Bij wedstrijdduiken is de score afhankelijk van de vastgestelde moeilijkheidsgraadnormen die voor elke duik zijn vastgesteld door de Fédération Internationale de Natation (FINA). FINA is een organisatie die zwemmen, duiken, synchroonzwemmen, waterpolo en openwaterzwemmen op het hoogste competitieve niveau regelt.
Bij duikevenementen die onder de FINA-normen vallen, wordt een complexe formule gebruikt die aan elke duik een puntwaarde toekent. De scores van elk van de juryleden (weliswaar een score die enige subjectiviteit heeft) worden hiermee vermenigvuldigd moeilijkheidsgraadfactor (een puur objectief getal), waarna de scores worden gemiddeld om de score van de duiker te verkrijgen voor die duik.
De moeilijkheidsgraadfactor voor elke duik wordt berekend op basis van de lichaamshouding, het aantal salto's en/of wendingen en andere factoren. De DD scores voor een bepaalde duik kunnen in de loop van de tijd veranderen op basis van officiële consensus door het bestuursorgaan, en er worden regelmatig nieuwe duiken toegevoegd.
Evoluerende moeilijkheidsgraad grafieken
In de loop der jaren hebben de formules voor de moeilijkheidsgraad bij het duiken (evenals voor andere sporten) veranderingen ondergaan naarmate de deelnemers steeds vaardiger werden. Er was een tijd dat een duiker met een programma inclusief optionele duiken met een moeilijkheidsgraad van 3,0 zou kunnen verwachten zeer competitief te zijn op het hoogste competitieniveau, op voorwaarde dat hij of zij goed presteerde.
Een perfect uitgevoerde duik met een 3.0 D.D. is nog steeds een zeer goede duik, maar met veranderingen in de moeilijkheidsgraad formule en tabel, die werd effectief in september 2009, maakt het potentieel voor een lijst met duiken met een moeilijkheidsgraad (D.D.) meer dan 4,0, een 3.0-programma een beetje mondain.
Om deze veranderingen in perspectief te plaatsen, bedenk dat bij de Beijing Olympische Spelen, was de hoogste moeilijkheidsgraad 3,8 - een omgekeerde 2,5 salto met 2,5 wendingen in snoek op zowel drie als tien meter - een duik die op dat moment niet eens op de D.D. tafel.
Met de nieuwe versie van de moeilijkheidsgraadkaart van FINA staan er nu 13 duiken in de tabel met een D.D. meer dan 4,0, vergeleken met slechts twee duiken in de versie van 2005 van de kaart. Als een duiker zo geneigd is, hebben ze nu de mogelijkheid om te strijden voor duiken met een D.D. van 4,0 of beter in alle categorieën behalve draaien en armstand.
Dit wordt bekroond door een 309B op drie meter, een omgekeerde 4,5 salto in snoek positie, die de titel claimt als de moeilijkste "vermelde" springplank of platformduik bij 4.8.
Eén verduidelijking is echter op zijn plaats - alleen omdat een duik niet op de tabel staat, wil nog niet zeggen dat deze niet kan worden uitgevoerd. Het betekent alleen dat op het moment dat de tabel werd gepubliceerd, die specifieke duik nog niet in competitie was gebruikt.
Hoe wijzigingen worden geïntroduceerd
Sommige van de nieuwe toevoegingen aan de FINA-kaart vinden plaats omdat de duiken zijn ingebeeld - toegevoegd aan de kaart om duikers iets te geven om op te schieten. Zo'n strategie werkt, want zodra ze aan de kaart zijn toegevoegd, worden nieuwe duiken die nog nooit zijn gemaakt, het doelwit van duikers in competitie. Andere duiken bereiken echter de hitparade omdat creatieve duikers ze ontwikkelen en in competitie uitvoeren. In feite komen de meeste wijzigingen aan de tabel meestal tot stand omdat concurrenten nieuwe duiken hebben gemaakt. Er zijn 24 duiken in de nieuwe tabel toegevoegd omdat er nieuwe duiken werden gemaakt.
Bijvoorbeeld, in het geval van 5255B (de omgekeerde 2,5 salto's met 2,5 wendingen), werd de duik daadwerkelijk geconcurreerd, namelijk een DD toegewezen voorafgaand aan de wedstrijd met behulp van de moeilijkheidsgraad formule, zonder nog in de grafiek te staan op alle.
De rest van de 46 wijzigingen in de grafiek waren het resultaat van de herstructurering van de moeilijkheidsgraadformule. In totaal 34 duiken zagen een toename in moeilijkheidsgraad, terwijl nog eens 12 terrein verloren met D.D. kortingen.
4.5 Salto's in alle richtingen
Voorafgaand aan de nieuwe D.D. tafelrevisie, de enige duik met een 9 aan het einde (wat duidt op 4,5 salto's) was een 109C, een voorwaartse salto van 4,5 in ingeklapte positie op zowel drie- als 10-meterborden. In de huidige tabel zijn er echter negens in vier categorieën (voor, achter, achteruit en naar binnen), en in zowel tuck- als snoekposities. Hoewel je deze niet regelmatig ziet optreden, gezien de durf van de hedendaagse duikers en de feit dat elke duik een D.D. factor hoger dan 4,0, kunnen we verwachten dat ze vaker worden geprobeerd basis.
Verloren kunst van meerdere wendingen
Een andere nadruk op verandering is het resultaat van het feit dat FINA zich inspant om het gebruik van duiken aan te moedigen waarbij de nadruk ligt op draaien zonder meerdere salto's. Duiken zoals een drievoudige of viervoudige draaiing met 1.5 salto's hebben een toename in moeilijkheidsgraad gezien, terwijl duiken zoals een back of reverse 2.5 met .5 wendingen, zag een daling in D.D. Het doel is om een betere ontwikkeling van draaivaardigheden aan te moedigen, in plaats van het toevoegen van draaiingen alleen maar omwille van de moeilijkheidsgraad.
Wat is het volgende
Naarmate duikers sterker worden, naarmate de trainingsmethoden verbeteren en naarmate de concurrentie de grenzen blijft verleggen van wat mogelijk is, is het niet moeilijk om je de volgende ronde van veranderingen voor te stellen, inclusief een duik met een D.D. van meer dan 5,0! Een back 4.5 met 1.5 twists zou het kunnen doen truc.
