Geef massaproductie de schuld voor het feit dat u onvermijdelijk wordt geconfronteerd met de vaak intimiderend, Helder wit grond van een nieuw doek. Het is gemakkelijker en goedkoper om canvas met een witte primer te maken, die kunstenaars vervolgens zelf kunnen kleuren, dan om canvas met een primer in verschillende kleuren te verkopen. (Bedenk hoeveel kleuren pastelpapier er zijn!) Helaas betekent dit dat veel mensen denken dat wit is waar je mee moet beginnen, in plaats van dat het slechts één optie is.
De impressionisten maakten het schilderen op wit populair, met klodders van gebroken kleur met een extra helderheid van het wit. Ze hebben wel geëxperimenteerd met gronden in andere kleuren, zoals neutrale grijstinten, maar dit wordt vaak vergeten.
De kleur en toon je kiest voor een ondergrond heeft uiteraard invloed op de tinten en kleuren die je in het schilderij gebruikt, zeker als je transparante pigmenten gebruikt. Hoe transparanter de kleur, hoe minder het is chroma (verzadiging) op een gekleurde ondergrond dan op wit.
Een donkere ondergrond betekent dat je donkere tonen in de compositie ongeverfd zou kunnen laten; evenzo een witte ondergrond voor lichte tonen. Een middentoongrond betekent dat je verf nodig hebt in het donker en in het licht en maakt het gemakkelijker om te beoordelen hoe donker/licht een toon is, het contrast tussen kleuren. Op een witte ondergrond zijn alle kleuren behalve wit donkerder dan de ondergrond.
"Een getinte ondergrond kan worden gebruikt om sfeer of stemming te creëren, een compositie te verenigen, lichtomstandigheden aan te geven of een sculpturale vorm te geven aan een object door diepte te geven aan schaduwen. Een getinte ondergrond versnelt het schilderproces, waardoor het eenvoudiger wordt om het grimmige wit te modelleren en te doden waar de kunstenaar anders in eerste instantie mee te maken zou krijgen."1
Kleuren voor gronden
Welke kleur gebruik je voor een ondergrond? Het hangt af van het onderwerp en van jou. Traditionele kleuren voor gekleurde ondergronden zijn onder meer rauwe of gebrande sienna, gele oker, gebrande omber en neutrale grijstinten. Hoewel er verschillende regels bestaan, kunt u elke gewenste kleur gebruiken.
Een regel is om een warme ondergrond te gebruiken voor een schilderij dat gedomineerd wordt door koele tinten, en een koele ondergrond voor een schilderij dat gedomineerd wordt door warme tinten. Een andere om de complementaire kleur van de dominante kleur in de compositie te gebruiken. Groen voor portretten (de aanvulling op rood, een kleur die wordt gebruikt bij het mengen van huidtinten). Een tip met olieverf is om de grond weg te vegen voor highlights, zodat het wit onder de gekleurde grond meer zichtbaar is.
"... een middentonige ondergrond was populair voor portretschilders... Het maakte het mogelijk om wit krijt te gebruiken voor elke eerste tekening en vormde de middentonen van het schilderij, waardoor de lichtere en donkere passages snel konden worden aangegeven.... het gaf het schilderij een verenigende kleurtoon."2
Als u een houten palet gebruikt om uw kleuren te mengen bij het schilderen met olieverf, betekent het gebruik van een ondergrond die een vergelijkbare kleur heeft als het houten palet wat je ziet als je mengt, krijg je als je het op het schilderij aanbrengt, terwijl een wit palet kleuren donkerder kan laten lijken dan ze in werkelijkheid zijn zijn.
"Als je op een middentoon werkt, zoals grijs of lichtbruin, is het makkelijker om naar de lichte en naar de donkere toe te werken."3
Gekleurde gronden van beroemde schilders
De landschapsschilder Constable " voorkeur voor beige of middenbruine gronden. In The Valley of the Stour, met Dedham in de verte, liet hij de roodbruine grond onbedekt op plaatsen zoals de oevers van de rivier. Een gekleurde ondergrond geeft een algeheel warmer en donkerder effect dan een witte ondergrond..."4
El Greco zou moeten hebben "schraapte de resterende natte kleuren op zijn paletten en gebruikte het resulterende bruine mengsel van zijn gronden."5 Vermeer gebruikte lichte, neutrale grijstinten als ondergrond. "Een consistent gekleurde ondergrond is belangrijk zodat er tijdens het schilderen minimale invloed is op de kleurperceptie en kleurmenging."6
"In de eerste helft van de negentiende eeuw werd in kunstenaarshandboeken opgemerkt dat kunstenaars steeds vaker lichtere gronden gebruikten... 'Deze gronden verslinden nooit de kleur, zoals donkere gronden doen, in de tijd'."7 De Prerafaëlieten behoorden tot de kunstenaars die kozen voor canvas met een witte primer en als ze een deel van een canvas herwerkten of een fout herstelden, zouden ze "gewoon meer wit toepassen als lokale ondergrond".8
Verder lezen: Hoofdstuk vijf van De kunst van het impressionisme door Anthea Callen (gepubliceerd Yale University Press 2001) is een 24-pagina's tellend, gedetailleerd onderzoek van grondkleuren en verflagen die kijkt naar gekleurde gronden versus wit, bruine paletten versus wit, getinte gronden en picturale helderheid / coloristische effecten, en plein-air schilderen. Het boek is helaas uitverkocht en erg duur tweedehands, dus vraag uw plaatselijke bibliotheek of zij het kunnen krijgen.
Referenties:
1. "Kleur en toon in Whistler's 'Nocturnes' en 'Harmonies' 1871-1872" door Stephen Hackney. The Burlington Magazine Deel 136, nr. 1099 (oktober 1994), pp695-694.
2&7. "Prerafaëlitische methoden en materialen" door JH Townsend, J Ridge & S Hackney, Tate Publishing 2004, p57.
3. "The American Artist Guide to Painting Techniques" door Elizabeth Tate en Hazel Harrison, Interweave, pagina 64
4. Kleur, V&A Onderwijs ( http://www.vam.ac.uk/school_stdnts/schools/teachers_resources/constable_resource/projects/colour/index.html), V&A Museum, Londen. Geraadpleegd op 19 april 2010.
5. Alla Prima door Al Gury, p30.
6. "Ongewone gronden" door Bill Berthel, Gewoon schilderen, Nummer 17, september 2007, Golden Artist Colors
8. Townsend 2004, p60.
