Γιατί οι πατέρες παραιτούνται από την επιμέλεια αντί να αγωνίζονται για την επιμέλεια;
Ακούω πολλά για το πώς τα δικαστήρια είναι προκατειλημμένα υπέρ των μητέρων όταν πρόκειται να αποφασίσουν για την επιμέλεια των παιδιών. Αφού έκανα λίγη έρευνα για το θέμα, κατέληξα στο συμπέρασμα, με βάση τα στατιστικά στοιχεία για την επιμέλεια παιδιών, ότι τα δικαστήρια δεν είναι ο λόγος που οι μητέρες αποκτούν την επιμέλεια στην πλειονότητα των διαζυγίων.
Παρακάτω είναι μερικά στατιστικά στοιχεία από το α Pew Research Center ανάλυση της Εθνικής Έρευνας για την Οικογενειακή Ανάπτυξη (NSFG) που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2011.
Παντρεμένοι Πατέρες:
Ένας παντρεμένος πατέρας αφιερώνει κατά μέσο όρο 6,5 ώρες την εβδομάδα συμμετέχοντας σε δραστηριότητες πρωτοβάθμιας φροντίδας παιδιών με τα παιδιά του. Η παντρεμένη μητέρα ξοδεύει κατά μέσο όρο 12,9 ώρες. Δεδομένου ότι τα νοικοκυριά με δύο εισοδήματα αποτελούν πλέον τον κανόνα και όχι την εξαίρεση, οι παραπάνω πληροφορίες δείχνουν ότι όχι μόνο οι μητέρες εργάζονται, αλλά και η διπλάσια φροντίδα των παιδιών από τους πατέρες.
Είναι λογικό μόνο οι μητέρες που έχουν στενότερο δεσμό λόγω του χρόνου που αφιερώνουν στη φροντίδα ενός παιδιού είναι αυτές που έχουν περισσότερες πιθανότητες να αποκτήσουν την επιμέλεια κατά τη διάρκεια ενός διαζυγίου. Ωστόσο, με την αλλαγή της στάσης απέναντι στην επιμέλεια των παιδιών, οι πατέρες εξακολουθούν να είναι πιθανό να κερδίσουν τουλάχιστον το 50/50 της επιμέλειας, εάν είναι πρόθυμοι να αγωνιστούν για αυτό.
Διαζευγμένοι ή άγαμοι πατέρες:
Πιο εντυπωσιακά είναι τα στατιστικά στοιχεία για τους απόντες πατέρες ή ο χρόνος που αφιερώνουν οι πατέρες με τα παιδιά όταν το διαζύγιο είναι οριστικό. Σύμφωνα με τη μελέτη Pew Research, όταν οι πατέρες και τα παιδιά ζουν χωριστά, το 22% των πατέρων βλέπουν τα παιδιά τους περισσότερες από μία φορά την εβδομάδα. Το είκοσι εννέα τοις εκατό των πατέρων βλέπουν τα παιδιά τους, 1-4 φορές το μήνα. Το πιο ανησυχητικό όμως είναι ότι το 27% των πατέρων δεν έχουν καμία επαφή με τα παιδιά τους.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι μητέρες αφιερώνουν περισσότερο χρόνο στη φροντίδα των παιδιών πριν από το διαζύγιο και μόνο το 22% των πατέρων εκμεταλλεύεται Θα θεωρούσα ποιοτικό και ποσοτικό χρόνο με τα παιδιά τους μετά το διαζύγιο, το γεγονός ότι περισσότερες μητέρες αποκτούν την επιμέλεια φαίνεται λογικό... έτσι δεν είναι;
Αυτό που δεν φαίνεται λογικό είναι ο θόρυβος που κάνει το κίνημα για τα δικαιώματα των ανδρών σχετικά με την προκατάληψη των φύλων στο Οικογενειακό Δικαστήριο, ούτως ή άλλως δεν βασίζεται στα παραπάνω στατιστικά στοιχεία. Σοβαρά, αν οι πατέρας ενδιαφέρονται για ίσο χρόνο ανατροφής των παιδιών μετά το διαζύγιο, γιατί η πλειονότητά τους δεν περνούν καθόλου χρόνο με τα παιδιά τους;
Πώς αποφασίζεται η επιμέλεια:
Σύμφωνα με DivorcePeers.com η πλειονότητα των υποθέσεων επιμέλειας παιδιών δεν αποφασίζεται από τα δικαστήρια. Στο 51% των περιπτώσεων, και οι δύο γονείς συμφώνησαν ότι η μητέρα είναι ο γονέας επιμέλειας. Στο 29% των περιπτώσεων η απόφαση ελήφθη χωρίς καμία ανάμειξη τρίτων. Μόνο το 11% των υποθέσεων επιμέλειας κρίθηκαν κατά τη διάρκεια της διαμεσολάβησης, ενώ μόλις το 5% κρίθηκε μετά από αξιολογήσεις δικαστικής απόφασης.
Σε περιπτώσεις που αποφάσισαν και οι δύο γονείς, χωρίς ανάμειξη διαμεσολαβητή ή δικαστηρίου, το 83% των περιπτώσεων κατέληγε στην επιμέλεια της μητέρας επειδή ο πατέρας επέλεξε να της αναθέσει την επιμέλεια.
Τι μας λένε πραγματικά τα στατιστικά στοιχεία για την επιμέλεια παιδιών;
1. Οι πατέρες ασχολούνται λιγότερο με τη φροντίδα των παιδιών τους κατά τη διάρκεια του γάμου.
2. Οι μπαμπάδες συμμετέχουν λιγότερο στη ζωή των παιδιών τους μετά το διαζύγιο.
3. Οι μητέρες αποκτούν την επιμέλεια επειδή η συντριπτική πλειονότητα των πατέρων επιλέγει να αναθέσει την επιμέλεια στη μητέρα.
4. Δεν υπάρχει προκατάληψη του Οικογενειακού Δικαστηρίου υπέρ των μητέρων για την πλειοψηφία των πατέρων που χωρίζουν. Το επιχείρημα που διατυπώνουν οι ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ανδρών δεν χωράει. Όχι με βάση τα παραπάνω στατιστικά πάντως!
Γιατί υποθέτετε ότι οι πατεράδες σπεύδουν να δώσουν το μεγαλύτερο μέρος της επιμέλειας στις μητέρες; Θα μπορούσε να είναι κοινωνική μεροληψία που αγοράζουν αντί για προκατάληψη του δικαστηρίου; Οι πατέρες βλέπουν τους εαυτούς τους ως τροφοδότες, εκείνους που φροντίζουν την οικογένεια. Οι μητέρες αντιμετωπίζονται ως φροντιστές, αυτές που φροντίζουν τα παιδιά.
Ίσως αυτές οι απόψεις μεταφέρονται σε καταστάσεις διαζυγίου και παίζουν ρόλο στον λόγο που περισσότεροι άνδρες δεν αναζητούν περισσότερη επιμέλεια και χρόνο με τα παιδιά τους. Επίσης, οι δικηγόροι διαζυγίου είναι παλιάς σχολής και οι περισσότεροι θα πουν σε έναν πατέρα ότι η απόκτηση περισσότερων δικαιωμάτων επιμέλειας θα είναι μια δύσκολη μάχη. Με τις αυτοεπιβεβλημένες κοινωνικές απόψεις, τους τεμπέληδες δικηγόρους διαζυγίων και τις ομάδες για τα δικαιώματα των ανδρών που προωθούν την έννοια της προκατάληψης του φύλου, δεν είναι περίεργο που λιγότεροι άντρες τα παρατάνε πριν καν προσπαθήσουν.
Εάν είστε πατέρας που διαβάζετε αυτό το άρθρο, σας προτρέπω να βρείτε έναν δικηγόρο που θα είναι πρόθυμος να σας βάλει στο ρόπαλο για εσάς και τη σχέση σας με τα παιδιά σας. Μπορεί να σας κοστίσει περισσότερο, αλλά το να είστε σε θέση να γίνετε γονείς εξίσου με τον πρώην σας αξίζει την επένδυση.
