Ik ging rechtop zitten, gedrenkt in het licht van mijn bedlampje. Terwijl ik handlotion in de spleten van mijn vingers drukte, reisde mijn blik. Het was stil in de kamer, maar een stortvloed van emoties die ik niet kon benoemen stormde in mij.
“Door onze pennen te gebruiken om een voorzichtig gat te maken in de spanning van onze innerlijke werelden, kunnen we ze laten ademen en loslaten.”
Dit is de dagelijkse tornado die elke avond voordat ik naar bed ga in mijn gedachten ronddraait.
Elk klein moment, elk gesprek, elk takenlijstitem, compleet of onvolledig, elke golf van gevoelens van die dag keert terug en wordt opnieuw afgespeeld. Emoties zullen uiteindelijk eisen om gezien te worden, en deze nachtelijke twister laat vaak een puinhoop van vormeloze gevoelens achter in mijn schoot. Ik merk dat ik verdwaald ben in de vraag hoe ik ze moet ontwarren, laat staan verwerken.
Wanneer wat er aan het eind van de dag nog in ons zit, onmogelijk te bevatten of te verwoorden is, maar toch woedt. Door onze pennen te gebruiken om een voorzichtig gat te prikken in de spanning van onze innerlijke werelden, kunnen we ze laten ademen en loslaten, zodat wij hetzelfde kunnen doen. Deze drukvrije poëziepraktijk geeft onze interne storm een plek om zich te ontvouwen. Hier leest u hoe u uw dagelijkse poëziepraktijk kunt beginnen.
Beginnen met uw dagelijkse poëziepraktijk
Haal eerst de druk eraf. Je hoeft geen Emily Dickinson te zijn. Je hoeft geen John Keats te zijn. Je hoeft niet ooit in je leven een gedicht te hebben geschreven.
En je hoeft het absoluut niet te laten rijmen.
“Deze praktijk is niet bedoeld om een lezer te verbazen of iets oogverblindends te produceren voor applaus.”
Deze praktijk is niet bedoeld om een lezer te verbazen of iets oogverblindends te produceren voor applaus. Het is gewoon een uitlaatklep voor onze onbewuste geest, en tenzij we gedwongen worden om te delen, is het alleen voor onze ogen.
Neuroloog en grondlegger van de psychoanalyse Sigmund Freud, in zijn psychoanalytische theorie, beschrijft het onbewuste als de onzichtbare opslagplaats van onze emoties, motivaties, herinneringen en verlangens. Naar parafraseer Freudzullen onuitgesproken emoties nooit verdwijnen. Ze worden levend begraven en zullen later op onverwachte manieren tevoorschijn komen.
Door de drukklep van ons onbewuste open te draaien, komen die onuitgesproken emoties vrij Regel voor regel, gedachte-voor-gedachte gedichten, brengen we wat complex in ons is, samen in iets dat bevat op papier. Wanneer we onze geest toestaan te spelen met metaforen en beelden en concepten aan elkaar rijgen zonder de eis om ze zinvol te maken, omhullen we abstracte emoties in een taal die onze bewuste geest kan grijpen.
“We hoeven geen schrijvers van wereldklasse te zijn om gedichten te maken en ervan te genieten hoe ze onze innerlijke wereld kunnen verlichten.”
En dat is alles wat onze zoemende tornadohersenen uiteindelijk proberen te doen: begrijpen wat er om ons heen gebeurt, zodat het ons veilig kan houden.
Wanneer we het opschrijven, voelt ons onbewuste zich een beetje meer begrepen, en wat beter begrepen wordt, wordt minder hectisch om opgemerkt te worden. Het beste is dat we geen schrijvers van wereldklasse hoeven te zijn om gedichten te maken en ervan te genieten hoe ze onze innerlijke wereld kunnen verlichten.
Het enige wat je nodig hebt is een pen.
Begin met slechts drie regels (en misschien een krabbel)
Beschouw deze praktijk als een hersendump, geholpen door het regel-voor-regel ritme dat ons ter beschikking staat in korte poëzie. Een braindump is een schrijfoefening waarbij je elke gedachte die in je opkomt door je arm laat gaan, door je pen, en op een lege pagina 'dumpt'. Geen oordeel, geen pauze, geen bewerking en geen regels. Zet een timer als dat helpt, of schrijf tot je niets meer te zeggen hebt.
“Geen oordeel, geen pauzeren, geen bewerken en geen regels.”
Onszelf verlossen van de beperkingen van de syntaxis, de juiste zinsstructuur en de noodzaak van waar we naar schrijven om precies te zijn, we laten ons de levendigheid achter onze woorden aanscherpen en accepteren ze zoals ze willen komen.
Neem om te beginnen even de tijd om aan uw dag te denken. Laat je gedachten de vrije loop en streef naar drie lijnen. Zie een foto, moment of zorg van de dag voorbij vliegen. Vang het op en druk het uit op uw pagina, zodat het kan komen zoals het wil.
"Als visuals een meer toegankelijke weg zijn, probeer dan eens met tekenen in deze praktijk."
Als beelden een meer toegankelijke weg zijn, probeer dan eens met tekenen in deze praktijk te komen, en laat wat je tekent je inspireren in de taal eromheen. Denk aan dichter Rupi Kaur. Ze combineert haar gedichten vaak met kunstwerken om de boodschap die ze probeert over te brengen rijker uit te drukken, door lijntekeningen toe te voegen om haar woorden te begeleiden.
Je zou elke dag voor een raam kunnen zitten en schetsen wat je opvalt, en je gedachten van daaruit kunnen laten afdwalen. Of misschien kunt u uw ogen sluiten, diep ademhalen en welk beeld er ook in uw geestesoog verschijnt, proberen het te traceren.
Doodles of niet, werp meerdere lijnen in de vijver van je onbewuste om te achterhalen wat er is roeren onder de oppervlakte is een vriendelijke manier om je geest te benaderen, en je hoeft geen pagina's te vullen en pagina's.
Begin gewoon met drie regels. Als u moeite heeft om op gang te komen, probeer wat schrijfoefeningen om de boel los te maken.
Overweeg om er een dagelijks ritueel van te maken
We planten een anker van veiligheid en voorspelbaarheid wanneer we rituelen in ons dagelijks leven verweven. Volgens onderzoek gepubliceerd in de Tijdschrift voor persoonlijkheid en sociale psychologiezijn een verfijnd gevoel voor evenwicht en zelfbeheersing de voordelen die we kunnen verwachten van de integratie van rituelen. Overweeg om deze poëziepraktijk te implementeren als het dagelijkse toevluchtsoord waar je terugkeert om te ontladen, te decomprimeren en dit te doen zonder zelfkritiek. Laat het een vertrouwde landingsplaats zijn voor je gedachten en emoties, een ritme waarop je het tempo van je zenuwstelsel kunt bepalen.
"Begin met het kiezen van een tijdstip op uw dag waarop u weet dat u een pauze in uw schema kunt nemen."
Begin met het kiezen van een tijdstip op uw dag waarop u weet dat u een pauze in uw schema kunt nemen. Ga zitten en open veilig de deur naar uw gedachten. U kunt vlak voor het slapengaan uw notitieboekje en pen pakken, of de oefening tot de laatste stap van uw ochtendhuidverzorgingsroutine maken. U kunt uw dagboek in uw auto bewaren om uw gedichten op te schrijven voordat u naar uw werk gaat, of u kunt elke dag tijdens de lunch uitkijken naar het ritueel.
Wanneer en waar doet er niet toe. Het enige dat telt is dat wanneer je je notitieboekje openslaat, je jezelf, voor dat moment van de dag, de kans geeft om de vangrails van prestatie en perfectionisme neer te halen en je onderbewustzijn daar toestemming voor te geven uitademen.
Er zit schoonheid in het resoneren met de woorden die iemand anders heeft geschreven. Maar er schuilt een nog diepere kracht in het schrijven van onze eigen teksten.
“Een rituele poëziepraktijk geeft ons een oordeelsvrije, rommelige en heerlijk verlichtende uitlaatklep.”
Mijn pen is het instrument geworden dat de werveling van mijn stormachtige innerlijke wereld kanaliseert. Wanneer het druksysteem binnenin eindelijk loskomt door stromen van strofen, onvolmaakte regels, explosies van vragen en onbeschaamd verkeerd gespelde woorden begint het stof te dalen, en de dagelijkse twist verspreidt.
Een rituele poëziepraktijk geeft ons een oordeelsvrije, rommelige en heerlijk verlichtende uitlaatklep. Door onze pen te gebruiken om de spanning van de dag los te laten, laten we onze innerlijke werelden uit onze geest smelten en op een pagina buiten ons leven.
Cheyanne Solis
