Griezelig, zenuwslopend, dreigend, sinister... zelfs "onmenselijk". Dit zijn woorden die mensen hebben gebruikt om kinderen, adolescenten en volwassenen te beschrijven die ze hebben ontmoet en die een vreemde eigenschap gemeen hebben: onnatuurlijk zwarte ogen. Mensen met zwarte ogen. Kinderen met zwarte ogen. Wie zijn zij?
Toegegeven, veel mensen hebben donkere ogen. Hoewel zwart geen natuurlijke oogkleur is, zijn er veel mensen met zeer donkerbruine of donkerblauwe ogen die, onder de juiste lichtomstandigheden, er zwart of bijna zwart uit kunnen zien. Maar in sommige gevallen worden de mensen met zwarte ogen gezien in uitstekende lichtomstandigheden, bijvoorbeeld helder daglicht. Sommige van deze rapporten zeggen ook dat dit niet alleen gevallen van donkere irissen zijn; hun hele oog lijkt zwart, met weinig of geen wit zichtbaar.
Nu kan dit alles worden toegeschreven aan de perceptie van de kijker. Maar wat in veel gevallen verontrustend is, is de eigenaardige houding en het eigenaardige gedrag van sommige van deze mensen met zwarte ogen. Ook worden degenen die ze tegenkomen vaak overmand door een diep gevoel van angst - alsof deze wezens ten koste van alles moeten worden vermeden.
Paranoia? Een psychologische reactie op de ogen? Laten we eens kijken naar sommige gevallen.
Bij de rustplaats
Chris en haar man reisden op de I-75 in Michigan toen ze een routinestop maakten bij een rustplaats. Chris kwam uit het damestoilet en kwam oog in oog te staan met een magere, donkerharige vrouw met zwarte ogen die haar recht aankeek.
"Ik voelde meteen een vreselijk gevoel van angst, alsof er iets heel onnatuurlijks aan haar was", zegt Chris. "De ogen... waren helemaal zwart. Ik zag geen enkele kleur en geen pupillen. Ik voelde een extreem sterke behoefte om zo snel mogelijk bij haar weg te komen, want er was iets stilletjes dreigend aan haar. Haar blik was verstoken van enige emotie anders dan iets heel kouds en losgekoppeld."
We zien de hele tijd mensen met donkere ogen, maar Chris voelt dat er iets heel vreemds aan de hand was met deze specifieke vrouw. "Mijn onmiddellijke en onwrikbare gevoel tijdens deze hele ervaring was dat ze geen mens was", zegt ze. "Er was ook iets bijna roofzuchtigs aan haar, alsof ze op een prooi jaagde terwijl ze daar zo stil stond. Ik had ook een vreemd gevoel dat ze zich op de een of andere manier superieur of sterker voelde. Het leek me om een onbekende reden belangrijk om me onaangedaan door haar te gedragen terwijl ik in haar aanwezigheid was. Ik voelde een enorme opluchting toen ik weer in de auto stapte en vertrok."
Beter. Roofzuchtig. Er zijn nog een paar woorden die we kunnen toevoegen aan hoe mensen deze wezens beschrijven. Maar is het slechts een psychologische reactie op het zien van een ongewoon uitziende, maar volkomen normale persoon?
In het appartementengebouw
Tee is een 47-jarige appartementsmanager in Portland, Oregon, die na 20 jaar werken gewend is om mensen van alle leeftijden te ontmoeten, kleur, ras en beschrijving, maar je zou haar moeilijk kunnen overtuigen dat de jonge man die op een dag aan haar deur kwam normaal was.
"Hij was een jongen van ongeveer 17 of 18 jaar", zegt Tee. "Hij vroeg me naar een open huurwoning. Ik herinner me dat ik erg bang en geschokt was door zijn uiterlijk. Hij zag er niet raar uit door zijn jurk of zo. Het waren zijn ogen. Ik herinner me dat ik het haar in mijn nek voelde overeind komen, en ik trilde alleen al van het kijken in zijn ogen."
Net als Chris voelde Tee ook dat diepe gevoel van boosaardigheid. "Ik kon hem niet recht in de ogen kijken", zegt ze. "Ik had het gevoel dat ik op het punt stond dood te gaan. Nu, sommige mensen denken misschien dat ik gewoon overreageerde of zoiets, maar de ogen waren helemaal zwart - alsof er geen echte pupil was. Hij sprak normaal tegen me, maar ik moest gewoon de deur voor zijn gezicht dichttrekken en zo ver mogelijk bij hem vandaan blijven. Ik had het gevoel dat ik in groot gevaar verkeerde."
Zijn de ogen echt zwart? Of zijn de pupillen zo wijd open dat ze de irissen uitwissen en de ogen zwart laten lijken? In het donker gaan de pupillen heel wijd open (of verwijden) om zoveel mogelijk licht binnen te laten. Maar de jongen die Tee ontmoette, stond in het daglicht. Sommige medicijnen kunnen ook de pupillen verwijden. Volgens Gezondheidscijfers, andere oorzaken van pupilverwijding kunnen emotie, medicatie, oogdruppels en hersenletsel zijn. Is het mogelijk dat de jongen die naar een appartement informeerde zojuist oogdruppels heeft gebruikt... of drugs?
Natuurlijk is elk van deze oorzaken mogelijk. Nogmaals, echter, degenen die de mensen met zwarte ogen tegenkomen, kunnen de dreiging die ze onmiddellijk voelen niet van hen afschudden. Het is alsof niet alleen hun ogen donker zijn, maar hun hele wezen – hun ziel – in duisternis gehuld is.
In de coffeeshop
Missy zal de zwarte uitstraling van de vreemdeling bij Starbucks nooit vergeten. Het was een koude novemberdag toen ze bij de coffeeshop stopte voor een hete thee. Ze bestelde haar drankje en was haar tas aan het ordenen toen ze voelde dat iemand naar haar staarde.
"Ik draaide me om om 'wat dan ook' te geven aan de perv waarvan ik aannam dat hij naar me keek, en de slimme opmerking stierf in mijn mond toen ik hem in het oog kreeg," herinnert Missy zich. "Ik zag niets ongewoons in zijn manier van kleden. Het waren de ogen en de aura die van hem afkwamen die me bang maakten. De ogen, zwarter dan zwart, helemaal geen wit, van muur tot muur zwart, en ik voelde gewoon een duisternis om hem heen, een kwaad. Toen ik in zijn ogen keek, voelde ik me op de een of andere manier wist dat was geen menselijke ziel die dat lichaam bezette... en ik voelde dat hij wist dat ik wist dat hij geen mens was."
Niet menselijk. De uitdrukking komt steeds weer naar voren uit deze ontmoetingen. Het is niet alleen een angst of onbehagen die ze krijgen van iemand die gewelddadig of gek of gewoon griezelig lijkt te zijn. Zulke mensen zijn we allemaal wel eens tegengekomen. Maar om het diepe gevoel te hebben dat iemand dat niet is menselijk, dat is iets heel anders.
Aan de deur kloppen
Adele was thuis toen ze haar ervaring met de wezens had. Meer zenuwslopend, misschien, waren het kleine kinderen. "Ik zat in mijn slaapkamer een boek te lezen," zegt Adele, "toen ik om ongeveer 23.00 uur een kloppen hoorde... een langzame, constante. Ik stond op uit bed om te kijken wat het was. Ik keek uit het raam en zag tot mijn verbazing twee kinderen. Ik opende het raam en vroeg wat ze wilden op dit uur van de nacht. Ze antwoordden door simpelweg te zeggen: 'Laat ons binnen.' Ik zei nee en vroeg waarvoor. 'We willen uw badkamer gebruiken.'
"Ik was behoorlijk geschrokken dat kinderen van ongeveer 10 jaar oud op dit uur van de nacht de badkamer van een vreemde wilden gebruiken. Ik zei nee, deed het raam dicht, maar bekeek ze door het glas. Ik keek naar hun ogen... en ik heb nog nooit zulke ogen gezien. Ze waren zwart, helemaal zwart. Ik kreeg het gevoel van kwaad en ongelukkig zijn. Het omringde mij. Het was verschrikkelijk."
Rationele verklaring of paranormaal?
Dus, wat is de verklaring? In zijn artikel, Black Eyed Kids: een profiel, Barry Napier van UFODigest, schrijft: "De zwarte ogen... kunnen niets meer zijn dan contactlenzen. (Effen zwarte contacten zijn beschikbaar.) Het meest waarschijnlijke scenario is dat de weinige overtuigende rapporten het resultaat waren van overactief verbeeldingskracht en dat de reeks rapporten die volgden niets meer waren dan vervalste verhalen die werden gebruikt voor aandacht of plezier."
Maar, geeft Napier toe, "de meeste verhalen lijken gepassioneerd te zijn, en mensen die de [zwartogige kinderen] hebben ontmoet, lijken oprecht bang te zijn, zelfs na de ontmoeting."
Degenen die het paranormale in deze ontmoetingen zien, speculeren dat de mensen die ze van aangezicht tot aangezicht hebben ontmoet niet ongelijk hebben - de mensen met zwarte ogen zijn geen mensen. Er wordt gesuggereerd dat ze buitenaards, interdimensionaal of demonisch zijn. Of een combinatie daarvan.
We zijn nog nooit zo'n zwartogige persoon tegengekomen, dus het is moeilijk om een oordeel te vellen over het onderwerp of conclusies te trekken. We zullen alleen zeggen dat het een interessant fenomeen is dat lijkt te groeien en dat het zorgvuldig moet worden onderzocht en zo goed mogelijk moet worden gedocumenteerd.
Er kunnen rationele verklaringen zijn voor deze ontmoetingen, of het kan zijn, zoals Missy zegt, dat "we niet alleen zijn op deze wereld. We delen onze wereld met anderen, niet-menselijke."
