Top 40 to termin często używany w świecie muzyki. Jest powszechnie używany jako etykieta dla głównego nurtu muzyka popowa, szczególnie w radiu. Przeczytaj historię i rolę Top 40 w świecie muzyki pop.
Początki Top 40
Przed 1950 r. programowanie radiowe różniło się od dzisiejszego. Bardzo stacje radiowe nadawać fragmenty programów — prawdopodobnie 30-minutową telenoweli, potem godzinę muzyki, potem 30 minut wiadomości itd. Znaczna część treści była produkowana gdzie indziej i sprzedawana lokalnej stacji radiowej. Lokalne hity muzyki pop były rzadko grane, jeśli w ogóle.
Na początku lat 50. zaczęło się nowe podejście do programowania muzyki w radiu. Nadawca radiowy z Nebraski Todd Storz przypisuje się wynalezieniu 40 najlepszych formatów radiowych. Kupił stację radiową Omaha KOWH w Omaha wraz ze swoim ojcem Robertem w 1949 roku. Zauważył, że niektóre piosenki były odtwarzane w kółko na lokalnych szafach grających i otrzymały silną pozytywną reakcję od klientów. Stworzył skoncentrowany na muzyce format top 40, który często odtwarzał najpopularniejsze utwory.
Todd Storz zapoczątkował praktykę badania sklepów z płytami w celu ustalenia, które single są najbardziej popularne. Kupił dodatkowe stacje, aby rozpowszechniać swój nowy pomysł na format. W połowie lat pięćdziesiątych Todd Storz ukuł termin „top 40”, aby opisać swój format radiowy.
Udany format radiowy
Gdy pod koniec lat pięćdziesiątych rock and roll stał się najpopularniejszym gatunkiem muzyki amerykańskiej, rozkwitło top 40 radio. Lokalne stacje radiowe odtwarzały top 40 odliczania najpopularniejszych płyt, a stacje radiowe zaczęły używać komercyjnych dżingli, aby agresywnie promować swój top 40 format. Legendarna firma PAMS z Dallas stworzyła jingle dla stacji radiowych w całym kraju. Wśród legendarnych 40 najlepszych stacji radiowych końca lat 50. i początku 60. znalazły się WTIK w Nowym Orleanie, WHB w Kansas City, KLIF w Dallas i WABC w Nowym Jorku.
Amerykańska czołówka 40
4 lipca 1970 rozpoczął się konsorcjalny program radiowy o nazwie Amerykańska czołówka 40. Prezentował gospodarz Casey Kasem, który co tydzień odliczał 40 najlepszych hitów z Billboard Lista Hot 100 singli. Twórcy serialu początkowo nie byli pewni jego szans na sukces. Jednak program szybko stał się bardzo popularny i na początku lat 80. był prezentowany w ponad 500 stacjach radiowych w Stanach Zjednoczonych i wielu innych na całym świecie. Dzięki cotygodniowemu programowi odliczającemu miliony słuchaczy radia zapoznały się z cotygodniowymi listami przebojów, skupiającymi się na 40 najpopularniejszych hitach w kraju, a nie tylko w ich okolicy. Odliczanie pomogło szybko rozpowszechnić wiedzę o przebojowych płytach od wybrzeża do wybrzeża, zachęcając słuchaczy do żądania, aby ich lokalne stacje radiowe odtwarzały nowe piosenki podczas odliczania.
W 1988 Casey Kasem odszedł Amerykańska czołówka 40 z powodu obaw o kontrakt i został zastąpiony przez Shadoe Stevensa. Rozzłoszczeni słuchacze spowodowali, że wiele stacji radiowych porzuciło program, a niektórzy zastąpili go konkurencyjnym programem o nazwie Najlepsze 40 Casey stworzony przez Kasem. Amerykańska czołówka 40 nadal traciła na popularności i zakończyła się w 1995 roku. Trzy lata później został reaktywowany z Casey Kasem po raz kolejny gospodarzem. W 2004 roku Casey Kasem po raz kolejny odszedł. Tym razem decyzja była ugodowa, a Kasem został zastąpiony przez Amerykański idol gospodarz Ryan Seacrest.
Łapówka
Po ustanowieniu krajowych formatów radiowych, które odtwarzały podobne utwory w całym kraju, nadawanie w radiu stało się głównym czynnikiem wpływającym na sprzedaż wyprodukowanych płyt winylowych. W rezultacie wytwórnie płytowe zaczęły szukać sposobów wpływania na to, jakie utwory są odtwarzane w 40 najlepszych formatach radiowych. Zaczęli płacić DJ-om i stacjom radiowym za puszczanie nowych płyt, zwłaszcza rock and rollowych. Praktyka stała się znana jako payola.
Ostatecznie praktyka payola osiągnęła punkt kulminacyjny pod koniec lat pięćdziesiątych, kiedy Senat Stanów Zjednoczonych rozpoczął śledztwo. Słynny radiowy DJ Alan Freed stracił pracę i Dick Clark prawie również był w to zamieszany.
Obawy o payola powróciły w latach 80. dzięki wykorzystaniu niezależnych promotorów. W 2005 roku duża wytwórnia Sony BMG została zmuszona do zapłaty grzywny w wysokości 10 milionów dolarów za niewłaściwe zawieranie umów z sieciami stacji radiowych.
Top 40 i mainstreamowa muzyka pop
Top 40 jako format radiowy ma swoje wzloty i upadki od lat 60. XX wieku. Powszechny sukces radia FM w latach 70. z bardziej zróżnicowanymi programami spowodował, że top 40 format radia zanikł. Odbił się rykiem sukcesem formatów „Hot Hits” pod koniec lat 70. i na początku lat 80. XX wieku. Dzisiaj radio z czterdziestu najlepszych przekształciło się w tak zwane Radio Współczesne Przeboje (lub CHR). Model skupiania się na wąskiej playliście przebojów przeplatanych wiadomościami i agresywną promocją stacji radiowej stał się obecnie dominujący w wielu gatunkach muzycznych. Do roku 2000 termin „top 40” ewoluował poza zwykłe odwoływanie się do formatu radiowego. Top 40 jest obecnie powszechnie używany do reprezentowania głównego nurtu muzyki pop.
W 1992 roku Billboard zadebiutował na liście przebojów Mainstream Top 40. Jest również nazywany wykresem Pop Songs. Jest to wykres, który ma odzwierciedlać główny nurt muzyki pop w radiu. Wykres jest kompilowany przez wykrywanie utworów odtwarzanych na wybranym panelu 40 najlepszych stacji radiowych. Piosenki są następnie uszeregowane według popularności. Piosenki, które plasują się poniżej #15 na liście i spędziły na niej łącznie ponad 20 tygodni, są usuwane i umieszczane na powtarzającej się liście. Ta zasada sprawia, że lista utworów jest bardziej aktualna.
