Blisko chwili śmierć, zjawy zmarłych przyjaciół i bliskich wydają się eskortować umierających na drugą stronę. Takie wizje na łożu śmierci to nie tylko historie i filmy. W rzeczywistości są one bardziej powszechne, niż mogłoby się wydawać, i są zaskakująco podobne w różnych narodowościach, religiach i kulturach. Przypadki tych niewyjaśnionych wizji zostały zapisane w historii i stanowią jeden z najbardziej przekonujących dowodów życia po śmierci.
Studium wizji na łożu śmierci
Anegdoty o łożu śmierci wizje pojawiały się w literaturze i biografiach na przestrzeni wieków, ale dopiero w XX wieku temat otrzymał badania naukowe. Jednym z pierwszych, którzy poważnie zajęli się tym tematem, był Sir William Barrett, profesor fizyki w Royal College of Science w Dublinie. W 1926 r. opublikował podsumowanie swoich odkryć w książce zatytułowanej „Wizje łoża śmierci”. W wielu badane przez niego przypadki odkrył kilka interesujących aspektów tego doświadczenia, które nie są łatwe wyjaśnione:
- Nierzadko umierający ludzie, którzy widzieli te wizje, identyfikowali przyjaciół i krewnych, o których myśleli, że wciąż żyją. Ale w każdym przypadku, według Barretta, później odkryto, że ci ludzie nie żyją. (Pamiętaj, że komunikacja wtedy nie była taka, jaka jest dzisiaj i może minąć kilka tygodni lub nawet miesięcy, zanim dowiemy się, że zmarł przyjaciel lub ukochana osoba).
- Barrett zdziwił się, że dzieci dość często wyrażały zdziwienie, że „anioły”, które widziały w chwili śmierci, nie mają skrzydeł. Jeśli wizja na łożu śmierci jest tylko halucynacją, czy dziecko nie widziałoby anioła, takiego jak najczęściej przedstawia się go w sztuce i literaturze – z dużymi, białymi skrzydłami?
Szersze badania nad tymi tajemniczymi wizjami przeprowadził w latach 60. i 70. dr Karlis Osis z American Society for Psychical Research. W tych badaniach oraz w książce, którą opublikował w 1977 r. zatytułowaną „W godzinie śmierci”, Osis rozważał tysiące studiów przypadków i wywiady z ponad 1000 lekarzy, pielęgniarek i innych osób, które uczestniczyły w umierający. Praca znalazła fascynujące konsystencje:
- Chociaż niektórzy umierający twierdzą, że widzieli anioły i inne postacie religijne (a czasem nawet postacie mityczne), zdecydowana większość twierdzi, że widziała znajomych, którzy wcześniej odeszli.
- Bardzo często przyjaciele i krewni widziani w tych wizjach wyrażają wprost, że przybyli, aby im pomóc.
- Umierający jest uspokojony przeżyciem i wyraża wielkie szczęście wizją. Porównaj to z zamętem lub strachem, którego nie umierająca osoba doświadczyłaby widząc „ducha”. Umierający również wydają się być całkiem chętni, by pójść z tymi objawieniami.
- Nastrój umierającej osoby, a nawet stan zdrowia, wydaje się zmieniać. Podczas tych wizji osoba, która kiedyś była w depresji lub cierpiała z powodu bólu, jest ogarnięta euforią i chwilowo uwalniana od bólu, aż do śmierci.
- Ludzie mający te doświadczenia nie wydają się mieć halucynacji ani być w zmienionym stanie świadomości; raczej wydają się być całkiem świadomi swojego rzeczywistego otoczenia i warunków.
- Nie ma znaczenia, czy umierający wierzy w życie pozagrobowe; doświadczenie i reakcje są takie same.
Czy wizje na łożu śmierci są faktem czy fantazją?
Ilu ludzi ma wizje na łożu śmierci? Jest to nieznane, ponieważ tylko około 10 procent umierających jest świadomych na krótko przed śmiercią. Szacuje się, że z tych 10 procent od 50 do 60 procent doświadcza tych wizji. Wizje wydają się trwać tylko około pięciu minut i są obserwowane głównie przez ludzi, którzy zbliżają się do śmierci stopniowo, na przykład cierpiących z powodu zagrażających życiu obrażeń lub śmiertelnych chorób.
Czym więc są wizje na łożu śmierci? Jak można je wyjaśnić? Czy to halucynacje wytwarzane przez umierające mózgi? Złudzenia wytwarzane przez leki w systemach pacjentów? A może wizje duchów mogą być dokładnie tym, czym się wydają: powitalnym komitetem zmarłych bliskich, którzy przybyli, aby ułatwić przejście do życia na innej płaszczyźnie egzystencji?
Carla Wills-Brandon próbuje odpowiedzieć na te pytania w swojej książce „Ostatni uścisk, zanim odejdę: tajemnica i znaczenie wizji łoża śmierci”, który obejmuje wiele współczesnych kont.
Czy mogą być wytworami umierającego mózgu — rodzajem samodzielnie wywołanego środka uspokajającego, który ułatwia proces umierania? Chociaż jest to teoria oferowana przez wielu w środowisku naukowym, Wills-Brandon się z tym nie zgadza. „Odwiedzający w wizjach często byli zmarłymi krewnymi, którzy przychodzili, aby udzielić wsparcia umierającej osobie” – pisze. „W niektórych sytuacjach umierający nie wiedzieli, że ci goście już nie żyją”. Innymi słowy, dlaczego Umierający mózg wytwarza tylko wizje ludzi, którzy nie żyją, niezależnie od tego, czy umierający wiedział, że nie żyje, czy nie?
A co z efektami leków? „Wiele osób, które mają takie wizje, nie bierze leków i są bardzo spójne” – pisze Wills-Brandon. „Ci, którzy biorą leki, również zgłaszają te wizje, ale wizje są podobne do tych, którzy nie biorą leków”.
Najlepszy dowód na wizje na łożu śmierci
Możemy nigdy nie wiedzieć, czy te doświadczenia są naprawdę paranormalne – to znaczy, dopóki my również nie odejdziemy z tego życia. Ale jest jeden aspekt niektórych wizji na łożu śmierci, który jest najtrudniejszy do wyjaśnienia i najbardziej uwiarygodnia ideę, że są to rzeczywiste nawiedzenia duchów. z innej strony." W rzadkich przypadkach istoty duchowe są widywane nie tylko przez umierającego pacjenta, ale także przez przyjaciół, krewnych i inne osoby towarzyszące!
Według jednego przypadku udokumentowanego w wydaniu Journal of the Society for Psychic Research z lutego 1904 roku, zjawa na łożu śmierci była widziana przez umierającą kobietę, Harriet Pearson i trzech krewnych, którzy byli w pokoju. Dwóch świadków w obecności umierającego młodego chłopca niezależnie twierdziło, że widzieli ducha jego matki przy jego łóżku.
Jak umierający i ich względna korzyść z wizji na łożu śmierci
Niezależnie od tego, czy zjawisko wizji na łożu śmierci jest prawdziwe, czy nie, doświadczenie to jest bardzo często korzystne dla zaangażowanych osób. W swojej książce ”Wizje pożegnalne”, pisze Melvin Morse, że wizje natury duchowej mogą wzmocnić umierających pacjentów, uświadamiając im, że mają czym dzielić się z innymi. Ponadto wizje te radykalnie zmniejszają lub całkowicie usuwają strach przed śmiercią u pacjentów i ogromnie uzdrawiają ich krewnych.
Carla Wills-Brandon wierzy, że wizje na łożu śmierci mogą pomóc zmienić nasze ogólne nastawienie do śmierci. „W dzisiejszych czasach wielu ludzi boi się własnej śmierci i ma trudności w radzeniu sobie z odejściem bliskich” – mówi. „Jeśli zrozumiemy, że śmierci nie ma się czego bać, być może będziemy w stanie żyć pełniej. Świadomość, że śmierć nie jest końcem, może rozwiązać niektóre z naszych społecznych trudności opartych na strachu”.
