Foto toeren over de oude baan vanaf hole 1
Deze diavoorstelling van de Old Course in St. Andrews neemt ons mee op een rondleiding langs de links, een van de twee beroemdste golfbanen ter wereld (de enige competitie voor die titel is Augusta Nationaal) en de meest belangrijke golfbaan in de golfgeschiedenis. Golfbanen zijn 18 holes vanwege The Old Course; het hoofdkantoor van de R&A bevindt zich net achter de 18e green; Oude Tom Morris hier gezwoegd, innoverend in natuurlijk onderhoud en ontwerp; Bobby Jones (en vele andere grootheden) won hier.
De Old Course in St. Andrews is iconisch. Hoewel het niet altijd indruk heeft gemaakt op nieuwe bezoekers uit het buitenland - Sam Snead dacht dat het "een oude, verlaten golfbaan" was toen hij hem voor het eerst zag.
De 18 foto's in deze galerij tonen alle 18 holes, in volgorde, met afstanden, holenamen en andere info.
Het eerste gat
- Naam eerste hole: Burn
- Par: 4
- Werven: 376
De Old Course in St. Andrews opent met een van de gemakkelijkste tee-shots bij golfen. Hazards zijn erg moeilijk te vinden vanaf de tee - de fairway is ongeveer 100 meter breed, er zijn geen bunkers, geen water, geen rough. (Dat betekent echter niet dat elke pro de fairway raakt; Ian Baker-Finch miste deze fairway berucht tijdens de British Open van 1995, toen hij diep in zijn strijd zat. Hij stopte daarna met competitief golfen.)
De eerste vaargeul wordt echter doorkruist door een weg met de naam Granny Clark's Wynd (deze kruist ook de aangrenzende 18e vaargeul).
De Swilcan Burn, een waterkanaal van ongeveer twee meter breed, verschijnt uiterst rechts van de vaargeul ongeveer 105 meter uit de hole, slingert dan de rechterkant van de fairway op en steekt over voor de groente.
Ongeveer 80 meter van de green wordt de zeer brede fairway tot ongeveer de helft van zijn breedte ingeklemd door de Himalaya Putting Green, die aan de rechterkant verboden terrein is.
De kleine gaspeldoornstruik zichtbaar op de foto hierboven is ook zichtbaar vanaf de tee en is het richtpunt voor de eerste rit.
De oude baan - Hole 2
- Naam van tweede gat: Dyke
- Par: 4
- Werven: 453
De tweede hole op The Old Course is de thuisbasis van de diepe bunker die bekend is bij Cheape's Bunker, en Cheape's is vrij duur voor elke golfer die erin gaat. Voor veel profs was Cheape's Bunker in de loop der jaren echter als een zorg vervaagd naarmate de afstandswinst in golf sneller werd. Veel golfers vonden het gemakkelijk om langs Cheape's op de rit te komen.
Een nieuwe tee, 40 meter verder naar achteren, maakt Cheape's Bunker echter opnieuw een bedreiging voor misplaatste schijven. En ga niet meteen van de tee af, er staat een dikke, knoestige gaspeldoorn te wachten om de bal in die richting op te slokken.
De tweede hole is de eerste dubbele green op The Old Course, nr. 2 die de ruimte deelt met nr. 16. Maar de dubbele greens zijn zo massief dat het niet zo eenvoudig is om je bal dichter bij de verkeerde vlaggenstok te vinden dan de juiste. Het gebeurt echter wel eens, zelfs bij de profs.
De oude baan - Hole 3
- Naam van derde hole: Cartgate (Out)
- Par: 4
- Werven: 397
De naam van het gat is Cartgate (Out). Waarom "uit", en tussen haakjes? Verschillende holes op The Old Course delen niet alleen greens, maar ook namen. Er is ook een Cartgate (nr. 15) op de achterste negen; Nrs. 3 en 15 delen een van de dubbele greens van de links. Om de twee Cartgate-gaten te onderscheiden, wordt de voorste negen - of buitenste negen - één "Cartgate (Out)" genoemd en de achterste negen - of binnenste negen - één "Cartgate (In)" genoemd.
De naam van het gat is ook de naam van het gevaarlijkste gevaar, de diepe Cartgate-bunker die aan de linkerkant van de nr. 3 green zit. Het is moeilijk te zien bij de nadering, maar het slokt veel eigenzinnige schoten op.
Een reeks kleine potbunkers en een paar stands met gaspeldoorn bevinden zich aan de rechterkant van de fairways. The Principal's Nose, een groep bunkers in de 16e fairway, is zichtbaar links van de No. 3 fairway ongeveer halverwege de fairway.
De oude baan - Hole 4
- Naam van de vierde hole: Ginger Beer
- Par: 4
- Werven: 480
De vierde hole is de langste par-4 op The Old Course. Rechts van de heuvels op de foto hierboven is het dalgedeelte van de fairway; links van de terpen is een plateau dat een beter zicht op de nadering biedt. De vallei is moeilijker te raken, omdat ze smaller is; maar het plateau is gemakkelijk voor bommenwerpers om met de bestuurder voorbij te schieten en in een brede bunker (de Cottage-bunker) erachter te rollen.
Nr. 4 deelt zijn dubbele green met de 14e hole.
De oude baan - Hole 5
- Naam van vijfde hole: Hole O'Cross (Out)
- Par: 5
- Werven: 568
Hole nr. 5 is de eerste par-5 golfers die ze tegenkomen op The Old Course. Een goede rit zorgt ervoor dat de meeste tourprofessionals deze green bij de tweede slag bereiken - of het in ieder geval proberen.
De bunkers op de bovenstaande foto bevinden zich aan de rechterkant van de fairway, onderdeel van een groep van zes bunkers die een bedreiging kunnen vormen voor drives die niet de voorkeurslijn volgen naar de linker helft van de fairway.
Verderop in de hole bevinden zich de Spectacles-bunkers, twee bunkers, één aan weerszijden van de fairway, ongeveer 60 meter onder de green. Voor de niet-profs, en alle kortere slagmensen, is het opleggen van de Spectacles het spel, waarbij een korte derde overblijft in een verhoogde green die 100 meter van voren naar achteren is. De vijfde hole deelt zijn dubbele green met nummer 13.
De oude baan - Hole 6
- Naam zesde hole: Heathery (Out)
- Par: 4
- Werven: 412
De foto hierboven toont de nadering van de zesde green (die de dubbele green deelt met hole nr. 12) en geeft een goed beeld van hoe golvende links golf fairways kunnen zijn.
Het tee-shot is bergafwaarts en meestal blind, met een bosje gaspeldoorn tussen de tee en het landingsgebied. Er zijn bunkers aan weerszijden van de fairway, waaronder de beruchte Coffins-bunker aan de linkerkant. De Coffins-bunker is echter niet langer een bedreiging voor de meeste profs, die de bal langs de tee kunnen vliegen.
De nadering van de green is iets bergopwaarts, maar er zit een geul recht voor de green, wat het beoordelen van de nadering moeilijker maakt.
De oude baan - Hole 7
- Naam van zevende hole: High (Out)
- Par: 4
- Werven: 390
De rechterkant van de fairway is omzoomd met gaspeldoorn, maar bij deze vrij korte par-4 (het speelt 359 vanaf de reguliere herentees) zouden de meeste golfers dat gevaar moeten kunnen vermijden.
De zevende hole deelt zijn dubbele green met nummer 11, en tegenover de zevende green ligt de Shell-bunker, een spelonkachtige, gapende muil van zand. Vermijd de Shell-bunker door niet te ver van de tee af te gaan, of te kort op de korte naderingsslag naar de green.
De oude baan - Hole 8
- Naam van achtste hole: Short
- Par: 3
- Werven: 175
Op de bovenstaande foto leidt het wandelpad naar groen nr. 8, waarvan de vlaggenstok zich links in het midden van de afbeelding bevindt.
De eerste par-3 op The Old Course draagt de naam "Short", hoewel het niet de kortste hole is tijdens British Opens. Bij het Open Championship van 2010 is de yardage van deze korte hole eigenlijk één yard meer dan de andere par-3 van de baan, nr. 11. Maar voor dagelijks spel is de No. 8 Short echt de kortste hole op de links.
De Short Hole Bunker, zichtbaar op de foto hierboven, is hier het grootste gevaar. En de wind kan de clubselectie tot een test maken (zoals op elke hole op The Old Course). Groen nr. 8 wordt gedeeld met nr. 10.
De oude baan - Hole 9
- Naam van negende hole: End
- Par: 4
- Werven: 352
Nummer 9 heet "End", en met de End Hole hebben we het einde van de buitenste negen bereikt op The Old Course.
De negende is een korte par-4, vrij eenvoudig, en veel pro's - geef de juiste wind - zullen proberen de green te rijden. (Dit groen is trouwens een van de weinige op de links die geen gedeeld, dubbel groen is. De negende green is alleen de End Hole.)
Twee bunkers - End Hole bunker en Boase's bunker - zitten in het midden van de fairway, End Hole bunker dichter bij de green, van 70 tot 40 meter uit.
De oude baan - Hole 10
- Naam van 10e hole: Bobby Jones
- Par: 4
- Werven: 380
De eerste hole van de inward nine op The Old Course is genoemd naar Robert Tire Jones, Bobby Jones, die won op The Old Course in 1927 (British Open) en 1930 (British Amateur). Jones keerde terug naar St. Andrews in 1958, toen hij werd benoemd tot "Freeman of the City of St Andrews", slechts de tweede Amerikaan die de eer ontving (Benjamin Franklin was het eerste).
De 10e hole deelt zijn green met nummer 8. Voor de beste benaderingshoek moet de golfer de bal rechts in het midden van de fairway houden; dat is echter ook de richting waarin twee bunkers wachten op golfballen die iets te veel gaan naar rechts, een ongeveer 70 meter van de green en de andere veel dichter bij de enorme double groente.
De oude baan - Hole 11
- Naam van 11e hole: High (In)
- Par: 3
- Werven: 174
De par-3 11e hole speelt de kortste (één meter) voor de professionals in de Brits Open. Maar deze tweede van de twee par-3 holes op The Old Course is eigenlijk de iets langere van de twee korte holes voor normaal spel.
De 11e hole deelt zijn dubbele green met nummer 7. Dit gat speelt meestal in de heersende wind van Eden Estuary.
Strath bunker (zichtbaar op de foto) is een kleine pot bunker aan de rechterkant van de 11e green (bij het midden van de dubbele green), en Hill bunker is een grote, diepe bunker aan de linkerkant die het gevaarlijkst is gevaar. De lijn van de tee is tussen de twee bunkers naar een green die van achteren naar voren steil afloopt. Ballen die te kort komen, rollen waarschijnlijk weg in een swale tegenover de green.
De oude baan - Hole 12
- Naam van de 12e hole: Heathery (In)
- Par: 4
- Werven: 348
Hole nr. 12 op The Old Course deelt zijn green met de zesde. Het 12e-gedeelte van die dubbele green is uitdagend met twee verschillende niveaus, een verzonken voorste gedeelte en een zeer ondiep, verhoogd achterste gedeelte. Vooraan staat een kleine potbunker.
Nog een van de korte par-4 holes, de heersende wind heeft de neiging om hier te helpen rijden. Als dat het geval is, kunnen de pro's in de verleiding komen om op de green te mikken. De rest van ons zal waarschijnlijk links willen mikken van een reeks fairwaybunkers die variëren van ongeveer 170 meter van de tee tot ongeveer 225 meter van de tee.
De oude baan - Hole 13
- Naam van 13e hole: Hole O'Cross (In)
- Par: 4
- Werven: 465
De doodskisten. Een onheilspellende naam, dat wel. En de bunkers van The Coffins zijn weer in het spel voor de profs nadat de hole werd verlengd voor het Open Championship 2010.
Voor normaal spel zijn de bunkers van The Coffins ongeveer 200 meter van de tee, waardoor ze een reëel gevaar vormen voor veel Old Course-golfers. Maar de profs hadden ze kunnen vliegen, dus voorafgaand aan de British Open 2010 werd een nieuwe tee verder naar achteren toegevoegd, en nu zitten The Coffins - voor de profs - ongeveer 290 meter van de tee.
Het vermijden van The Coffins met je tee-bal is absoluut noodzakelijk, en de voorkeurslijn is links van de bunkers voor de beste benadering van de green. Green nr. 13 is een dubbele green die wordt gedeeld met de vijfde hole.
De green ligt boven het niveau van de fairway en wordt begrensd door een swale en potbunkers, en links zijn verwarde gaspeldoorn en heide.
De oude baan - Hole 14
- Naam van 14e hole: Long
- Par: 5
- Werven: 618
De toepasselijk genaamde Long Hole, nr. 14, is de langste hole op The Old Course. Bij de Open Kampioenschap 2010, het speelde 618 yards met de toevoeging van een nieuwe tee verder naar achteren.
De 14e is de thuisbasis van Hell Bunker en The Beardies. De Beardies zijn een groep bunkers aan de linkerkant, variërend van ongeveer 175 yards tot 225 yards van de tee voor normaal spel. Met de nieuwe, diepere tee voor de profs, zou een zeer slechte drive problemen kunnen opleveren in The Beardies.
Hell Bunker is een enorme fairwaybunker - afgebeeld in de afbeelding hierboven - die een tweede-shot lay-up bedreigt. De beste lijn naar de green wanneer deze wordt gespeeld als een 3-shot hole, is vanaf de linkerkant van Hell Bunker. Moet je vragen waarom het Hell Bunker heet? (In 1995, Jack Nicklaus stapte erin, en het kostte hem drie schommels om eruit te komen.)
De 14e is een dubbele green die wordt gedeeld met Hole No. 4.
De oude baan - Hole 15
- Naam van 15e hole: Cartgate (In)
- Par: 4
- Werven: 456
Er is gaspeldoorn langs de rechterkant voor een groot deel van fairway nr. 15. De ideale lijn is tussen twee heuvels in de fairway die ongeveer 125 meter van de green verwijderd zijn. Deze heuvels staan bekend als "Miss Grainger's boezems." Iets verder op de fairway bevindt zich een groep kleine potbunkers die bijzonder lange drives kunnen beïnvloeden.
De 15e hole deelt zijn green met nr. 3. De Cartgate-bunker die voor de derde green ligt, bevindt zich links achter op de 15e green.
De oude baan - Hole 16
- Naam van de 16e hole: Corner Of The Dyke
- Par: 4
- Werven: 423
Een hek buiten het terrein loopt over de hele lengte van de hole aan de rechterkant, en er is een smalle opening tussen het hek en de bunkers van de Principal's Nose in de fairway. Ongeveer 30 meter voorbij het neuscluster van de directeur is de Deacon Sime-bunker, dus het is een risico om die steeg te raken. Er is onenigheid onder experts over de vraag of het risico van het spelen van rechts van Principal's Nose de beloning van een gemakkelijkere aanpak waard is. Sommige koersgidsen zeggen dat dit de beste regel is, maar Jack Nicklaus gaf er altijd de voorkeur aan om vanaf de tee links van de neus van de directeur te gaan.
Kort en/of links van de neus van de Principal spelen is echter een moeilijkere aanpak, met een overdracht van Grant's en Wig-bunkers en de bal richting de OB-omheining als deze lang is.
De oude baan - Hole 17
- Naam van de 17e hole: Road
- Par: 4
- Werven: 455
De 17e in St. Andrews - de Road Hole - is een van de bekendste holes in golf. Een van de redenen is het feit dat de weg - uiterst rechts op de foto hierboven zichtbaar - in het spel is. Een bal die over de weg springt, kan dicht bij of tegen de stenen muur komen te liggen.
De green is erg ondiep en de gevaarlijke Road Bunker (ook bekend als Road Hole-bunker) slokt slecht geplaatste benaderingen op. Die bunker wordt ook wel "the Sands of Nakajima" genoemd, naar de Japanse golfer Tommy Nakajima. Nakajima deed mee aan de British Open van 1978 totdat hij de Road-bunker raakte en vier slagen nodig had om eruit te komen. Op bovenstaande foto is de Road Bunker te zien, en je kunt zien hoe weinig ruimte er is op de green tussen de bunker voor en de weg erachter.
De Road Hole is van begin tot eind zwaar. Die start is een blinde rit over de hoek (en bijgebouwen) van het aangrenzende hotelterrein, waarbij de beste lijn de bal dicht bij de OB-muur houdt.
De oude baan - Hole 18
- Naam van 18e hole: Tom Morris
- Par: 4
- Werven: 455
De thuishole op The Old Course is rechttoe rechtaan - een enorme fairway en een enorme green. de pure grootte van de groene kan echter problemen veroorzaken met veel putts van ongebruikelijke lengtes.
De hole begint met een rit over de Swilcan Burn, die de speler oversteekt via de oude stenen Swilcan Bridge. Met veel rol is het gat berijdbaar - en dat is al jaren een prof.
Er zijn geen bunkers op de 18e hole, maar de fairway wordt doorkruist door een weg - Granny Clark's Wynd - die in gebruik is en in het spel is. En voor de green ligt de diep glooiende wadi die bekend staat als de Valley of Sin.
Zie ook: Spelers poseren op de Swilcan Bridge
