenen. Is er _geen kans_ dat de gestopte ontwikkeling door kan gaan en de persoon tot wie ze zouden moeten uitgroeien zich zou kunnen vormen? Waarom niet? Sorry voor veel domme vragen, ik ben gewoon zo nieuwsgierig.
Bedankt!
Dit deed me pijn! op 23 juni 2019:
Ik kreeg de diagnose narcistisch spectrum (en ook asd), en dit artikel is erg beledigend. Ik erken wel dat ik in elke situatie eerst aan mezelf denk en me niet realiseer wat anderen denken of voelen, maar dat betekent niet dat het me niet kan schelen. Het komt gewoon niet in me op om erover na te denken. Elke keer dat ik te horen krijg dat ik iets ongevoeligs heb gedaan, voel ik me schuldig. Het is niet mijn bedoeling om mensen te kwetsen. Empathie is moeilijk te onthouden, maar niet onmogelijk. We zijn geen psychopaten. Je klinkt alsof je over Dexter schrijft, niet over narcotica. Er is een groot verschil. Het belangrijkste verschil is dat we geen kwaadaardige bedoelingen hebben.. we zijn gewoon onvolwassen.
De kleine sjamaan (auteur) uit Macon, GA op 29 januari 2019:
@John: Persoonlijkheid en identiteit zijn niet hetzelfde. Het is geen metafoor. De identiteit van pathologisch narcistische mensen is vaak ernstig beschadigd door een trauma, vergelijkbaar met wat er gebeurt bij dissociatieve identiteitsstoornis. Nogmaals, persoonlijkheid en identiteit zijn niet hetzelfde.
Veel succes.
John op 28 januari 2019:
Dit artikel is belachelijk. Ik ben een narcist. Ik denk en gedraag me op manieren waarvan ik weet dat ze ongezond, verkeerd en soms onvriendelijk zijn voor anderen in een poging mijn onstabiele zelfrespect te behouden. Dat maakt me echter niet "gebroken". Persoonlijkheid is niet iets dat kan "breken" in "stukjes" die "versplinterd" zijn. Het is een heel mooi visuele metafoor en lijkt overtuigend, maar deze termen en uitdrukkingen worden niet verklaard door te verwijzen naar feitelijke feiten over hoe we de geest kennen werken. Je zou narcisme in het artikel kunnen vervangen door bijna elke andere persoonlijkheids- of stemmingsstoornis, en dat zou ook zo zijn nog steeds logisch omdat de krachtige metaforen niet worden ondersteund door analyse van de onderliggende processen narcisme.
Als andere narcisten dit lezen, laat dit artikel je dan niet naar beneden halen. Eerlijk gezegd is het onverantwoord dat dit zo'n populair zoekresultaat is voor narcisten die zichzelf willen verbeteren. Het vergt moed om een persoonlijkheidsstoornis onder ogen te zien en aan jezelf te werken. Het is niet onmogelijk om te genezen en te groeien en laat niemand je ooit iets anders vertellen.
Bron: een psycholoog
De kleine sjamaan (auteur) uit Macon, GA op 09 december 2018:
Alice: Je kunt je gedrag veranderen als je het niet leuk vindt. :)
alice op 08 december 2018:
Dus wat is het punt? Waarom ben ik hier? Als ik niet kan veranderen, kan ik net zo goed volledig in mijn narcisme geloven, toch?
Scott op 21 november 2017:
Welnu, om die redenen, waarom leef ik zelfs als er geen hoop is? Bedankt dat je me hoop gaf toen er geen was
