Vijf jaar geleden was mijn man mijn enige vriend.
Oké, niet helemaal. We waren net verhuisd naar Los Angeles, een stad waar hij een handvol vrienden had, terwijl ik niemand anders kende dan hem. Ik had wat kern vrienden op afstand die hielpen de overgang te vergemakkelijken, maar ik voelde de pijn dat ik niemand had om te bellen voor een snelle koffiedate.
Toen we ons vestigden, Ik werkte vanuit huis zonder een gemakkelijke uitlaatklep om mensen te ontmoeten. Ondertussen bracht mijn man zijn werkdagen door in een kantoor vol mannen die al snel zijn vrienden werden. Tegen de tijd dat hij thuiskwam, was hij vaak bezig met socializen; Ik, aan de andere kant, was wanhopig om over mijn dag te vertellen.
We brachten de volgende twee jaar door met het navigeren door deze dynamiek. Ik klampte me vast aan elke seconde dat ik hem in de buurt had om zijn oor af te praten, terwijl hij me zachtjes en liefdevol aanmoedigde om het huis uit te gaan en een praatje te maken. Hij en zijn vrienden werden mijn enige vrienden in de stad, we speelden allemaal bordspellen en nerden tot diep in de nacht met bier, snacks en YouTube-video's. Maar aan het eind van de dag bestond ik in een lange tijd dat ik geen "mijn vrienden" had.
Zoals ik ontdekte, is al die druk op één persoon zetten geen duurzame benadering van een gezonde relatie. Dus om die last te verlichten, moest ik schakelen en prioriteit geven aan mijn sociale leven.
Waarom gemeenschap essentieel is voor het huwelijk
Toen ik eindelijk vrienden begon te maken in mijn buurt, was het balsem. Door een gemeenschap te hebben, kon ik mijn energie buiten zijn kringen uiten en gaf mijn man de ruimte om hetzelfde te doen. Ik begon te beseffen hoe afhankelijk ik was geweest en plaatste hem in de rol van echtgenoot "enige vriend". ik had verloor het contact met mijn individuele interesses en verstikte hem met de verwachting dat hij een geheel van mij zou maken persoon.
Ik ben niet de enige in deze verwachting.
"We komen tot één persoon en we vragen hen eigenlijk om ons te geven wat eens een heel dorp bood", zegt therapeut Esther Perel over onze moderne relatieverwachtingen. "Geef me erbij horen, geef me identiteit, geef me continuïteit, maar geef me transcendentie en mysterie en alles" in een." Door al onze sociale verwachtingen aan onze partner op te dringen, maken we onszelf klaar voor mislukking - en rancune.
Hoe kunnen we stoppen met zoveel druk op onze partners uit te oefenen? Aangezien technologie veel van de traditionele mogelijkheden voor mensen in het echt ontmoeten, is het gemakkelijk om het grootste deel van onze sociale energie aan onze echtgenoten te besteden. Voor mij vervaagde dit de grens tussen 'beste vriend' en 'enige vriend', en veranderde in een afhankelijkheid die niet gezond was voor mijn relatie. Ik had mensen nodig om goed contact te kunnen maken met een persoon.
Hoe u uw gemeenschap kunt uitbreiden
Hier zijn manieren waarop ik heb gewerkt om mijn eigen gemeenschap op te bouwen en mijn 'sociale portfolio' te diversifiëren, zodat mijn partner mijn sociale verwachtingen niet alleen hoeft te dragen.
Ontmoet mensen, alle mensen. In 2018 berichtte The Washington Post over: hoe belangrijk relaties waren voor ons algehele welzijn. Wat voor mij het meest opwindend is, een introverte persoon die nog steeds geniet van vriendelijke praatjes, is de ontdekking dat zelfs zwakke banden enorm helpen bij het creëren van een gemeenschapsgevoel. Dus praat erover met je barista of begin een gesprek met een mede-forens - het kan een lange weg gaan.
Ga dieper in op je collega's. Naarmate ik verder in mijn carrière ben gedoken, merk ik dat ik minder van mijn dagelijkse werkleven met mijn man deel ten gunste van grote concepten en incidentele anekdotes. Ik blijf vooral op mijn werk en vertrouw op mijn team om strategische visie, tactische benaderingen en professionele groei te bespreken. Door contact te maken met uw collega's en vertrouwen op te bouwen, krijgt u professionele ondersteuning die een langdurige partner niet volledig kan delen. Plus, wetende dat je een betrouwbare groep mensen hebt om de hele dag problemen mee op te lossen? Zekers.
Verwacht meer van jezelf. Maak op uw eigen voorwaarden contact met uw hobby's en voel niet de behoefte om er samen met uw partner aan deel te nemen. (Het aantal keren dat mijn man me eraan heeft herinnerd dat het prima is om een avondje uit te gaan of alleen een yogales te volgen, is gênant.) Doe dingen die je wilt doen en wacht niet op toestemming om het te doen.
Erken de onderliggende mogelijkheden voor geestelijke gezondheid. Als je worstelt met afhankelijkheid, wrok, eenzaamheid, noem maar op, misschien is het tijd om eens naar je geestelijke gezondheid te kijken. Het is oké om niet oké te zijn, wat leidt tot mijn volgende punt.
Zoek een therapeut.Therapie komt vaker voor dan ooit, en het voor jezelf en/of je relatie uitzoeken is niet iets om je voor te schamen. Als je moeite hebt om vrienden te maken buiten je partnerschap of als je gevoelens van isolatie ervaart, praat er dan over. Als therapie voor u niet helemaal toegankelijk is, zoek dan naar betaalbare opties zoals: Pad openen of stageprogramma's. Door de verwachting van 'therapeut' van je partner weg te nemen, krijg je meer ruimte om je vriendschap te ontwikkelen.
Door een groter sociaal netwerk van mensen op te bouwen waarop u kunt vertrouwen, krijgt u meer ruimte om intiemer contact te maken met uw partner. Als je een hechte vriendengroep, betrouwbare collega's, behulpzame artsen en therapeuten en een of meer favoriete barista's hebt, heb je je partner niet nodig om die rollen te vervullen. En wanneer je vervulling zoekt buiten het bereik van een relatie, hoef je je heelheid niet op een andere persoon te baseren. Het enige wat u hoeft te doen is genieten van de unieke beste vriendschap die tot bloei komt in een gezonde en evenwichtige samenwerking op lange termijn.
Hoe koester je je sociale leven naast een langdurige samenwerking? Deel het in de reacties hieronder!
