Track and Field heeft meestal evenementen die in drie categorieën vallen: Sprongen, Gooien, en hardlopen. Hieronder volgt een overzicht van de drie belangrijkste soorten hardloopevenementen.
Sprints
- 60 meter hardlopen: het kortste evenement, over in slechts een paar seconden, dit is de korte sprint naar keuze op kleinere indoorbanen, omdat de afstand een rechte run zonder bochten mogelijk maakt. Hoewel de start in alle sprints belangrijk is, is het op de 60 meter van het grootste belang om uit de blokken te barsten, omdat er heel weinig tijd is om te herstellen van een slechte start.
- 100 meter hardlopen: de sprint in de buitenlucht is een van de glamour-evenementen van atletiek. Net als bij de 60 meter blijven lopers in toegewezen banen, waarbij de snelste lopers de middelste banen krijgen van een evenement met meerdere heats. Hoewel sommige hardlopers favoriete plekken hebben, is baanplaatsing niet zo belangrijk in een race zonder bochten. Hoewel een snelle start belangrijk is, heeft een hardloper die uit de blokken is geslagen, enige tijd om te herstellen.
- 200 meter hardlopen: omdat lopers in dit evenement een bocht moeten nemen, zijn de toegewezen banen van de deelnemers verspringend, zodat ze allemaal dezelfde afstand afleggen. Een bocht nemen is iets anders dan door een rechte baan rennen: concurrenten zullen proberen zo te blijven zo dicht mogelijk bij de binnenlijn zonder op de lijn te stappen, wat reden is voor diskwalificatie. Uithoudingsvermogen begint in het spel te komen, aangezien lopers van 200 meter niet alleen snel moeten zijn, maar ook hun snelheid moeten behouden.
- 400 meter hardlopen: een volledige ronde rond een buitenbaan. Lopers blijven in hun toegewezen banen en krijgen gespreide starts. Hoewel concurrenten in startblokken beginnen - en de 400 technisch gezien als een sprint wordt beschouwd - moeten de lopers een beetje tempo maken. Komende overwinningen op het laatste rechte stuk zijn niet ongebruikelijk.
Halve Fondvluchten
- 800 meter hardlopen: Lopers beginnen vanuit een staande start in verspringende banen. Na de eerste bocht mogen lopers echter hun baan verlaten, waarna de deelnemers naar hun favoriete plekken rennen, op of nabij de binnenbaan. Sommige 800-meter lopers genieten van succes door vanaf het begin te leiden en zoveel mogelijk van hun tempo aan te houden als mogelijk, terwijl anderen de eerste ronde gebruiken om een duidelijke plek op de baan te bepalen en dan een finishing kick los te laten op ronde twee.
- 1500 meter hardlopen/mijl hardlopen: Ongeveer vier ronden rond een standaard buitenbaan (1500 runs iets minder dan vier volledige ronden, de mijl net een tikje meer), zijn deze races tactische zaken waarin de uiteindelijke winnaar vestigt over het algemeen een positie in het midden of zelfs de achterkant van het peloton in de vroege ronden. De lopers beginnen langs een gebogen lijn, breken dan bijna onmiddellijk uit hun baan en gaan naar de binnenkant van de baan.
Langeafstandsraces
- 3000 meter hardlopen: dit is een primair indoorevenement - het maakt deel uit van de Wereldkampioenschappen indoor - maar het wordt ook buiten uitgevoerd. De 3000 markeert het begin van de fondwedstrijden, aangezien de 1500 en de mijl als halve fondvluchten worden beschouwd. Lopers beginnen op een licht gebogen startlijn (de bocht is groter op de kleinere indoorbaan) maar loop niet in banen, dus de start is voornamelijk een wedstrijd om de favoriete positie van een loper op de spoor. Uithoudingsvermogen is van het grootste belang op deze afstand en daarboven, met topsnelheden die zijn gereserveerd voor de laatste ronde.
- 5000 meter hardlopen: Concurrenten starten op een gebogen lijn en kunnen onmiddellijk overal op de baan rennen, wat leidt tot een groot startpakket dat doorgaans drie vier banen breed is, afhankelijk van het aantal lopers racen. Hoewel alle afstandsraces tot op zekere hoogte tactische evenementen zijn, zijn concurrenten op deze afstand en daarboven rennen grotendeels in hun eigen tempo, in plaats van te reageren op hun tegenstanders. Lopers moeten weten hoe snel ze kunnen gaan in verschillende stadia van de race om de best mogelijke tijd te behalen. Tactiek komt naar voren in de laatste ronden, terwijl lopers zich positioneren voor de race naar de finish. Hoewel het voordelig is om een binnenlijn te lopen - waarop een loper een kortere afstand door de bochten aflegt - loopt ook ver naar binnen kan ertoe leiden dat een deelnemer wordt ingesloten door langzamere lopers en niet in staat is om op het cruciale moment uit te breken.
- Loop van 10.000 meter: het langste baanevenement, het begint ook met een gebogen startlijn maar wordt uitgevoerd zonder rijstroken. Jockeyen voor positie bij de start is niet zo belangrijk vanwege de grotere afstand. Net als bij de 5.000 moet elke deelnemer zijn eigen tempo kennen. Langs een binnenlijn lopen is minder gevaarlijk voor eersteklas lopers, omdat langzamere lopers zullen afhaken tempo naarmate het langere evenement vordert, waardoor een kleiner aantal lopers achterblijft voor een positie in de finale ronden. De meeste grote fondvliegers vertrouwen op een sterke finishtrap om te winnen.
- Marathonloop: Dit is over het algemeen een op zichzelf staand evenement, maar maakt deel uit van grote bijeenkomsten zoals de Olympische Spelen en de Wereldkampioenschappen, waar het vaak begint en eindigt in het stadion. Oorspronkelijk was het 26 mijl, 385 yards, het is nu 42.195 kilometer. Lopers beginnen in een roedel, maar de start is onbelangrijk. De deelnemers gaan in hun eigen tempo, met als voornaamste doel dat velen simpelweg finishen. Topconcurrenten zullen hun tempo bepalen en proberen consistente splitsingen van begin tot eind uit te voeren.
