Merion Golf Club znajduje się na północny zachód od centrum Filadelfii, na obrzeżach miasta Filadelfia. Merion ma dwa pola golfowe: West Course, krótszy, łatwiejszy „sportowy” (by użyć własnego słowa klubu); i bardzo trudny, bardzo piętrowy East Course.
Pole golfowe Merion's East było miejscem rozgrywania większej liczby mistrzostw USGA niż jakiekolwiek inne pole golfowe i jest uważane za jedno z nielicznych najlepszych pól w Stanach Zjednoczonych. Pole golfowe - który kiedyś opisywał Merion East jako „mały stary tor z po kolana szorstkimi, wiklinowymi flagami i bunkrami które patrzą z powrotem na golfistów” – konsekwentnie plasuje Merion East na szóstym lub siódmym miejscu na polu golfowym Top 100 oceny.
Merion to klub oddany tradycji: ma ścisły kodeks ubioru, który określa nawet, że mężczyźni muszą zdejmować czapki w pomieszczeniach; to jest tylko chodzenie; dalmierze i urządzenia GPS są niedozwolone (na trasie nie ma nawet żadnych znaczników odległości); a klub nawet wyjęty spod prawa mulligany z pierwszej koszulki.
Informacje kontaktowe
• Adres: 450 Ardmore Avenue, Ardmore, PA 19003
• Telefon: (610) 642-5600
• Strona internetowa: meriongolfclub.com
Czy mogę zagrać w Meriona?
Merion Golf Club to prywatny klub. Jeśli chcesz w nią zagrać, potrzebujesz zaproszenia od członka.
Początki klubu golfowego Merion
W Merion jest 36 dołków golfowych; oba utwory są powszechnie określane jako Merion East i Merion West. Merion West jest popularny wśród członków, ale tak naprawdę w Merion chodzi o historyczny East Course.
Merion Golf Club wyrósł z Merion Cricket Club, który powstał w 1865 roku w Haverford w Pensylwanii. Cricket Club otworzył pole golfowe w Haverford w 1896 roku, które uważa się za narodziny Merion Golf Club. Ale po tym, jak piłka Haskella zastąpiła gutaperkowe piłki golfowe na początku XX wieku, pole w Haverford okazało się zbyt krótkie dla nowej technologii piłek (brzmi znajomo?).
Tak więc Merion wyznaczył członka Hugh Wilsona, aby poprowadził starania o stworzenie nowego, dłuższego pola golfowego.
Wilson studiował powiązania brytyjskie i konsultował się z wybitnymi wczesnymi architektami, takimi jak CB Macdonald. Na miejsce wybrano działkę o powierzchni 126 akrów w Ardmore w stanie Pensylwania.
Wilsonowi w budowie nowego pola pomagał William Flynn (który później zaprojektował Cherry Hills i przeprojektował The Country Club w Brookline i Shinnecock Hills, między innymi, wśród wielu innych ważnych prac).
East Course został otwarty we wrześniu. 14, 1912 (pierwotny kurs w Haverford w stanie Pensylwania został zamknięty kilka dni przed otwarciem nowego kursu). West Course został dodany w maju 1914 roku.
Merion Golf Club całkowicie oddzielony od Merion Cricket Club (który nadal istnieje), aby stać się osobnym podmiotem w 1941 roku.
Kurs Wschodni w Merion
Oto odległości dla East Course, które były używane podczas turnieju US Open 2013:
Nr 1 - Par 4 - 350 jardów
Nr 2 — Par 5 — 556 jardów
Nr 3 — Par 3 — 256 jardów
Nr 4 — Par 5 — 628 jardów
Nr 5 — Par 4 — 504 jardy
Nr 6 — Par 4 — 487 jardów
Nr 7 — Par 4 — 360 jardów
Nr 8 — Par 4 — 359 jardów
Nr 9 — Par 3 — 236 jardów
Out – Par 36 – 3736 jardów
Nr 10 — Par 4 — 303 jardy
Nr 11 — Par 4 — 367 jardów
Nr 12 — Par 4 — 403 jardy
Nr 13 — Par 3 — 115 jardów
Nr 14 — Par 4 — 464 jardy
Nr 15 — Par 4 — 411 jardów
Nr 16 — Par 4 — 430 jardów
Nr 17 — Par 3 — 246 jardów
Nr 18 — Par 4 — 521 jardów
W — Par 34 — 3260 jardów
Razem – Par 70 – 6996 jardów
USGA oceny kursów oraz oceny stoków dla koszulek członkowskich na East Course są:
• Back Tees: ocena pola 73,5 / ocena stoku 149
• koszulki środkowe: 71,6/144 dla mężczyzn; 77,7/155 dla kobiet
• Forward Tees: 69,9/140 dla mężczyzn; 75,8/152 dla kobiet.
Według GCSAA, średnia powierzchnia zieleni na Merion East wynosi 6000 stóp kwadratowych i wynosi od 12 do 13,5 na Stimpmetr na turnieje. Istnieją cztery przeszkody wodne i 131 bunkrów piaskowych. Fairwaye i greeny to mietlica, mietlica i wiechlina roczna zmieszane na tee. Surowiec Merion East jest mieszanką wielu różnych traw, w tym mietlicy, bluegrass Kentucky, życicy, zoysiagrass i kostrzewy.
The West Course ma następujące oceny:
• Back Tees: 69,2 ocena pola/122 nachylenie
• koszulki środkowe: 68,1/122 dla mężczyzn; 73.4/131 dla kobiet
• Foward Tees: 66,7/118 dla mężczyzn; 72,2/128 dla kobiet.
East Course w Merion to wąski tor o powierzchni zaledwie 126 akrów - bardzo mały jak na współczesne standardy. Merion East słynie z wielu rzeczy, a jedną z nich jest bunkry - często określane jako "białe twarze Meriona", ponieważ "wpatrują się" w golfistów. Oznacza to, że biały piasek bunkrów, często biegnący po pochyłych ścianach, jest widoczny w poprzek linii gry. Bunkry Merion mają również „brwi”, gęstą, krzaczastą, wysoką trawę wokół ich krawędzi (chociaż brwi są zwykle przycięte na krawędzi, która jest otwarta na linię gry, umożliwiając toczenie się piłeczek golfowych w).
Kolejny znany akcent: wiklinowe kosze na flagach zamiast flag. (Dlaczego? Zobacz nasze FAQ „Dlaczego Merion używa koszyków na swoich szpilkach zamiast flag?”)
Leżenie pod górę, z góry i na zboczu to zasada w Merion, gdzie na torach wodnych jest niewiele płaskich lądowisk. Nierówne tereny tee (tee boxy, które kierują golfistę w stronę kłopotów) i fałszywy-front greeny są również cechami charakterystycznymi pola golfowego, które zmuszają golfistę do analizowania każdego uderzenia w poszukiwaniu odpowiednich linii gry. Na Merion East są tylko dwa dołki par 5, oba w obrębie pierwszych czterech rozegranych dołków.
Hostowane znaczące turnieje
Wszystkie oprócz pierwszych dwóch z tej listy były grane na East Course (pierwsze dwa były grane w oryginalnej lokalizacji Merion w Haverford, Pensylwania):
- 1904 Amerykanka-amatorka: Georgianna Bishop
- 1909 Amerykanka-amatorka: Dorothy Campbell
- 1916 Amerykański amator: Chick Evans
- 1924 Amerykański amator: Bobby Jones
- 1926 Amerykanka-amatorka: Helen Stetson
- 1930 Amerykański amator: Bobby Jones
- 1934 US Open: Olin Dutra
- 1949 Amerykanka-amatorka: Dorothy Porter
- 1950 US Open: Ben Hogan
- 1954 Puchar Curtisa: Stany Zjednoczone
- 1966 Amerykański amator: Gary Cowan
- 1971 US Open: Lee Trevino
- 1981 US Open: David Graham
- 1989 Amatorzy z USA: Chris Patton
- 2005 Amerykańscy amatorzy: Edoardo Molinari
- 2009 Walker Cup: Stany Zjednoczone
- 2013 US Open: Justin Rose
Więcej o klubie golfowym Merion
• Merion Golf Club nie zezwala na jazdę wozami (poza koniecznością medyczną – wymagana jest zaświadczenie lekarskie) i udostępnia caddie osobom, które chcą jeździć. Caddies są szkoleni, aby znać dokładne odległości, co jest dobrą rzeczą, ponieważ w Merion nie ma znaczników odległości, a urządzenia do pomiaru odległości są zabronione.
• Nawet w przypadku gry członków Merion East jest przystosowany do warunków mistrzowskich; na przykład zawsze występuje cięcie pośrednie zgrubne.
• W klubie obowiązują również ścisłe zasady dotyczące tempa gry. Oczekuje się, że członkowie i ich goście zagrają 18 dołków w ciągu czterech godzin lub mniej.
• Istnieje silne powiązanie między Merionem a Bobby Jones nazwy. Pierwsza ogólnokrajowa ekspozycja Jonesa miała miejsce jako 14-latek grający w 1916 Amerykańscy amatorzy w Merionie. Zdobył swój pierwszy tytuł amatora w USA w 1924 Amateur w Merion. Ukończył Grand Slam w 1930 roku, wygrywając kolejnego amatora w Stanach Zjednoczonych w Merion. Tabliczka na 11. dołku upamiętnia osiągnięcie Jonesa w Grand Slam.
• wiklinowe kosze Merion zdobyli szczyty flag wszystkich mistrzostw USGA z wyjątkiem jednego. W 1950 roku USGA zastąpiło kosze flagami na US Open.
• W 1950 US Open, Ben Hogan wygrał po raz pierwszy od czasu niemal śmiertelnego wypadku samochodowego na początku 1949 roku. Tablica na 18. torze Merion East potwierdza, że słynny 1-iron Hogan zagrał z tej pozycji w rundzie finałowej.
• Jack Nicklaus przegrał play-off z Lee Trevino w 1971 US Open w Merion i zajął szóste miejsce w 1981 US Open w Merion. Ale wygrał w Merion: Nicklaus poprowadził Stany Zjednoczone do zwycięstwa w Drużynowych Mistrzostwach Świata Amatorów 1960 z punktami 66, 67, 68 i 68.
• Jak zwykle, Trevino był gotowy do dowcipu po wygraniu playoffów w 1971 roku z Nicklausem. Powiedział Trevino: „Kocham Merion i nawet nie znam jej nazwiska”.
• Mistrzostwa Merion juniorów nazywają się Stewart Cup, a mistrzostwa juniorek to Baruch Cup.
• Oprócz wymienionych powyżej kategorii dla dorosłych Amateur i Open, Merion East był także miejscem rozgrywania U.S. Girls Junior Amateur w 1998 roku, które wygrała Leigh Anne Hardin. Zwycięzca Girls Am otrzymuje Glenna Collett Vare Trofeum z USGA. Collett był członkiem Merion.
