Osama (2003)
Ten film z 2003 roku to potężna, niezależnie wyprodukowana opowieść o młodej dziewczynie przed okresem dojrzewania, żyjącej pod rządami talibów. Zmuszona do pracy w gospodarstwie domowym bez ojca i matki, która nie może pracować ze względu na zasady talibów, musi ubierać się i udawać chłopca, aby przeżyć. Mocny film o przetrwaniu i niesamowitym zaangażowaniu bohatera w robienie wszystkiego, co konieczne, aby się rozwijać.
Droga do Guantanamo (2006)
Ten dokument opowiada prawdziwą historię grupy przyjaciół (brytyjskich muzułmanów), którzy byli w Pakistanie na ślubie i ostatecznie łańcuch wydarzeń w Afganistanie w przysłowiowym „niewłaściwym miejscu o niewłaściwym czasie” i trafiają do amerykańskiej aresztu, przeniesione do Zatoka Guantanamo na Kubie, pomimo braku dowodów na ich zaangażowanie w działalność terrorystyczną. Mocny film o korupcji w USA i Guantanamo Bay, instytucji, której Ameryka nie może się pozbyć pomimo powszechnej nienawiści.
Wojna Charliego Wilsona (2007)
Wojna Charliego Wilsona opowiada o tym, jak amerykańska pomoc zaczęła napływać do Afganistanu w latach 80. XX wieku, aby pomóc mudżahedinom w walce z Sowietami. Oczywiście prawie każdy wie, co stało się później: ci sami antysowieccy bojownicy, jeden z nich o imieniu Osama Bin Laden, zaczęli kierować swój gniew na te same rządy, które im pomogły. Ważny film dla każdego, kto chce poznać historię tego, jak Afganistan stał się taki, jaki jest.
Taksówka na ciemną stronę (2007)
Na początku wojny w Afganistanie wynajęto taksówkarza do prowadzenia kilku innych Afgańczyków w całym kraju, gdy taksówka została zatrzymana przez siły amerykańskie zainteresowane pasażerami. Taksówkarz został zgarnięty z pasażerami i przesłuchany przez siły amerykańskie. Ten taksówkarz został później znaleziony martwy, zabity torturami, a przestępstwo zostało zatuszowane.
Ten dokument wykorzystuje ten konkretny przypadek jako punkt wyjścia do zbadania stosowania przez USA tortur w wojnie z terroryzmem za czasów administracji Busha i kończy się w więzieniu Abu Garib w Iraku. Fascynujący portret kraju, który się zgubił, i zbrodni, która nigdy nie powinna była zostać popełniona.
Historia Tillmana (2010)
Historia Tillmanato dokument o Pacie Tillmanie, piłkarzu, który zrezygnował z profesjonalnego kontraktu NFL, aby wstąpić do armii amerykańskiej i zostać żołnierzem armii. Ale kiedy Pat ginie w Afganistanie, rząd wykorzystuje jego śmierć do propagandy wojny, ukrywając fakt, że został zabity przez przyjacielski ogień.
Restrepo (2010)
Restrepo to dokument o życiu żołnierza piechoty w Afganistanie w dolinie Korengal, dzikiej granicy bezprawia o marginalnej strategicznej wartości dla sił USA. To opowieść o Amerykanach zdeterminowanych, by zająć dolinę, io talibach zdeterminowanych, by ich powstrzymać. Pod ciągłym atakiem wroga żołnierze w filmie budują Firebase Restrepo, na zmianę na zmianę, naprzemiennie odpowiadając ogniem i budując placówkę z worków z piaskiem. Żołnierze umierają i walczą — i w jakim celu? Pod koniec filmu napisy mówią nam, że dolina Korengal – po tym, jak wydano tyle krwi i potu, aby ją zabezpieczyć – została ostatecznie opuszczona przez siły amerykańskie. W ten sposób cały film służy jako metafora całości misji USA w Afganistanie.
Korengal (2014)
Korengal to kontynuacja Restrepo, która jest tak samo potężna, niesamowita i ekscytująca jak oryginał. Reżyser Sebastian Junger miał dużo materiału, który pozostał po nakręceniu Restrepo i postanowił nakręcić drugi film. Chociaż niewiele nowych jest udostępnianych tematycznie, skarbnica pozostałych materiałów sprawia, że zastanawiasz się, dlaczego nie umieścił części tego nagrodzonego materiału w pierwszym filmie! Pełen intensywnych scen walki, filozoficznej piechoty i rozważań dotyczących walki z niemożliwą wojną, jest to jeden z najlepszych filmów dokumentalnych o wojnie, jakie kiedykolwiek widziałeś.
Pancernik (2010)
Armadillo to dokument jak Restrepo, ale skupia się na żołnierzach duńskich, a nie amerykańskich.
Samotny ocalały (2013)
Niesamowita opowieść o przetrwaniu jednego Navy SEAL, który mierzy się ze znacznie większymi siłami wroga po tym, jak jego mały czteroosobowy zespół zostaje odkryty podczas tajnej misji,Jedyna osoba pozostała przy życiuto jedna z najwspanialszych historii walki i przetrwania, jakie wyłoniły się z konfliktu w Afganistanie.
Zero mrocznej trzydziestki (2013)
Zero Ciemnej Trzydziestki jest być może najistotniejszym opowieść o Afganistanie. Opowieść o oficerach CIA, którzy śledzili Bin Ladena i nalot Navy SEAL na Pakistan, który w końcu go zamordował, jest mroczny, ostry i bardzo intensywny. Mimo że wiemy, jak to się kończy, wciąż jest to film, który chwyta widza i nie puszcza.
Kilo dwa Brawo (2015)
Ten film jest jednym z najlepszych filmy wojenne misja samobójcza kiedykolwiek nakręcony. Opowiada prawdziwą historię kontyngentu brytyjskich żołnierzy w odległej bazie w Afganistanie, którzy zostają uwięzieni na polu minowym. Na początku trafia tylko jeden żołnierz. Ale potem, próbując pomóc temu żołnierzowi, inny żołnierz zostaje trafiony. Potem trzeci, potem czwarty. I tak dalej.
Nie mogą się ruszać ze strachu, że nadepną na minę, a mimo to są otoczeni przez swoich towarzyszy, którzy krzyczą w agonii, błagając o pomoc medyczną. I oczywiście, jak to często bywa w prawdziwym życiu, radia nie działały, więc nie mieli łatwego sposobu, by zadzwonić do kwatery głównej po helikopter ewakuacji medycznej. Nie ma strzelaniny z wrogiem, tylko żołnierze utknęli w różnych pozycjach i nie mogą się ruszyć w obawie przed wybuchem miny – ale to jeden z najbardziej intensywnych filmów wojennych, jakie kiedykolwiek nakręcono.
Latawiec (2007)
Na podstawie bestsellerowej książki, Latawiec to jeden z najgorszych filmów o wojnie w Afganistanie. Opowiada historię amerykańskiego Afgańczyka i jego najlepszego przyjaciela z dzieciństwa oraz straszliwej napaści seksualnej, która miała miejsce, gdy byli dziećmi. Teraz dorosły mężczyzna musi wrócić do domu swojego dzieciństwa, aby rozprawić się z przeszłością.
Niestety, filmowa wersja cierpi na dolegliwość, na którą cierpi wiele adaptacji – filmowcy po prostu nie byli w stanie zmieścić ogromnej książki w półtorej godziny czasu pracy. To, co w książce było poetyckie i poruszające, w filmie zostaje posiekane i skondensowane w szybko rozwijającą się narrację, która nie angażuje dobrze publiczności.
Lwy dla owiec (2007)
„Lwy dla owiec” to mały film z dużym talentem, ale to także okropny, okropny, okropny film. Jest pretensjonalny i głosi kazania w trzech splecionych ze sobą obrazach: Tom Cruise jest senatorem eskalującym działania w Afganistanie, Meryl Streep jest reporterem, który go opisuje, Robert Redford jest Profesor uniwersytetu opowiada studentowi historię dwóch swoich byłych studentów, a trzecia historia to historia jego dwóch byłych studentów, teraz Rangersów w Afganistanie zabitych w śmiertelnym misja.
Szokującym punktem filmu – tym, którym powinniśmy być oburzeni – jest to, że politycy… sprawić, by wojna wyglądała tak, jakby miała się lepiej niż jest w rzeczywistości i że żołnierze giną podczas tego oszustwo. Co najgorsze, postać Roberta Redforda (liberalny profesor) i Meryl Streep (dziennikarz), oboje wyjaśnij to w bardzo prosty sposób innym postaciom jako środek do rzeczywistego wyjaśnienia tych pojęć publiczność.
To przemyślane kino dla niemądrych ludzi.
Brudne wojny (2013)
Kolejny film po złej stronie tej listy to Brudne wojny. Choć nie jest to film perfekcyjnie zrobiony, jest jednak ważnym filmem ze względu na to, co mówi nam o Połączonym Dowództwie Operacji Specjalnych (JSOC), kontyngent SEALs, Rangers i innych sił specjalnych, których prezydent używa jako swojej prywatnej milicji, która istnieje poza łańcuchem Pentagonu Komenda. Stworzony podczas pierwszej wojny w Afganistanie, JSOC działa teraz na całym świecie, prowadząc tajne tajne misje, o których opinia publiczna nic nie wie.
