Geboren en getogen in Bakersfield, Californië, Merle Haggard werd een groot deel van de iconische Bakersfield-geluid beweging in de jaren vijftig. De uitloper van de countrymuziek had een uitgesproken rock-'n-roll-smaak en leunde zwaar op elektrisch instrumentatie, een verre schreeuw van de brandschone, met strijkers beladen countrymuziek van Nashville dat was populair in die tijd.
Haggards leven werd de basis voor veel van zijn iconische nummers, waaronder "Mama Tried, "Workin' Man Blues" en "The Bottle Let Me Down." Hij is waarschijnlijk het best bekend van het nummer "Okie From Muskogee", ook al is hij geboren Californisch. Haggard is ook een van de meest genoemde 'invloeden' voor countryartiesten van vandaag.
Het lijdt weinig twijfel dat Haggard een blijvende countrymuzieklegende is. Het uitkomen van mama probeerde in 1968 zette zijn hot streak voort en bereikte nummer vier op Billboard's land albums grafiek. Sinds de eerste release,
1981's Grote stad was Haggards debuutalbum op het Epic-label, een zet die zijn creativiteit leek aan te wakkeren: hij schreef of schreef acht van de 12 nummers van het album, waaronder de nummer één tracks "Big City" en "My Favorite Memory." Het album herbekijkt Haggards klassieke thema van de benarde situatie van de werkende man en wordt genoteerd als een van zijn meest duurzame opnames.
Haggards derde studioalbum bevat twee van zijn grootste hits, "The Bottle Let Me Down" en "Swinging Doors". Het album was een succes, maar het kwam niet gemakkelijk tot stand. De productie was in het begin moeilijk, maar Haggard raakte creatief en schreef uiteindelijk 10 van de 12 nummers van het album. Swingende deuren bevat ook een fantastische versie van Tommy Collins' 'High On a Hilltop'.
Haggard staat bekend om het aanpakken van politieke kwesties en soortgelijke onderwerpen in zijn werk, en in 1971's Hag is niets minder dan een politiek statement. Het begint met het nummer van Ernest Tubb uit de Tweede Wereldoorlog, "Soldier's Last Letter", een nummer dat een nieuwe betekenis leek te krijgen met de voortdurende betrokkenheid van de Verenigde Staten bij de oorlog in Vietnam. Andere nummers, zoals "Sidewalks of Chicago" en "Jesus Take Hold" gaan over sociale kwesties. Hag is een reflecterend album en een verre schreeuw van zijn eerdere rauwe werken.
Een live-album opgenomen voor een uitverkochte zaal tijdens een optreden in de Civic Center Hall in Philadelphia, De vechtende kant van mij werd opgericht om het succes van de titelverlaging te verzilveren. Naast het uitvoeren van zijn eigen hits, pronkt Haggard met zijn talent voor imitatie door een medley van Buck Owns te zingen, Johnny Cash, Marty Robbins en Hank Snow-nummers. Haggards toenmalige vrouw, Bonnie Owens, speelt ook een paar nummers.
Wortels, deel 1 markeert de tweede release van het onafhankelijke label ANTI-. Haggard haalt alles uit de kast om mensen te laten zien wat het betekent om echt terug te gaan naar hun roots en levert een album af dat belichaamt hoe countrymuziek vroeger werd gemaakt. De leadgitarist van Lefty Frizzell, Norman Stephens, leent zijn talenten. De nummers voelen uitgekleed aan en vormen samen een indrukwekkend album dat wordt gezien als een van Haggard's fijnere momenten.
Haggard-vertolking van het nummer van Lefty Frizzell, "That's the Way Love Goes", zet de toon voor dit album. Het nummer stond bovenaan de Aanplakbord country chart en won Haggard een Grammy Award voor Best Male Country Vocal Performance. "Someday When Things Are Good", een nummer dat hij samen met zijn toenmalige vrouw Leona Williams schreef, stond ook bovenaan de hitlijsten. Dat is de manier waarop liefde gaat is een relaxte mix van ballads; het soort album waar je naar zou willen luisteren terwijl je tot rust komt na een drukke dag.
Na een reeks gospel- en rootsalbums keerde Haggard terug "als nooit tevoren" in deze release uit 2004 van zijn eigen label, Hag Records. Daarin neemt Haggard een andere politieke wending met "That's the News", een lied over de media en de betrokkenheid van het land in het Midden-Oosten. Haggard zoals nooit tevoren versmelt verschillende muziekstijlen, waaronder jazz, latin en blues. Hij werkt samen met Willie Nelson op 'Reno Blues'. Dit album is een solide verzameling van goed gemaakte nummers waarin Haggard op zijn best is.
Voor dit album dook Haggard in de wortels van de countrymuziek. Het album uit 2002 bevat stukken van country-normen die rechtstreeks uit de Ralph S. Peer-publicatiecatalogus en werden opgenomen tussen 1996 en 1998. Roy Horton, die meer dan 40 jaar met Peer-Southern Music werkte, hielp Haggard 12 nummers van countrymuzieklegendes te selecteren, waaronder Jimmy Rodgers, Jimmie Davis en Floyd Tillman, onder anderen.
Langs elke weg is de beste Haggard-boxset. De vier schijven zijn in chronologische volgorde gerangschikt, te beginnen met zijn vroege opnames in de jaren '60 tot aan zijn releases in de jaren '90. Met een oeuvre als dit is het geen wonder dat Haggard een van de grootste krachten in de countrymuziek is geworden. Langs elke weg is zonder twijfel de ultieme verzameling van een van de grootste countrymuziek.
