Gedichten om naar vrienden te sturen
Een miljoen "I love you's" zal nooit goed overbrengen hoeveel ik mijn vrienden koester. In 2021 heeft mijn dankbaarheid voor hen een nieuw niveau bereikt terwijl we door een virtuele wereld navigeren. Harten moeten vastgehouden worden, woede roept op tot een gesprek, verdriet ontsteekt delen, en niemand van ons laat deze periode ongewijzigd. Dit alles zonder een hand uit te strekken en aan te raken, een schouder te omhelzen of een traan van een rouwend gezicht te vegen.
Dus hoe overbrug je de ruimte ertussen? Hoe vier je samenzijn zonder samen te komen? Ik heb me wend tot lezing en schrijven poëzie. Haar aanbod helpt me herinneren hoe het is om in fysieke gemeenschap te zijn met mijn vrienden op afstand. Ik zoek troost in poëzie wanneer eenzaamheid komt roepen, en laat elke strofe me voeden met hoop tijdens dit zware moment.
Als je je nu alleen voelt, is dat oké. Eenzaamheid ontstaat gemakkelijker naarmate de seizoenen een beetje kouder, een beetje donkerder worden, dus
Hieronder vind je 17 gedichten over vriendschap die mijn hart verwarmen of op dit moment aanzetten tot actie. Deze gedichten, die verlies, viering en revolutie overspannen, herinneren me eraan dat we samen sterker staan. Velen zijn slechts fragmenten, dus zorg ervoor dat u doorklikt om de gedichten in hun geheel te lezen. Ga bij hen zitten, mediteer op hen en deel ze met uw dierbaren. En als je klaar bent, deel je favoriete gedichten over vriendschap in de reacties hieronder. 💛
1. Alleen door Maya Angelou
“Liegen, denken
Afgelopen nacht
Hoe vind ik mijn ziel een thuis
Waar water geen dorst heeft
En brood is geen steen
Ik heb één ding bedacht
En ik geloof niet dat ik ongelijk heb
dat niemand,
Maar niemand
Kan het hier alleen redden."
“Maak me aan het lachen bij de koffie,
maak er een dubbele, maak het schuimig
dus het bruist van onze vreugde.
Laat mijn kopje overlopen
met je kleine geluk.
Ik wil gillen en snuiven en kakelen en grinniken.
Laat je lach me vullen als een bel.
Laat me naar je rinkelen en zingen luisteren
terwijl Billie Holiday boven onze hoofden zingt.”
“Wat is het grootste geschenk?
Zou het de wereld zelf kunnen zijn - de oceanen, de veldleeuwerik,
het geduld van de bomen in de wind?
Zou het liefde kunnen zijn, met zijn zoete schreeuw van passie?
Iets anders - iets heel anders
houdt me in de ban.
Dat je een leven hebt waar ik me over afvraag
meer dan ik me afvraag over de mijne.“
"Aan al mijn vrienden die in zwakheid bij me waren
wanneer water valt, raast langs mijn twee kanten
Aan al mijn vrienden die me in angst hebben gevoeld
wanneer deze aarden rug breekt tussen de spleet van twee bladen
Aan al mijn vrienden die me in woede hebben vastgehouden
wanneer vuur door zwaluwen scheurt achter een strakke grijns
ik ken jou
ik zie je
Ik hoor je"
"waarom ontwijkend zijn"
wanneer je naar een audioboek kunt luisteren
over een bioloog
op een mysterieuze expeditie
naar gebied X
een gebied afgesneden van de beschaving
vandaag heb ik met niemand gesproken
en ik voel me goed
maar gevoelens zijn geen feiten mijn vrienden
en ik heb de laatste kaas gegeten
en tafelwater crackers
en ik heb geen salaris
maar ik zal je vasthouden"
6. Sybil door Julia Ward Howe
"Je hoofd is wild van boeken, Sybil,
Maar je hart is goed en vriendelijk -
Ik voel een nieuwe tevredenheid bij jou in de buurt,
Een plezier van de geest.
Blij zou ik zijn om naast je te zitten,
En laat lange uren voorbij glijden,
Al je zoete verhalen lezend,
De taal van je oog.”
'En een jongere zei: Spreek tot ons over vriendschap.
En hij antwoordde, zeggende:
Uw vriend is uw behoeften beantwoord.
Hij is uw akker die u met liefde zaait en met dankzegging oogst.
En hij is je bord en je haard.
Want je komt naar hem toe met je honger, en je zoekt hem voor vrede.”
8. Rood Brokaat door Naomi Shihab Nye
“De Arabieren zeiden altijd:
Als er een vreemde aan je deur staat,
geef hem drie dagen te eten
alvorens te vragen wie hij is,
waar hij vandaan komt,
waar hij naartoe gaat.
Op die manier zal hij kracht hebben
genoeg om te antwoorden.
Of, tegen die tijd ben je
zulke goede vrienden
het maakt je niet uit."
“Beste kameraden, mijn kameraden,
Mijn hart is altijd oprecht;
Een' ooit een' ooit
Ik zal je herinneren.
We sloten ons allemaal aan,
Samen sloten we ons aan bij vier;
En ik ben de eerste geweest
Ga door de open deur.'
"Als een vriend me roept vanaf de weg"
En vertraagt zijn paard tot een betekenisvolle stap,
Ik sta niet stil en kijk om me heen
Op alle heuvels die ik niet heb geschaafd,
En schreeuw van waar ik ben: Wat is er?
Nee, niet omdat er een tijd is om te praten.
Ik stak mijn schoffel in de zachte grond,
Blade-end omhoog en vijf voet lang,
En ploeter: ik ga naar de stenen muur
Voor een vriendelijk bezoek.”
"Ik wil mijn excuses aanbieden aan alle vrouwen die ik mooi heb genoemd
voordat ik ze intelligent of dapper heb genoemd
het spijt me dat ik het deed klinken alsof
zoiets simpels als waarmee je geboren bent
is alles waar je trots op kunt zijn
wanneer je bergen hebt gebroken met je verstand
vanaf nu zal ik dingen zeggen als
je bent veerkrachtig, of je bent buitengewoon
niet omdat ik je niet mooi vind
maar omdat ik wil dat je het weet
je bent meer dan dat.”
“Nu ben je sterk
En we zijn maar druiven die pijn doen van rijpheid.
Verpletter ons!
Knijp uit ons al het dappere leven
Opgenomen in deze volle huiden.
Maar die van ons is een subtiele kracht
Krachtig met eeuwen van verlangen,
Van opgesloten zitten en opgesloten worden
Op donkere vergeten plekken.
We zullen volharden
Om je zintuigen te stelen
In die eenzame schemering
Van het verdriet van je winter.'
16. Silhouet door Janice Lobo Sapigao
"Meer en meer van mijn vrienden"
ouders of partners worden
naar planten
ik heb lang en kort genoeg geleefd
om de homegirls te herinneren die
non-stop gedanst tot drie uur ’s nachts.
de maan een parabool voor ons feest
ik ben genoeg opgegroeid
om ze hun favoriete langzame liedjes te zien zingen
tot kruiden en vetplanten op hun vensterbank
in huizen zaaiden ze uit dromen”
