Leren loslaten
Als ik aan mijn jeugd denk, stel ik me voor dat ik door de bossen in Noord-Californië ren met mijn drie jongere broers en zussen, onze plastic sleden op sleeptouw terwijl we ze over een besneeuwde bosbodem slepen. De zomers zijn overschaduwd door eenvoud: mijn zus en ik pakken posters van boybands op in de boomhut, ontwarren de tuinslang en het veranderen van de hot tub in een "zwembad". Ook de kleine ruzies: over kleding, over haarspeldjes, over wie de telefoon mag gebruiken eerst.
Mijn dierbaarste herinnering is echter een terugkerende herinnering. Elke kerstavond stapelden mijn broer en mijn twee zussen zich op in mijn bed, een nest van dekens en kussens die ons bij elkaar hield. Ik zou ze midden in de nacht wakker maken als ik er zeker van was dat de kerstman was gekomen en gegaan. We liepen op onze tenen door de gang om naar ons nieuwe speelgoed te gluren, terwijl de zoom van onze kerstpyjama de hardhouten vloeren afstoft. Vier kleine paar pootjes, die elk jaar groter worden. In mijn herinnering liep ik altijd voorop, mijn troep veilig en dichtbij in mijn voetsporen.
Als oudste zus heb ik me altijd verantwoordelijk gevoeld voor mijn jongere broers en zussen - dat doe ik nog steeds. Het was niet zo dat mijn ouders geen geweldige verzorgers waren, maar gedurende 10 jaar van ons leven droeg minstens één kind luiers. Er werd van me verwacht dat ik zou helpen - met de afwas, met wiskundehuiswerk, met het draaien van het bad van mijn kleine zusje. Mijn geboortevolgorde betekende ook dat ik als eerste in de rij stond voor de meeste ervaringen, van het rijden op de voorbank van de auto tot degene die hem bestuurde, en dan voor de stoten en blauwe plekken, de gebroken harten.
Om deze nuances van het leven voor de anderen onder ogen te zien, betekende vaak dat ik mijn broers en zussen moest verstikken met een bazige en controlerende houding, vooral tijdens die eerdere jaren. Ik wilde ze beschermen tegen pijn, maar ook de magie van de wereld met mijn ogen delen. Bovenal wilde ik dat mijn broers en zussen me vertrouwen, me nodig hebben, zich geliefd en veilig voelen, en alsof ze altijd bij me kunnen komen met hun problemen.
Ik denk dat het voor ons, oudere kinderen, intuïtief aanvoelt om onze wijsheid op te leggen, hoe die ook wordt ervaren. Misschien begrijpen we zo onze eigen ervaringen, die soms eng zijn omdat we eerst door onbekende wateren navigeren, zonder een grote broer of zus om ons voor te gaan. Als we onze broers en zussen kunnen vertellen wat we hebben geleerd, doen onze levens er misschien net iets meer toe - misschien zijn we belangrijker.
Mag ik je iets vertellen waar ik mee worstel? Ik maak me nog steeds zorgen om mijn broer en zussen; Ik voel een leegte in mijn borst als het te lang geleden is dat we elkaar voor het laatst hebben gesproken. Het is 30 jaar geleden en mijn broers en zussen en ik wonen in verschillende staten en tijdzones, we hebben allemaal een baan, partners en huisdieren. Maar hoewel ik heb geleerd de energie van de grote zus/bazig te temmen (hoewel ze het daar misschien niet mee eens zijn), blijf ik een diep gevoel van verantwoordelijkheid voor hen voelen. Ik heb moeite om ze los te laten.
Toch zijn mijn broer en zussen nu hun eigen mensen; dat zijn ze altijd geweest. Het zijn geen mini-me's, zoveel als de 10-jarige Kayti (oké, soms de 31-jarige Kayti) had gewild dat dat waar was. Het is belangrijk en noodzakelijk om mijn grip los te laten, evenals mijn verwachtingen. Dit is een geschenk dat ik hen kan aanbieden, maar het is ook een geschenk voor mij.
Om te helpen bij deze overgang, heb ik onlangs een meditatie geschreven om mezelf te begeleiden naar dit volgende seizoen van het leven, een waarin ik nog steeds de grote zus ben, maar elke behoefte aan controle heb losgelaten. Misschien kan het jou ook dienen en helpen bij het loslaten van eventuele angsten of zorgen die je nog hebt voor je jongere broers en zussen.
Samen kunnen we leren om onze grip te verzachten terwijl we nog steeds onze steun en liefde bieden. xx
Een meditatie voor oudere broers en zussen
Beste oudste broer,
In al je jaren en vele rollen heeft je titel als oudste broer of zus altijd het meest heilig voor je gevoeld. Wat een geluk dat je getuige bent geweest van de geboorte en het daaropvolgende leven van je jongere broers of zussen, om ze te helpen inluiden, om je wijsheid in realtime te schenken, terwijl jij ook leerde navigeren door de wereld.
Je bent nu al heel lang zowel beschermer als leider - waarschijnlijk ook een tegenstander en een kletsverhaal van klasse A! Maar ondanks het gekibbel en de "handen op de heup" houding die je hebt geperfectioneerd, was je altijd fel toegewijd aan degenen die tegen je opkeken. Dat ben je nog steeds.
Je broers en zussen zijn nu echter volwassen. En relaties tussen volwassen broers en zussen kunnen hun eigen uitdagingen bieden, waarvan je hebt ontdekt dat je de controle over het 'oudste kind' loslaat. Je wilt nog steeds beschermen, op de hoogte zijn, het eerste telefoontje zijn voor elk liefdesverdriet en elke blauwe plek.
Moge dit een bevestiging van uw rol zijn: Het is oké om de leider te zijn, om jongere paar voeten door de gang te leiden op kerstavond om naar het speelgoed te gluren. Om de magie te behouden lang nadat jullie allemaal het nest hebben verlaten. Maar ook: het is prima om je greep te verzachten, om je broers en zussen hun eigen leven te laten creëren buiten het leven dat jullie allemaal als kinderen deelden. Ze hebben wijsheid in overvloed-maar eerst moet je het verwelkomen, er ruimte voor creëren, leren luisteren naar hun verhalen en verhalen en ervaringen, om hun advies te vragen.
Ze willen je bevestigingen horen - en niet altijd als hun oudere broer of zus, maar als hun leeftijdsgenoot en vriend. Wees trots op ze en vertel ze dat ook. Ze zijn zoveel meer dan hun label als “broertje”, als “klein zusje”; hen bij naam aanspreken en hun autonomie respecteren, erkennend dat ook zij individuen zijn die zich door de wereld verplaatsen - zoals dat nodig is en zoals het voor hen het beste werkt.
Leer ook van de mensen te houden van wie ze houden. Deze kan moeilijk zijn, maar het is belangrijk: open je armen voor de vrienden van je broers en zussen; nodig hun partners uit zoals je zou willen dat ze met die van jou zouden doen. Wees nieuwsgierig en zorgzaam, stel vragen en laat deze vreemden kennismaken met familiegrappen en grappen.
Zullen je broers en zussen van mensen houden die niet helemaal goed lijken? Ja. Maar dat is niet aan jou om te beslissen. Ze hebben waarschijnlijk ook zo over jou gedacht. Laat ze hun eigen paden effenen en oordelen over mensen op hun eigen timing. Als ze iets magisch in iemand zien, zoek dan ook naar die magie.
Oh, en zeg dat het je spijt als je het mis hebt. Geef een voorbeeld door als eerste op te staan en uw fouten en tekortkomingen toe te geven. Wees eerlijk en kwetsbaar, vriendelijk en loyaal. Je hoeft niet altijd het voortouw te nemen door je mening te geven of je rol te laten gelden. Houd in plaats daarvan intens van uw mensen en wees altijd de eerste die belt, de eerste die luistert en de eerste die komt opdagen.
Je bent tenslotte de oudste, "primeurs" zijn iets voor jou. Je kunt nog steeds de eerste zijn die incheckt, sms't, in het vliegtuig stapt als dat mogelijk is. Er hoeft geen significante reden te zijn. Facetime; op reis gaan om geen andere reden dan meer tijd samen door te brengen.
Verwelkom dit nieuwe seizoen van relaties tussen volwassen broers en zussen door oude herinneringen op te halen en ook door nieuwe te maken. Ruil je verhalen, of je de ervaring nu deelt of niet. Herinner ze eraan hoe het was om samen klein te zijn. Maak afspeellijsten voor broers en zussen die je op Spotify kunt delen om de afstand te overbruggen; gebruik die energie van een grote broer om reizen te plannen, vooral omdat jullie allemaal nieuwe gezinnen stichten en ze groeien.
Vergeet ook niet te lachen! Je kunt nog steeds lol maken en plagen! Wees weer jeugdig, speels, ondeugend en rebels - laat de jongste broer of zus je leren hoe je met dingen wegkomt! Vul de hottub met slangwater, ga sleeën in het bos met je kinderen, met hun kinderen.
Laat tot slot je broers en zussen leiden en voor je zorgen-Ja jij. Laat ze je leren en vieren, en de baas over je spelen op de momenten dat je het het meest nodig hebt. Sta ze toe om je te ontvangen, om je rug te wrijven, om Venmo je geld te geven voor een kopje koffie wanneer je sterke drank of bankrekening bijna op is. Laat ze voelen wat je vaak voelt: de trots die hoort bij het zorgen voor anderen en hen veilig houden.
Op een dag zul je misschien wel dansen op de bruiloft van je jongste zus. Het wordt een late oktoberavond en het gaat regenen als je broer zijn vriendin tegen zich aan houdt, terwijl je andere zus haar slapende baby knuffelt. Wanneer dit gebeurt, neem je elk moment tot je, zodat het over je heen spoelt totdat de muziek stopt, totdat iedereen in aparte auto's stapt en hun eigen weg rijdt. Dan zwaai je vaarwel, zoals je hebt ontdekt, en fluister je de nacht in:
"Ik zal hier altijd zijn."
Laat je controle los door je verwachtingen, je angsten en de titels die ons allemaal insluiten los te laten. Je bent nog steeds de oudste, en - het leven ziet er gewoon een beetje anders uit nu we allemaal volwassen zijn. En dat, mijn beste mede oudste broer of zus, is zoiets moois.
Ik stuur liefde naar jou en de jouwen.
Eerlijk,
Een oudste broer of zus xx
PS Als je dit leest en deze dingen niet voelt, is dat ook goed. Als je gekwetst bent, als je vervreemd bent van je broers en zussen, of als je er een te vroeg hebt verloren - mijn hart gaat naar je uit als je rouwt, een gevoel van verlies voelt of zelfs helemaal niets voelt. Relaties zijn ingewikkeld en soms rommelig; mogen we zachtaardig voor elkaar zijn, waar we ook zijn.
