Czy starożytne cywilizacje posiadały wiedzę, która została utracona dla nauki? Czy starożytni Egipcjanie mieli dostęp do niesamowitych technologii, które umożliwiły im zbudowanie piramid — technologii, które jakoś zostały zapomniane?
Ruiny kilku starożytnych cywilizacji – od Stonehenge po piramidy – pokazują, że do budowy swoich pomników używali masywnych kamieni. Podstawowe pytanie brzmi: dlaczego? Po co używać kamiennych kawałków o tak ogromnych rozmiarach i wadze, skoro te same konstrukcje można było zbudować z łatwiejszych w zarządzaniu mniejszych bloków — podobnie jak dzisiaj używamy cegieł i bloków żużlowych?
Czy częścią odpowiedzi może być to, że ci starożytni mieli metodę podnoszenia i przenoszenia tych masywnych? kamienie – niektóre ważące kilka ton – dzięki którym zadanie było tak łatwe i wykonalne, jak podniesienie dwukilogramu cegła? Niektórzy badacze sugerują, że starożytni mogli opanować sztukę lewitacji za pomocą dźwięków lub… jakaś inna niejasna metoda, która pozwoliła im przeciwstawić się grawitacji i manipulować masywnymi obiektami za pomocą łatwość.
Piramidy egipskie
Sposób, w jaki zbudowano wielkie piramidy w Egipcie, był przedmiotem debaty przez tysiąclecia. Faktem jest, że nikt tak naprawdę nie wie na pewno, jak zostały zbudowane. Aktualne szacunki nauki głównego nurtu twierdzą, że zbudowanie Wielkiej Piramidy przy użyciu lin, bloczków, ramp, pomysłowości i brutalnej siły wymagało siły roboczej od 4000 do 5000 ludzi przez 20 lat.
I tak mogło być. Istnieje jednak intrygujący fragment tekstu historycznego autorstwa arabskiego historyka z X wieku, Abul Hasan Ali Al-Masudi, znanego jako Herodot Arabów. Al-Masudi przemierzył większość znanego mu świata w swoim czasie, zanim osiadł w Egipcie, i napisał 30-tomową historię świata. On również był zdumiony wspaniałością egipskich piramid i napisał o tym, jak transportowano ich wielkie kamienne bloki.
Najpierw powiedział, że pod kamieniem, który miał zostać przeniesiony, umieszczono „magiczny papirus” (papier). Następnie kamień został uderzony metalowym prętem, który spowodował, że kamień lewitował i poruszał się po ścieżce wyłożonej kamieniami i ogrodzonej z obu stron metalowymi słupami. Kamień podróżował ścieżką, pisał Al-Masudi, na odległość około 50 metrów, a następnie opadał na ziemię. Proces będzie następnie powtarzany, dopóki budowniczowie nie znajdą kamienia tam, gdzie chcieli.
Biorąc pod uwagę, że piramidy miały już tysiące lat, kiedy Al-Masudi pisał to wyjaśnienie, musimy się zastanowić, skąd zdobył swoje informacje. Czy była to część ustnej historii przekazywanej z pokolenia na pokolenie w Egipcie? Niezwykłe szczegóły historii stwarzają taką możliwość. A może była to tylko fantazyjna historia wymyślona przez utalentowanego pisarza, który – jak wielu, którzy zachwycają się piramidami dzisiaj – doszli do wniosku, że do zbudowania tak wspaniałej budowli musiały być zastosowane jakieś nadzwyczajne magiczne moce Struktura?
Jeśli weźmiemy tę historię za dobrą monetę, jakiego rodzaju siły lewitacji były zaangażowane? Czy uderzenie w skałę wywołało wibracje, które spowodowały lewitację dźwiękową? A może układ kamieni i prętów stworzył lewitację magnetyczną? Jeśli tak, nauka wyjaśniająca oba scenariusze jest nam dzisiaj nieznana.
Zadziwiające megality
Piramidy egipskie to nie jedyne starożytne budowle zbudowane z ogromnych bloków kamienia. Daleko stąd. Wielkie świątynie i pomniki na całym świecie zawierają elementy kamienne o niewiarygodnych rozmiarach, jednak niewiele wiadomo na temat ich konstrukcji.
- Świątynia Jowisza w Baalbek w Libanie ma fundament, który zawiera trzy największe kamienne bloki, jakie kiedykolwiek zastosowano w konstrukcji stworzonej przez człowieka. Szacuje się, że każdy blok waży aż 1000 ton! Żaden z istniejących obecnie super dźwigów nie byłby w stanie go podnieść, ale są one ustawione razem z taką precyzją, że nie zmieściłaby się między nimi nawet igła. W pobliżu znajduje się jeszcze większy kamień. Znany jako Hajar el Hibla – Kamień Kobiety W Ciąży – leży porzucony w kamieniołomie, nigdy nie używany. Ale gigantyczny prostokątny blok jest największym kawałkiem kamienia, jaki kiedykolwiek wykuli ludzie, waży niewiarygodne 1200 ton. Szacuje się, że nawet jego ruszenie wymagałoby siły 16 000 ludzi i stanowi ogromne wyzwanie dla maszyn i technologii XX wieku.
- Na odosobnionym płaskowyżu w Tiahuanaco w Boliwii, na wysokości 13 000 stóp nad poziomem morza, stoi imponujący pomnik zwany Puerta del Sol lub Brama Słońca. Misternie rzeźbiona brama waży około 10 ton, a sposób, w jaki dotarła do obecnego miejsca, pozostaje tajemnicą.
- Nan Madol, czasami nazywane „Machu Pichu Pacyfiku”, to wielkie ruiny na wyspie Pohnpei, stolicy Sfederowanych Stanów Mikronezji. To zaginione miasto, zbudowane około 200 r. p.n.e., składa się z setek ułożonych w stos kamiennych bali, każda o długości około 18 stóp i średnicy kilku stóp. Bale, ułożone w stos jak drewno sznurowe, tworzą ściany o wysokości 40 stóp i grubości 18 stóp. Szacuje się, że każda kamienna kłoda waży około 2,5 tony. Nie wiadomo, w jaki sposób zostały przeniesione i podniesione na miejsce.
Jaki był sekret tych różnorodnych i starożytnych kultur, aby manipulować tymi wielkimi kamiennymi blokami? Ogromna podaż niewolniczej pracy nadwyrężającej ludzkie mięśnie i pomysłowość do granic swoich możliwości? A może był inny, bardziej tajemniczy sposób? To niezwykłe, że te kultury nie pozostawiają śladów, jak te struktury zostały zbudowane. Jednak „w prawie każdej kulturze, w której istnieją megality”, według 432: Cosmic Key, „istnieje również legenda, że ogromne kamienie były poruszane za pomocą środków akustycznych – albo przez intonowane zaklęcia magów, przez pieśni, przez uderzanie czarodziejską różdżką lub laską (w celu wywołania rezonansu akustycznego) lub przez trąbki, gongi, liry, cymbały lub gwizdki."
Koralowy Zamek
Jakie to niefortunne, że te sekrety lewitacji – jeśli kiedykolwiek istniały – zostały utracone w starożytności lub w odległych Himalajach. Wydają się być wiecznie nieuchwytne dla współczesnego człowieka Zachodu. Albo czy oni?
Począwszy od 1920 roku Edward Leedskalnin, 5-ft. wysoki, 100 funtów. Łotewski imigrant zaczął budować niezwykłą konstrukcję w Homestead na Florydzie. Przez 20 lat Leedskalnin samodzielnie buduje dom, który pierwotnie nazywał „Rock Gate Park”, ale od tego czasu został nazwany Koralowy Zamek. Pracując w tajemnicy – często w nocy – Leedskalnin jakoś był w stanie wydobywać, ubierać, transportować i zbudował imponujące gmachy i rzeźby swojego wyjątkowego domu z dużych bloków ciężkiego koralowca głaz.
Szacuje się, że do budowy murów i wież zużyto 1000 ton skały koralowej, a dodatkowe 100 ton wyrzeźbiono w meblach i obiektach artystycznych:
- Podniesiony przez niego obelisk waży 28 ton.
- Otaczająca mur Koralowy Zamek stoi 8 stóp wysoki i składa się z dużych bloków, z których każdy waży kilka ton.
- Duże kamienne półksiężyce wznoszą się na ścianach o wysokości 20 stóp.
- 9-tonowa wahliwa brama, która porusza się za dotknięciem palca, strzeże wschodniej ściany.
- Największa skała na terenie posiadłości waży około 35 ton.
- Niektóre kamienie są dwukrotnie cięższe od największych bloków Wielkiej Piramidy w Gizie.
Wszystko to robił sam i bez ciężkiego sprzętu. Nikt nigdy nie był świadkiem, jak Leedskalnin był w stanie poruszać i podnosić tak ogromne przedmioty, chociaż… twierdzi się, że niektórzy szpiegujący nastolatki widzieli, jak „unosi koralowce w powietrzu jak wodór”. balony”.
Leedskalnin był bardzo skryty na temat swoich metod, mówiąc tylko w pewnym momencie: „Odkryłem tajemnice piramid. Dowiedziałem się, jak Egipcjanie i starożytni budowniczowie w Peru, Jukatanie i Azji, używając tylko prymitywnych narzędzi, wznieśli i umieścili kamienne bloki ważące wiele ton”.
Jeśli Leedskalnin rzeczywiście na nowo odkrył starożytne sekrety lewitacji, zabrał je ze sobą do grobu.
