Minder is meer... of meer is meer?
Ik verhuisde door het land naar Los Angeles als een zelfverklaarde 'minimalist'. Maar geleidelijk aan begon dat label op mij te slijten; mijn schaarse appartement ingericht in blauw en grijs bracht me niet de vreugde die ik had gehoopt. In plaats daarvan ontdekte ik dat ik meer geïnspireerd ben als ik omringd ben door kleur en items die me verrassen. Dus verruilde ik de witte verf in mijn kleine appartement voor tinten van wat andere mensen noemen 'mijn man zou me dat nooit laten doen': roze muren, gele gordijnen en technicolor tapijten. Het ziet eruit als een kauwgomballenautomaat, en hoewel het heeft een kleine voetafdruk, het neemt veel ruimte in beslag in mijn hart.
Nu sta ik aan de vooravond van een nieuwe verhuizing, wat betekent dat ik mijn spullen aan het sorteren ben en ook een paar nieuwe items ophaal. Maar in plaats van te leunen op een minimalistische esthetiek zoals de eerste doorstart, verwerp ik de neutralen ten gunste van meer roze muren - en ook groene en gele. Ik beweeg met een mentaliteit van overvloed, niet van schaarste, en mijn decor weerspiegelt dat. In plaats van me angstig vast te klampen aan minimalistische blauw- en grijstinten (de 'don't rock the boat'-kleuren van mijn jeugd), omarm ik de waarheid die ik altijd diep van binnen heb geweten: ik ben een maximalist.
Wat is maximalisme?
Hoewel je misschien denkt dat maximalisme een gigantisch huis of een overvolle portemonnee betekent, is het belangrijk op te merken dat het niet alleen een synoniem is voor overdaad. En je kunt een maximalist zijn zonder in de ecologische val van overconsumptie te trappen. In plaats daarvan is maximalisme een overdaad die levendigheid, weelderigheid en creativiteit verkent. Het omarmt het vreemde, of het unieke, en viert het idee dat niemand anders deze items zo zou combineren als jij.
Waar minimalisme je omgeving tot rust brengt met een ritmisch gezoem, is maximalisme muziek die van elke muur weerkaatst, door gangen tuimelt en uitmondt in de zon. Er is rust en vreugde in beide - en het hangt alleen af van op welke muziek je het liefst danst.
Je hoeft Anthropologie of Urban Outfitters echter niet uit te kopen om er te komen. Net als zijn tegenhanger minimalisme, kan maximalisme niet zomaar worden gekocht. Beide kunnen prioriteit geven aan het werken met wat je al hebt en bewust zijn van wat en hoe je dingen voor je huis of garderobe aanschaft.
Hier is hoe ik mijn kleur probeer te maximaliseren en tegelijkertijd duurzaamheid in de gaten te houden.
Vind je vonk.
Jarenlang heb ik geprobeerd mijn huis in te richten en mijn kledingkast te vullen met dingen waarvan ik dacht dat ik ze zou moeten bezitten. Dit kwam voort uit het (verkeerde) idee dat een bepaalde minimalistische esthetiek mijn leven zou kunnen verbeteren, wat ik in boeken, blogs en podcasts had gelezen. Dat betekende gedempte kleuren, veel neutrale kleuren en broeken. Ik was niet blij.
Na verloop van tijd begon ik mijn groove terug te krijgen. Toen ik onderzocht waar de jonge Emily zich toe aangetrokken voelde, omvatte het uitgebreide tweedehandskostuums, roze iPods en heel veel (en heel veel, heh) Beanie Babies. Ik was dol op pailletten en stickers, doe-het-zelf-jurken gemodelleerd naar mijn favoriete films, en het maken van collages uit tijdschriften voor elke vierkante centimeter van de muren van mijn studentenkamer. Het was altijd chaos, maar met de beperkingen van tijd, ruimte en geld.
Tegenwoordig word ik nog steeds aangetrokken door deze items, en ook door dingen die me aan het lachen maken. Overhemden bedekt met kentekenplaten, abstracte schilderijen die eruitzien als konijnengezichten, twinkelende lichtjes in de vorm van Peeps; ze brengen allemaal een glimlach op mijn gezicht elke keer als ik ze zie. Zo bepaal ik wat er in mijn huis mag komen en wat niet:
Natuurlijk zal komedie niet het doel van iedereen zijn voor hun huis. Ik moedig je aan om je vonk te vinden - of dat nu items zijn die een gevoel van kalmte, nieuwsgierigheid of creativiteit oproepen. Misschien wil je je afspeellijst vullen met eclectische en onzinnige muzikale combinaties. Of misschien wil je van je huis een peinzende bibliotheek maken vol torens tweedehands boeken. Deze dingen zijn ook maximalisme (wat ik zeg is, je hoeft niet alles roze te schilderen).
Om deze maat voor jezelf te vinden, kijk je naar wat je al bezit en begin je verbanden te leggen tussen hoe je favoriete dingen je laten voelen. Wanneer je dan online of in een winkel bent, heb je een beter idee van hoe de energie van een product zal bijdragen aan de ruimte. Voor mij betekent dat geen standaard gekleurde apparaten meer. Hoi, rode keukenmixer en roze SodaStream!
Werk met wat je hebt.
Nadat je een losse regel hebt gekozen voor wat je naar je stijl gaat, inventariseer je wat je al hebt. Duurzaam leven vereist geen saaie omgeving; het gaat erom uw verbruik te verlagen en uw afhankelijkheid (en plezier) te vergroten van de dingen die u al bezit. En als je je vreugde kunt maximaliseren zonder je creditcard te gebruiken, beloof ik dat je je op elke andere manier rijk, geïnspireerd en overvloedig zult voelen.
Dit is hoe je me zult vinden om de meubels te herschikken als ik me gestagneerd voel of geen budget heb voor nieuwe huishoudelijke artikelen. Hoe meer nieuwe combinaties en configuraties ik ontdek, hoe meer ik besef hoe overvloedig mijn leven al is. (Meer is tenslotte meer.)
We kunnen er zo aan wennen om hetzelfde item jaar na jaar op een specifieke plek te zien dat het het gemakkelijkst lijkt om het gewoon te doneren als we er eenmaal genoeg van zijn geworden. Verplaats hem in plaats daarvan naar een andere plek in je huis of gebruik hem voor een ander doel. Zo heb ik uiteindelijk een kastroede als plantenhanger of een favoriete kapotte koffiemok als pennenhouder gebruikt. Sla decoreren "met een beperkt budget" over - geef me in plaats daarvan gratis!
Zeg ja tegen de items die je pad kruisen.
Omdat ik dol ben op het gevoel van overvloed (en bang ben voor schaarste, nietwaar), zeg ik vaak ja-tegen vrienden die me de kleding willen geven die ze doneren, aan gratis monsters of aan tweedehands stoep meubilair.
Hoewel dit een snelle weg is naar een rommelig leven, is dit ook hoe ik enkele van mijn zeer favoriete items heb gevonden! De beste pen die ik ooit heb gebruikt, is een promotionele balpen van een whiskymerk dat ik nog nooit heb geprobeerd.
Als je de discipline hebt om door de dingen heen te gaan die je niet aanspreken en de juiste kanalen voor het recyclen en doneren van items, accepteer dan dingen die anders misschien geen thuis zouden krijgen. (Houd er rekening mee dat er andere mensen kunnen zijn die het item meer zouden gebruiken en liefhebben dan jij - laat die schaarste-mentaliteit je er niet van weerhouden om opmerkzaam en genereus te zijn!)
Ik overweeg ook de voor- en nadelen van het vinden van een artikel in de uitverkoop dat niet is wat ik voor ogen had. Als het intrigeert, zal ik mijn verwachtingen bijstellen en het kopen met de belofte dat ik het zal laten werken. Dit werkt niet altijd en is een voorzichtige tip om "gewoon om te kopen" te kopen en doordacht in iets te investeren. Maar na verloop van tijd zul je meer vertrouwd raken met de concessies die je bereid bent te doen en de concessies die je niet doet. (Voor mij ben ik dol op een goede kras-en-deukversie van alle meubels die ik leuk vind.)
Wees trouw aan jou.
Gooi elke verwachting weg waarmee iemand anders je ooit heeft belast, en begin met het bouwen van je eigen normen - jij tenslotte de kapitein van je felroze vergulde schip.
Ik heb gesprekken met mijn man over wat "luids is waarmee we kunnen leven", en we hebben ontdekt dat onze grenzen... nauwelijks bestaan. Maar toen mensen ons twijfelden over ons roze appartement, bleven we bij onze beslissing omdat het tenslotte onze ruimte was. We wilden wonen in een ruimte die voor ons authentiek en vreugdevol aanvoelde - een stijl waarmee we konden leven. De mening van anderen hoeft niet van toepassing te zijn.
Dit sluit ook aan bij een ander maximalistisch principe dat ik onderweg heb opgepikt en dat je misschien wilt adopteren (of misschien niet). Ik besteed niet al te veel tijd aan het piekeren over wat "bij elkaar past", want dat geeft me meer vrijheid bij het tweedehands kopen of vinden op de stoep. Als ik te strikte of specifieke normen heb voor zoiets als een mengkom, zal ik hem waarschijnlijk helemaal nieuw kopen. Dus doe het rustig aan - op die manier zul je zoveel prachtige schatten vinden.
Ik heb ook ontdekt dat door op mijn gevoel te vertrouwen wat ik met de hand voor mijn huis selecteer, de stukken meestal toch bij elkaar komen. Mijn stijl is "als ik het leuk vind, past het bij" en zo ziet maximalisme eruit.
Neem de tijd - en wees voorzichtig.
Het belangrijkste onderdeel van het balanceren van duurzaamheid met maximalisme is dat het tijd kost en zorgvuldigheid vereist. Je wordt niet Iris Apfel 's nachts (hoewel, kun je je dat voorstellen?), Dus het is niet nodig om het te haasten.
Maak de ontdekkingsfase onderdeel van het proces door oude boekwinkels en vintagewinkels te bekijken, de weelderige items te waarderen die je nooit zult kopen en de items die je doet te koesteren.
En in zekere zin is dit een ander soort materialisme: nadruk en onderhoud leggen op de items die je dierbaar zijn, zodat je ze niet vaak hoeft te vervangen. Laat elk stuk groeien en zijn eigen verhaal en karakter ontwikkelen. Een deel van wat mijn huis zo vrolijk maakt, in al zijn overdrevenheid, is dat ik je kan vertellen wanneer en hoe ik elk item heb gekocht, zelfs als het een Target-aankoop was. Ik kan je waarschijnlijk vertellen bij welke Target ik het heb gekocht, wanneer en hoe ik me die dag voelde.
Zorg er vanaf daar voor dat u items onderhoudt en repareert die u niet opnieuw hoeft te kopen. Patch je favoriete denim, maak dat vloerkleed grondig schoon dat gewoon wat TLC nodig heeft, of kader die 'gewoon omdat'-kaarten in die u van dierbaren ontvangt.
Dingen kunnen sentimenteel zijn, en daarom werkte minimalisme niet voor mij. En dat is ook de reden waarom maximalisme dat doet. Ik geef veel om de spullen die ik in mijn leven met me meedraag en de energie die ze me brengen, zonder me door ze te laten verteren of te dicteren waar ik heen ga. En dat is de sleutel tot duurzaam maximalisme. Het is prima om te zorgen voor de dingen waar je blij van wordt en die je leven ondersteunen, maar laat ze je niet in de weg staan om het daadwerkelijk te leven.
