Op zoek naar creativiteit
Het was mijn eerste lente in Londen. De zon stond eindelijk hoog genoeg aan de hemel om de stadslucht op te warmen. Ik zat een jaar in de graduate school, studeren non-fictie schrijven, en de andere studenten en ik haastten ons allemaal om onze boekmanuscripten voor de zomervakantie af te ronden. Twee van mijn leeftijdsgenoten stelden voor om de stad een paar weken te verlaten om te schrijven. Voor ik het wist zaten we met z'n drieën in een bus op weg naar het vliegveld, bestemd voor een boerderij op een eiland voor de kust van Schotland.
Twee weken lang lazen we gulzig, werkten we aan onze manuscripten en bezochten we de plaatselijke kroeg. We hakten ook hout voor de open haard en zagen de schapen grazen in de voortuin. Het was net zo magisch en onpraktisch als het klinkt: drie voltijdstudenten, die geleend geld gebruikten om hun reis te betalen, en elke uitgave als onderdeel van hun studie rechtvaardigden. Maar de schrijfretraite was precies wat ieder van ons nodig had; het was ook wat ik nodig had - om mijn opdracht te voltooien, ja, maar ook om weer creativiteit te vinden.
In haarLitHub-essay,, Mari Andrew schrijft: "Ik zou weken doorstaan in een tijd waarin [creativiteit] me niet zou bezoeken en ik zou beginnen te twijfelen aan mijn oordeel, en dan zou ze de deuren opengooien en kwam door met een dramatisch ‘Mis me?’ Ze was bedwelmend om in de buurt te zijn, misschien vanwege de zeer reële mogelijkheid dat ze voorgoed zou vertrekken moment."
Zelfs op de middelbare school, terwijl ik me uitsluitend op schrijven concentreerde, ontdekte ik dat mijn creativiteit vaak afnam in stressvolle seizoenen of wanneer ik onder druk stond van een dreigende deadline. Het was moeilijk om geïnspireerd te blijven omdat mijn geest en creatieve praktijken werden uitgedaagd en uitgerekt. Schrijfretraites in het weekend werden in die jaren mijn favoriete inspiratiebron, hoewel ze veel minder groots waren na die eerste reis naar Schotland.
Toen ik afstudeerde en terugkeerde naar de Verenigde Staten, beloofde ik mezelf dat ik zou blijven wegkomen bij minstens één keer per jaar, al is het maar voor één nacht, om te schrijven en ruimte vrij te maken voor creativiteit om de weg terug te vinden naar mij. Dit wil niet zeggen dat creativiteit onmogelijk is om binnen te komen alledaagse leven, maar soms is het moeilijker om te zien wanneer je fulltime werkt en de eisen van het leven in evenwicht houdt. Een schrijfretraite, heb ik ontdekt, biedt een snelle ontsnapping om alle rommel in de geest te doorzoeken en op te ruimen.
Als je nieuwsgierig (of wanhopig, ha!) bent om in de nabije toekomst je eigen schrijfuitje te plannen, ben ik daar met je (ik kijk naar je herfst 2022). Hier zijn een paar tips en trucs die ik heb geleerd van retraites in het verleden. Ik hoop dat ze u ook kunnen helpen bij uw eigen planningsproces:
1. Waar te gaan op je schrijfretraite
Ik vind het heerlijk om te dromen over waar ik heen wil en door alle mogelijke huizen op Airbnb te bladeren. Maar terwijl reizen naar een verre en idyllische locatie om aan je volgende boek of creatief project te werken letterlijk de droom is, kunnen deze reizen ook veel tijd en geld vergen. Dat gezegd hebbende, als je de middelen hebt om dit te doen, maar aarzelt omdat het een beetje toegeeflijk aanvoelt, beschouw dit dan als je aanmoediging om de reis te boeken!
Een kleine schrijfretraite in je achtertuin kan ook net zo zinvol zijn - en deze kortere reizen betekenen vaak dat je vaker weg kunt gaan, bijvoorbeeld een paar weekenden per jaar. Ik heb pensions in mijn stad geboekt, van huis geruild met vrienden en mijn partner een weekend weggestuurd, zodat ik het huis voor mezelf kon hebben. Wat je ook besluit, maak het persoonlijk voor jou!
Als u op zoek bent naar een tijdverdrijf en reizen, volgen hier een paar adviezen:
Overweeg de locatie en hoe dicht u bij de dichtstbijzijnde stad wilt zijn. Wil je een lokale coffeeshop die je elke dag kunt bezoeken? Houd je meer van stadslawaai of van de natuur? Bedenk waar je je geïnspireerd voelt. Ook veiligheid is een belangrijk aandachtspunt.
Kijk goed naar de lijst met foto's en recensies. Heeft het een bureau? Een comfortabele ruimte om te schrijven? Merken recensenten bouwlawaai op in de buurt? Het is oké om kieskeurig te zijn over waar je heen gaat en de plaats waar je boekt! Als je nog vragen hebt, neem dan gerust contact op met hosts.
Wees realistisch over de kosten. Een zelfgeleide schrijfretraite kost huisvesting, reiskosten, eten en tijd. Het is oké om hiervoor te sparen! Overweeg om aan het begin van elk jaar een fonds op te richten (zoals u een vakantiefonds zou doen) en elke maand een klein bedrag opzij te zetten.
U kunt ook overwegen of u een of twee vrienden wilt uitnodigen. Dit kan kosten besparen en leent zich ook voor extra inspiratie. Tijdens die eerste retraite in Schotland was het nuttig om andere schrijvers in de buurt te hebben om te brainstormen over ideeën en essays voor workshops.
2. Een schrijfschema instellen
In Schotland volgden mijn vrienden en ik een strikt schema. We werden elke dag op hetzelfde tijdstip wakker en hadden toen tijdblokken ingelast om te schrijven. Hier is hoe we onze dagen hebben gestructureerd:
07.00 - 08.00 uur Yoga en ontbijt
8u - 12u schrijven
12 uur - 1 uur 's middags. lunch
1 uur 's middags. - 16.00 uur schrijven
16.00 uur - 18.00 uur pauze/diner voorbereiding
18.00 uur - 20.00 uur elkaars stukken lezen en bewerken
Om het schema naadloos te laten verlopen, hebben we van tevoren een maaltijdplan opgesteld en was ieder van ons verantwoordelijk voor specifieke maaltijden of klusjes per dag (zoals een zomerkamp!). Natuurlijk hebben we dit schema ook leuk gemaakt, en we hebben ons er niet altijd aan gehouden - we zijn tenslotte creatievelingen -workshoppen vaak inclusief wijn, en schrijfsessies betekende soms wandelen om plotproblemen op te lossen. En we eindigden onze avonden altijd samen met het kijken naar herhalingen van favoriete tv-programma's om ons hoofd leeg te maken (RIP voor de stapel boeken die we hadden meegebracht).
Hoe je ook besluit om je retraite te structureren, het moet voor jou werken. Als je je beste schrijfwerk vroeg in de ochtend afkrijgt, doe je dat misschien eerst. Meer een nachtbraker? Sta jezelf toe om uit te slapen en plan wat schrijfuren in voor na het eten.
3. Wat moet je inpakken voor je schrijfretraite
Hoe dromerig ze ook klinken, schrijfretraites zijn ook een uitdaging - voor onze hersenen en emoties. Dit is vooral het geval als je, zoals ik, een memoires of een persoonlijk essay schrijft en oude herinneringen uit je verleden opgraaft.
Ik geef graag prioriteit aan comfortartikelen en creatieve hulpmiddelen wanneer ik aan lange schrijfsessies begin, en dit geldt nog meer wanneer ik inpak voor een schrijfretraite. Denk aan knusse sokken, een yogamat, een favoriete geurkaars, een stapel boeken van geliefde auteurs en schrijfgidsen, foto's en citaten om op je bureau te plakken. Ik investeer meestal ook in een paar nieuwe creatieve tools, zoals Moleskin-notitieboekjes en verse potloden. En ik neem altijd een roman (of een paar goede films) mee waar ik voor het slapengaan van kan genieten. Nogmaals, kies wat het beste werkt voor jou en je creatieve praktijk.
4. Welke schrijfdoelen je moet stellen - en wat je kunt verwachten?
Naast een dagelijkse structuur, stel ik mezelf altijd doelen voordat ik op schrijfretraite ga. Natuurlijk heeft schrijven vaak een eigen mening, en deze doelen hebben de neiging om te veranderen als ik er eenmaal ben. Maar ik vond het nuttig om een startpunt te hebben en indien nodig aan te passen.
Een paar vragen die je jezelf kunt stellen om doelen te stellen:
Wat hoop ik te winnen van deze tijd weg?
Hoeveel woorden of pagina's hoop ik te produceren?
Moet ik me concentreren op ruwe concepten, creatief denken of bewerkingen en revisies?
Welke regels moet ik voor mezelf stellen om gefocust te blijven?
Hoe ben ik van plan om door onvermijdelijke schrijfblokkades te navigeren?
Welke kleine beloningen kan ik mezelf elke avond aanbieden om mijn prestaties te vieren?
Een laatste opmerking om te onthouden is dat creativiteit geen bestemming is, maar een voortdurende handeling die we koesteren en oefenen, en het zal vaak anders aanvoelen, afhankelijk van de seizoenen. Hoewel het schrijven van retraites een prachtige manier is om deze praktijk te eren en onszelf (en onze geest) ruimte te geven om te ademen, moeten ze gepaard gaan met een overgave van verwachtingen. Niet elke schrijfretraite leent zich voor een nieuw manuscript of zelfs voor een bron van creativiteit en inspiratie. Ik ben van deze weekenden weggelopen met ruwe schetsen van boeken, en ik ben ook weggelopen met niets anders dan dagboekaantekeningen over hoe ongeïnspireerd en uitgeput ik me voelde.
"Revering Creativity zou betekenen dat ik mezelf verneder voor haar macht", schrijft Andrews in haar Lithub-essay. "Ze is veel ouder en wijzer dan wij allemaal - zelfs ouder dan wijze oude bomen en wijngaarden - en ze zal op bezoek komen wanneer ze wil."
Dus net zoals we structuur en doelen stellen voor onze schrijfretraites, hoe ze er ook uitzien, kunnen we ook onze verwachtingen loslaten in de hoop dat wat er ook moet gebeuren, zal gebeuren. Dat is hoe dan ook het mooie van creativiteit.
