Het hebben van Japanse spelers in de grote competities is een relatief nieuw fenomeen. Japan heeft zijn eigen hoofdklasse, en te oordelen naar de kwaliteit van spelers die hebben geprobeerd de sprong naar meer te maken lucratieve contracten in de Major League Baseball, het is een zeer goede competitie die waarschijnlijk een beetje beter is dan Triple-A in zijn kwaliteit. De vaardigheden van niet elke hoog aangeschreven Japanse prospect vertalen zich echter naar de MLB (bijvoorbeeld flops Tsuyoshi Nishioka en Kosuke Fukudome).
De eerste speler die probeerde in de majors te spelen, was een weinig bekende werper Masanori Murakami, die in 1964 naar de San Francisco Giants ging als een soort "uitwisselingsstudent" naar de minor leagues. Hij gooide zo goed dat hij in september de majors bereikte. Zijn Japanse team en de Giants vochten in 1965 om zijn diensten. Bij wijze van compromis gooide Murakami nog één seizoen bij de Giants als relief-werper, waarbij hij 4-1 ging met een 3.75 ERA en acht saves, voordat hij terugkeerde naar Japan. Hij gooide daar de volgende 16 jaar en won 103 wedstrijden.
De tweede Japanse speler in MLB was Hideo Nomo, die een trend begon met zijn onmiddellijke succes. Maar MLB-teams moeten vaak exorbitante vergoedingen betalen aan Japanse teams alleen voor het recht om met spelers te onderhandelen. Dit houdt de stroom Japanse spelers relatief laag in vergelijking met Caribische landen. Enkele van de beste spelers van MLB hebben het toch over de Stille Oceaan gehaald.
Hier is een blik op de negen beste spelers in de MLB-geschiedenis die uit Japan komen.
Ichiro Suzuki
Positie: Buitenvelder.
Ploegen: Seattle Mariners (2001-12, 2018), New York Yankees (2012-14) Miami Marlins (2015-2017)
Statistieken: 17 jaar, .311, 117 HR, 780 RBI, 509 SB, .757 OPS.
Ichiro is al een legende op twee halfronden. Hij heeft samen meer dan 5.000 hits tussen Japan en MLB, en als je Japan als een grote competitie meetelt, hebben slechts twee andere spelers er meer: Pete Rose en Ty Cobb. Met een fantastische snelheid en een kanon als arm is Ichiro meer dan alleen een wapen op de plaat. Hij was American League MVP, Beginner van het jaar, en AL slagkampioen in zijn sprankelende rookie-seizoen in de majors in 2001, en hij sloeg .372 met een MLB-record van 262 hits op 30-jarige leeftijd in 2004. Hij is een zekere Hall of Famer bij de eerste stemming. In 2018 ging hij niet officieel met pensioen, maar verhuisde hij naar een speciale assistent-rol voor de Mariners. Of zijn rol in 2019 op kantoor of op het veld zal zijn, valt nog te bezien.
Positie: Outfielder/designated hitter.
Ploegen: New York Yankees (2003-09), Los Angeles Angels (2010), Oakland Athletics (2011), Tampa Bay Rays (2012)
Statistieken: 10 jaar, .282, 175 HR, 760 RBI, .822 OPS.
"Godzilla" kwam naar Amerika en veroverde MLB. Hij kwam niet helemaal overeen met zijn statistieken in Japan, maar hij was een consistente artiest te midden van een aantal krachtige New York Yankees-opstellingen. Hij was goed vertegenwoordigd in de play-offs, sloeg 10 homeruns na het seizoen en reed er 39 binnen. Hij was MVP van de World Series 2009 in zijn zwanenzang als Yankee en sloeg .615 met drie homeruns in een serie van zes wedstrijden tegen de Phillies.
Positie: Startende werper.
Ploegen: Los Angeles Dodgers (1995-1998, 2002-04), New York Mets (1998), Milwaukee Brewers (1999), Detroit Tigers (2000), Boston Red Sox (2001), Tampa Bay Devil Rays (2004), Kansas City Royals (2008)
Statistieken: 12 jaar, 123–109, 4.24 ERA, 1.976,1 IP, 1.768 H, 1918 K, 1.354 WHIP.
De originele Japanse import, Hideo Nomo, was een werper voor het team dat de zilveren medaille won op de Olympische Spelen van 1988 en won 78 wedstrijden in Japan voordat hij naar de majors kwam. Hij was deNL Rookie of the Year in 1995 voor de Dodgers met zijn kenmerkende tornado-achtige levering en verwoestende forkball. Hij gooide twee no-hitters en zijn 123 overwinningen in de majors zijn verreweg de meeste voor een Japanse werper, een doelwit voor Yu Darvish om op te schieten.
Positie: Startende werper.
Ploegen: Texas Rangers (2012-2017) Los Angeles Dodgers (2017), Chicago Cubs (2018)
Statistieken tot en met aug. 20, 2018: 57–45, 3.49 ERA, 872.1 IP, 710 H, 1.070 K, 1.19 WHIP.
Darvish is nummer 4 omdat hij in slechts vijf volledige seizoenen de competitie meer domineerde dan welke speler dan ook die lager op deze lijst staat. Na een ongelooflijke zeven jaar in Japan kwam hij naar MLB voor een grotere uitdaging (en enorm veel geld), en hij werd de aas van de Texas Rangers met een verwoestend scala aan velden.
Zijn optreden na het seizoen in 2017 werd ontsierd door de gladde bal controverse, waardoor zijn verwoestende slider effectief uit de vergelijking wordt gehaald (wat hem en andere postseason beïnvloedt) werpers die op dat veld vertrouwden), omdat hij uiteindelijk werd verpletterd door de Astros op het ritme van een 21.60 ERA in de wereld Serie. Zijn Cubs-seizoen in 2018 was helaas meer revalidatie dan pitching, maar de Cubs hebben het goed genoeg gedaan zonder hem.
Positie: Reliëf werper.
Ploegen: Baltimore Orioles (2009-11), Texas Rangers (2011-12), Boston Red Sox (2013-16), Chicago Cubs (2017)
Statistieken: 22–26, 2.66 ERA, 95 SV, 350 H, 572 SO.
Koji Uehara volgde een vergelijkbaar pad als Saito naar de majors, behalve dat hij een aantal seizoenen een van de beste startende werpers in Japan was voor de Yomiuri Giants. Hij ging daar 20-4 met een 2.09 ERA in 1999. Hij werd een closer in 2007 en kwam in 2009 als starter naar MLB. In 2010 werd hij aflosser. Hij maakte het AL All-Star-team in 2013 en zijn laatste wedstrijd was in 2017.
Positie: Startende werper.
Ploegen: Boston Red Sox (1999-2001), Montreal Expos/Washington Nationals (2001-05), Milwaukee Brewers (2005-06), Toronto Blue Jays (2007), Cleveland-indianen (2009)
Statistieken: 10 jaar, 51-68, 4.26 ERA, 1.070 IP, 1.182 H, 590 K, 1.387 WHIP.
Tomo Ohka's statistieken in vier seizoenen in de Japanse Central League toonden niet al te veel potentie, maar de Boston Red Sox zagen iets in hem en brachten hem in 1999 over in een minor league-deal. Na te hebben gedomineerd in Double-A en Triple-A (hij gooide een perfecte game in 2000), sloot hij zich aan bij de Red Sox-rotatie. Hij werd geruild naar Montreal in een deal die Ugueth Urbina dichter bij Boston bracht, en hij bracht de volgende vier seizoenen door in de rotatie van de Expos, die de Nationals werden. Daarna stuiterde hij rond voordat hij in 2009 op 33-jarige leeftijd zijn carrière in de hoogste klasse afsloot.
Daisuke Matsuzaka
Positie: Startende werper.
Ploegen: Boston Red Sox (2007-12), New York Mets (2013-14)
Statistieken: 8 jaar, 56–43, 4.45 ERA, 790,1 IP, 721 H, 1.402 WHIP.
Afgezien van misschien Ichiro, kwam er geen speler uit Japan met zoveel hype over als Dice-K. De Boston Red Sox betaalden meer dan $ 51 miljoen alleen voor de rechten om voor hem te onderhandelen, daarna $ 52 miljoen over zes jaar. Maar na het winnen van 15 wedstrijden als rookie en 18-3 te gaan met een 2.90 ERA in zijn tweede seizoen, verloor Matsuzaka zijn controle en liep toen een ernstige elleboogblessure op waarvoor Tommy John in 2011 moest worden geopereerd. Hij kwam terug in 2012 en werd 1-7 met een ERA van 8.28. Hij kwam terug bij de Mets in 2013 en stopte na het seizoen 2014.
Positie: Reliëf werper.
Ploegen: Zeelieden van Seattle (2000-03)
Statistieken: 4 jaar, 7–16, 3.14 ERA, 129 SV, 223.1 IP, 165 H, 242 K, 1.084 WHIP.
Kazuhiro Sasaki, een andere speler die later in zijn carrière naar de majors kwam, had onmiddellijk succes als closer voor de Seattle Mariners in het seizoen voordat Ichiro zich bij hem voegde. Hij was AL Rookie of the Year in 2000 toen hij 37 saves had. Hij was een All-Star in 2001 en 2002 en redde 45 wedstrijden voor de Mariners in 2001, toen ze een hedendaags record van 116 wedstrijden wonnen. In 2004 keerde hij terug naar Japan.
Positie: Reliëf werper.
Ploegen: Anaheim Angels (1997-2001), Seattle Mariners (2002-05)
Statistieken: 9 jaar, 45–43, 3.70 ERA, 33 SV, 720.1 IP, 691 H, 447 K.
Shigetoshi Hasegawa kwam twee jaar na Nomo naar de majors en had matig succes als setup-reliever bij de Angels en Mariners. Hij is in de Verenigde Staten gebleven, waar hij nu een vaste verblijfplaats heeft. Volgens ESPN is Hasegawa een makelaar in Californië en is hij een tv-commentator voor MLB-games die in Japan worden vertoond. Hij kwalificeerde zich ook voor amateurgolfkampioenschappen met de wens om prof te worden.
Shohei Ohtani?
Posities: Startende werper, aangewezen slagman.
Team: Los Angeles Engelen van Anaheim (2018)
Pitching-statistieken per 20 augustus 2018: 4–1, 9 G 3.10 ERA, 49 IP, 61 K, 1.14 ZWEEP.
Slagstatistieken per 20 augustus 2018: .268, 13 HR, 38 RBI, .871 OPS.
Het boek wordt nog steeds geschreven over Shohei Ohtani, aangezien zijn eerste jaar in de Major Leagues 2018 was, maar nadat hij werd aangeprezen als de Babe Ruth vanwege zijn vermogen om zowel vaardig te werpen als te slaan, heeft hij de Angels niet teleurgesteld. Tot nu toe heeft hij een 3.10 ERA en 61 strikeouts in 49 gegooide innings. Het plan aan het begin van het seizoen was om hem elke zeven dagen te laten gooien in plaats van een vijfdaags schema te hebben en hem een paar dagen tussen de starts als aangewezen slagman te laten dienen. Maar hij miste enkele starts vanwege een elleboogblessure, waardoor hij voorlopig "slechts" aan slag is. (Hij slaat links en gooit naar rechts.)
Het gezond houden van de elleboog kan bepalen of hij een van de beste Japanse spelers in MLB wordt of gewoon eindigt een eenmalig overhyped wonder, omdat de operatie van Tommy John hem uit de pitching-opstelling zou houden voor jaar. Hij had vier van de vijf beslissingen voor de blessure gewonnen en had .289 geslagen, waarmee hij een van de beste werpers en slagmensen in de competitie was. Hij heeft momenteel een slaggemiddelde van .268. De Angels schommelen als team rond de .500, hoewel ze onderaan hun divisie staan, dus we zullen moet volgend jaar waarschijnlijk het effect van Ohtani meer evalueren, vooral als hij hen naar de play-offs kan helpen dan. Lichtpuntje: hij gooide wel een gesimuleerde wedstrijd op 20 augustus 2018.
