Biografie van Buster Keaton, iconische stille komiek

Acteur, regisseur, scenarioschrijver en producent Buster Keaton (4 oktober 1895 - 1 februari 1966) is een van de meest gevierde filmkomieken van het stille Hollywood-tijdperk. Naast zijn populaire fysieke komedie die als voorloper diende voor moderne stuntwerk, Keaton's beroemde uitgestreken uitdrukking gaf hem de bijnaam 'The Great Stone Face'.

Vroege leven

Joseph "Buster" Keaton werd geboren in een vaudeville-familie terwijl ze onderweg waren. Zijn moeder, Myra, en vader, ook Joseph genoemd, waren een komische act genaamd The Two Keatons in een reizende show waar op een gegeven moment ook de beroemde goochelaar Harry Houdini bij was. Toen hij drie was, had de jonge Keaton geleerd om te vallen en voegde hij zich bij zijn ouders in hun act, nu genaamd The Three Keatons. Hij verdiende de bijnaam "Buster" vanwege zijn vermogen om zonder letsel te vallen (Keaton had soms beweerd dat Houdini hem de bijnaam gaf, hoewel veel historici geloven dat dit een mythe is). In The Three Keatons werd Buster vaak heen en weer geslingerd door zijn vader en leerde hij zijn val met een strak gezicht op te nemen om meer gelachen te krijgen. Zijn uitgestreken uitdrukking werd zijn handelsmerk voor de rest van zijn carrière. Vanwege het steeds grilliger gedrag van zijn vader vanwege overmatig drinken, verlieten Keaton en zijn moeder de act toen Keaton 21 was en verhuisden naar New York City.

Buster Keaton in stille film

Hoewel hij zich voorbereidde om op Broadway te verschijnen in een show met de titel The Passing Show van 1917, ontmoette Keaton de beroemde stille filmkomiek Roscoe "Fatty" Arbuckle via een wederzijdse kennis. Arbuckle bood Keaton een baan aan als acteur in zijn komische korte broek.

Keaton's eerste filmoptreden was in Arbuckle's 1917-komedie met twee rollen De slagersjongen, met Keaton als klant. Hun volgende samenwerking, Het ruwe huis, was mede-geschreven, mede-geregisseerd en mede-starred Keaton. Keaton zou tot begin 1920 in nog een dozijn Arbuckle-komedies verschijnen (gedurende deze periode werd Keaton's ontluikende carrière in de wacht gezet toen hij werd opgeroepen voor het Amerikaanse leger in de Eerste Wereldoorlog; hij diende in Frankrijk).

In 1920 begon Keaton de hoofdrol te spelen in zijn eigen komedies met twee rollen voor Metro Pictures, te beginnen met de jaren 1920 Een week. Hoewel Keaton's professionele samenwerking met Arbuckle eindigde, bleven de twee vrienden, zelfs nadat Arbuckle betrokken was bij een... berucht schandaal nadat een jonge actrice, Virgina Rappe, stierf na een feest dat in september door Arbuckle in San Francisco werd gegeven 1921. Hoewel Arbuckle uiteindelijk na drie processen werd vrijgesproken, had hij daarna moeite om werk te vinden. Keaton bleef samenwerken met Arbuckle en gaf hem banen achter de schermen.

Keaton schreef, regisseerde, produceerde en speelde komedies met twee rollen voor Metro Pictures en First National Pictures, en maakte ook zijn hoofdrolspeelfilmdebuut in Metro's komedie uit 1920. De sapkop. Beginnend met 1923's drie leeftijden (een parodie op het epos uit 1916 van D.W. Griffith) Onverdraagzaamheid), begon Keaton langspeelfilms te produceren voor Metro Pictures (later Metro-Goldwyn en Metro-Goldwyn-Mayer). Keaton bereikte zijn komische hoogtepunt in deze periode en bracht langspeelklassiekers uit zoals Onze gastvrijheid (1923), de navigator (1924), Sherlock Jr. (1924), Ga naar het westen (1925), en Zeven kansen (1925). Zijn creatieve piek ging verder met drie films die hij uitbracht voor United Artists, De algemene (1926), Middelbare school (1927), en Steamboat Bill, Jr. (1928). Ondanks beide De algemene en Steamboat Bill, Jr. wordt beschouwd als twee van Keatons beste films en bevat enkele van Keatons beroemdste stunts, waaronder een treinbrug die instort in de voormalige en een gevel die op Keaton viel in de laatste - het waren dure producties en slaagden er niet in een substantiële winst te maken bij de doos kantoor.

MGM-contract en later werk

Na het mislukken van de kassa van zijn United Artist-films, tekende Keaton een contract voor twee foto's per jaar met MGM in 1928. Bij MGM stond Keaton voor twee uitdagingen: ten eerste de opkomst van de geluidsfilm en ten tweede de strikte studioproductiesysteem waar MGM zich aan hield en dat Keaton zou beroven van de creatieve controle over zijn projecten. Keaton's eerste twee films gemaakt voor MGM, de cameraman (1928) en Ondanks huwelijk (1929), zouden zowel zijn laatste stille speelfilms zijn als de laatste speelfilms die hij meer dan tien jaar samen mocht regisseren (hij werkte vaak samen met regisseur Edward Sedgwick bij MGM).

Hoewel Keatons komedie zich kon vertalen in geluidsfilm, had hij een hekel aan de eisen die zijn nieuwe studio aan hem stelde. Zo werd Keaton gedwongen een stuntman te gebruiken voor zijn gevaarlijkere grappen en moest hij alternatieve versies in vreemde talen van zijn 'talkie'-films filmen, waardoor zijn werklast praktisch verdrievoudigde. Bovenal had Keaton niet langer de laatste controle over zijn scripts. Bovendien was de MGM-periode van Keaton ook ongelukkig omdat zijn eerste huwelijk in 1932 in een scheiding eindigde. Hoewel een reeks films waarin Keaton en komiek Jimmy Durante het goed deden aan de kassa, werd Keaton ontslagen door MGM tijdens de productie van 1933's Wat! Geen bier? vanwege Keaton's steeds bitterder wordende relatie met MGM over de creatieve controle over zijn projecten en het verschijnen om dronken te worden in geen enkele voorwaarde om op te treden.

Nadat hij bij MGM was ontslagen, heeft Keaton zijn carrière nieuw leven ingeblazen door te tekenen bij Educational Pictures in een terugkeer naar komedies met twee rollen, waarvan Keaton de helft zelf regisseerde of co-regisseerde. Hij produceerde 16 shorts van 1934 tot 1937. Na een korte terugkeer naar MGM om te werken als grappenmaker voor andere komieken (met name de Marx Brothers), Keaton tekende in 1939 bij Columbia Pictures en maakte 10 komedies met twee rollen die tot het einde van dit jaar werden uitgebracht 1941. Nu hij in de vijftig was, begon Keaton voornamelijk te verschijnen in ensemblecast-functies of in cameo-rollen in functies. Met name verscheen Keaton in (en creëerde ook grappen voor) in MGM's 1949-musical In de goede oude zomere en maakte gedenkwaardige cameo's in Zonsondergang Blvd.(1950), schijnwerpers (1952), Het is een gekke, gekke, gekke, gekke wereld (1963), verschillende "strandfeest" films in 1965 en 1966, en Er gebeurde iets grappigs op weg naar het forum (1966). Bovendien werd Keaton een vaste gastster op televisie in tv-shows zoals De Donna Reed Show, De schemerzone, en Route 66, die hem in de publieke belangstelling hield terwijl andere voormalige stomme filmsterren al lang vergeten waren.

Keaton's laatste speelfilmverschijning in Er gebeurde iets grappigs op weg naar het forum werd vrijgelaten nadat hij op 1 februari 1966 stierf aan longkanker.

Nalatenschap

Samen met Charles Chaplin, beschouwen filmcritici Buster Keaton als een van de belangrijkste creatieve krachten in stille komedie en een van Hollywood's eerste auteur regisseurs, daarbij verwijzend naar veel van Keaton's jaren 1920 producties als meesterwerken van komedie.

In 1960 ontving Keaton een Academy Honorary Award "voor zijn unieke talenten die onsterfelijke komedies op het scherm brachten." Dat datzelfde jaar werd hij ook geëerd met twee sterren op de Hollywood Walk of Fame: één voor Motion Pictures en een tweede voor Television.

bronnen

• McPherson, Edward. "Buster Keaton: Storm in een platte hoed." Paperback, 1e druk, Newmarket Press, 2007.
• Keaton, Buster met Charles Samuels. "Mijn wondere wereld van slapstick." Kindle-editie, Golden Springs Publishing, 2015.