Er zijn eerder films gemaakt vanuit een first-person perspectief (zoals de remake), maar met de toenemende mobiliteit van cameratechnologie zijn films zoals de GoPro-shot Hardcore Henry een niveau van kijkersonderdompeling bereiken dat voorheen vrijwel onbekend was; noem het 'first-person shooter-cinema'. Zijn voorloper, de gevonden beeldmateriaal formaat, is nog steeds een hoofdbestanddeel van moderne horrorfilms, dus het zou geen verrassing moeten zijn dat er een horrorfilm aan komt Hardcore Henry in deze next-gen beweging. Maar doet Pandemie hebben wat nodig is om deze prille stijl van filmmaken in stand te houden?
Pandemie in een oogopslag
Korte inhoud: Tijdens een apocalyptische plaag zoekt een team van reddingswerkers naar niet-geïnfecteerde overlevenden in Los Angeles.
Gips: Rachel Nichols, Alfie Allen met Missi Pyle, Mekhi Phifer, Paul Guilfoyle, Danielle Rose Russell.
Regisseur: Jan Suits.
Studio: XLrator-media.
MPAA beoordeling: NR.
Looptijd: 91 minuten.
Datum van publicatie: 1 april 2016 (op aanvraag 5 april)
aanhangwagen: Officieel Pandemie Filmtrailer op Youtube.
Het plot
In de niet zo verre toekomst zal een pest heeft de planeet ingehaald en de zieken veranderd in razende, moorddadige, kannibalistische monsters. Dr. Lauren Chase (Rachel Nichols) is ternauwernood ontsnapt uit New York City voordat het ten val kwam en reist naar haar geboortestad Los Angeles om daar de pandemie te bestrijden. Ze heeft de leiding over een team van vier personen dat naar een school in het centrum moet gaan op zoek naar een ander team dat het contact met de thuisbasis heeft verloren terwijl het probeerde een groep overlevenden te redden.
Haar missie is om de overlevenden te lokaliseren, een bloedtest uit te voeren om te bepalen of ze besmet zijn en de niet-geïnfecteerde terug te brengen. Maar stiekem heeft ze een ander doel voor ogen: het vinden van haar man en tienerdochter, met wie ze bij het uitbreken van de uitbraak het contact verloor. En Lauren is niet de enige met bijbedoelingen; haar schutter (Mekhi Phifer) heeft een vrouw die met het andere team vermist is geraakt. Haar navigator (Missi Pyle) heeft een zoon verloren en haar chauffeur (Alfie Allen) is een wanhopige ex-gevangene die alleen voor zichzelf lijkt te zijn. Zelfs haar superieuren zijn twijfelachtig; wat doen ze precies met de overlevenden die aan hen zijn afgeleverd? Als de wereld uit elkaar valt, lijkt het erop dat vertrouwen het moeilijkste is om weer op te bouwen.
Het eindresultaat
Het valt niet te ontkennen Pandemie's POV-stijl is meteen boeiend en wekt nieuwsgierigheid naar de mogelijkheden om een horrorfilm te combineren met een first-person shooter-videogame. Maar de duivel zit in de details, en hoewel er vluchtige momenten zijn waarin je een vleugje van het viscerale potentieel van "Hardcore Henry Voldoet aan De gekken," het raakt nooit echt het schrijnende, door chaos geteisterde zenit-genre waar fans naar hunkeren.
Aan het kijken Pandemie laat je de prestaties van Hardcore Henry -- of als je het nog niet hebt gezien, de muziekvideo's ( "De stormloop" en "Slechte klootzak") die in wezen testruns waren voor die speelfilm. De behendigheid van de actie - de soepelheid, de samenhang, de ambitie - in die inspanningen maakt duidelijk dat: Pandemie's technische uitvoering is gewoon niet genoeg.
Ja, Pandemie plaatst je in de schoenen (of, in dit geval, de helmcamera) van een persoon die door een handschoen boordevol actie gaat, maar je zelden voel je echt ondergedompeld in de wereld, en geen van de actiescènes is zo overweldigend als een minuut van die muziek videos. Een deel van het probleem kunnen de gebruikte camera's zijn; ze missen een zekere persoonlijke intimiteit. De bewegingen zijn niet vloeiend genoeg, wat zowel het realisme verzwakt als de actie verduistert, waardoor het soms moeilijk te ontcijferen wat er aan de hand is (beste gok: een geïnfecteerde wordt neergeschoten of doodgeknuppeld). In een bijzonder irritante scène wordt de enige persoon die nog een helmcamera heeft, verteld te rennen, maar ze blijft onzinnig pauzeren en kijkt terug naar de geïnfecteerden zodat ze op het scherm kunnen worden vastgelegd. Vreemd genoeg verschuift de POV op andere momenten weg van de helmnokken, schijnbaar de ongeschreven regels van de film overtredend. (Of zijn ambulances uitgerust met camera's die op de voorbank zijn gericht?)
Net als het formaat zelf, de reikwijdte van Pandemie is ambitieus, omdat het probeert een grootstedelijk gebied als Los Angeles te veranderen in een apocalyptisch woestenij. Het resultaat is bewonderenswaardig, door hier en daar straten af te sluiten en bestaande gebieden zoals Skid Row en het stroomgebied van de L.A. CGI branden en in de bescheiden omvang van de hordes geïnfecteerden.
De sterke cast van bekende gezichten helpt bij het verkopen van een script dat, hoewel het een solide emotionele kern vormt, lijkt op te geven, abrupt eindigend zonder een impliciet vuil geheim te onderzoeken binnen de gelederen van Laurens superieuren.
Uiteindelijk, Pandemie wordt het best ervaren met de getemperde verwachtingen van direct-naar-video tarief in plaats van de theatrale hoogten van een film zoals Hardcore Henry.
de magere
- Toneel spelen: C+ (Goede cast houdt alles bij elkaar.)
- Richting: C- (Bewonderenswaardig ambitieus, maar de uitvoering ontbreekt, met enkele ongemakkelijke hoeken is het moeilijk om alles op het scherm vast te leggen.)
- Script: C- (Leuke emotionele basis, maar de personages voelen een beetje egoïstisch en vervangbaar; eindigt te abrupt.)
- Bloed/effecten: C+ (stevig bloed; slechte CGI.)
- Algemeen: C (De moeite waard voor zombie-/infectiefans die op zoek zijn naar iets anders, maar nooit zijn potentieel bereiken.)
Openbaarmaking: de distributeur heeft gratis toegang verleend tot deze film voor beoordelingsdoeleinden. Raadpleeg ons ethisch beleid voor meer informatie.
