Dus je hebt een lang interview met een bron gedaan, je hebt pagina's met aantekeningen en je bent klaar om te schrijven. Maar de kans is groot dat je maar een paar citaten uit dat lange interview in je artikel kunt passen. Welke moet je gebruiken? Verslaggevers praten vaak over het gebruik van alleen 'goede' citaten voor hun verhalen, maar wat betekent dit?
Wat is een goede offerte?
Over het algemeen is een goed citaat wanneer iemand iets interessants zegt, en het op een interessante manier zegt.
Bekijk de volgende twee voorbeelden:
"We zullen het Amerikaanse leger op een passende en beslissende manier gebruiken."
"Als ik actie onderneem, ga ik geen raket van $ 2 miljoen afvuren op een lege tent van $ 10 en een kameel in de kolf raken. Het wordt beslissend."
Wat is de betere quote? Laten we dit eens bekijken door een bredere vraag te stellen: wat moet een goede offerte doen?
Trek de aandacht van de lezer
Aan de hand van onze twee voorbeelden is het duidelijk dat het eerste citaat droog en academisch klinkt. Het klinkt als een zin uit een bijzonder saai onderzoeksartikel of proefschrift. Het tweede citaat is daarentegen kleurrijk en zelfs grappig.
Roep afbeeldingen op
Een goede quote roept, net als goed schrijven, beelden op in het hoofd van de lezer. Aan de hand van onze twee voorbeelden is het duidelijk dat het eerste citaat niets oproept. Maar het tweede citaat roept een bizar beeld op dat ongetwijfeld in de hersenen van de lezer zal blijven hangen - een kameel die in het achterste wordt geraakt met een dure, hightech raket.
Breng een gevoel over van de persoonlijkheid van de spreker
Ons eerste citaat laat geen indruk achter van wie de spreker zou kunnen zijn. Het klinkt inderdaad meer als een scriptregel uit een anoniem persbericht van het Pentagon.
Het tweede citaat geeft de lezer echter een gevoel voor de persoonlijkheid van de spreker – in dit geval President George Bush. De lezer krijgt een idee van zowel de vastberadenheid van Bush als zijn voorliefde voor nonchalante humor.
Regionale verschillen in spraak overbrengen
Als je nog eens naar ons eerste citaat kijkt, kun je onderscheiden waar de spreker is opgegroeid? Natuurlijk niet. Maar je zou kunnen stellen dat het citaat van Bush, met zijn zoute humor en grove beeldspraak, enkele van de kleuren van zijn opvoeding in Texas bevat.
Een verslaggever met wie ik werkte, deed ooit verslag van een tornado in het diepe zuiden. Hij interviewde slachtoffers van de twister en in zijn verhaal stond een citaat met de zin: "Ik vertel je wat." Dat is een zin die je alleen bent waarschijnlijk in het Zuiden zou horen, en door het in zijn verhaal te zetten, gaf de verslaggever de lezers een gevoel voor de regio en de mensen die door de storm werden getroffen.
Een goede verslaggever zou hetzelfde kunnen doen in elk gebied met kenmerkende spraakpatronen, van de South Bronx tot de bovenste Midwest tot Oost-Los Angeles.
Gezien alles wat we hebben besproken, lijkt het duidelijk dat de tweede van onze twee voorbeelden verreweg de betere quote is. Dus wat maakt een slecht citaat?
Onduidelijke spraak
Telkens wanneer iemand iets op een onduidelijke of onbegrijpelijke manier zegt, is de kans groot dat je dat niet als een citaat gaat gebruiken. In dergelijke gevallen, als de informatie in het citaat belangrijk is voor uw verhaal, parafraseert u het - verwoord het in uw eigen woorden.
In feite moeten verslaggevers vaak veel van wat ze in interviews verzamelen, parafraseren, omdat veel mensen gewoon niet erg duidelijk spreken. Mensen maken hun spraak niet zoals een schrijver een zin maakt.
Fundamentele feitelijke gegevens
Als je een bron interviewt die je veel gegevens geeft, zoals cijfers of statistieken, moet dat soort informatie worden geparafraseerd. Het heeft gewoon geen zin om bijvoorbeeld de CEO te citeren die u vertelt dat de inkomsten van zijn bedrijf in het tweede kwartaal met 3 procent zijn gestegen, in het derde kwartaal met 5 procent enzovoort. Het kan belangrijk zijn voor je verhaal, maar het is saai als citaat.
Profane of beledigende spraak
De meeste reguliere nieuwsorganisaties hebben beleid dat het gebruik van vulgaire of aanstootgevende uitingen in nieuwsverhalen verbiedt of beperkt. Dus als een bron die je interviewt bijvoorbeeld uitbundig begint te vloeken of racistische opmerkingen begint te maken, zul je ze waarschijnlijk niet kunnen citeren.
Een uitzondering op die regel kan zijn als de profane of aanstootgevende toespraak een groter doel in uw verhaal dient. Als je bijvoorbeeld de burgemeester van je stad profileert en hij staat bekend om zijn zoute taal, zou je een deel van een profaan citaat in je verhaal kunnen gebruiken om aan te tonen dat de man inderdaad graag vloekt.
