Vijf dingen die ik heb geleerd van mijn eerste huwelijksjaar

Ione Stevens behaalde in 2016 haar bachelordiploma Engels. Ze is nu een bibliotheekassistent voor Stratford University.

Mijn man en ik zijn niet het 'traditionele' koppel. Ik zeg dit op de meest positieve en vertederende manier mogelijk! We waren pas 4 maanden aan het daten toen ik om vier uur 's ochtends naar de eerste hulp ging. Ik dacht dat ik griep had, maar er gingen een aantal dagen voorbij en ik voelde me nog steeds doodsbang! Josh (mijn huidige echtgenoot) ging met Kerstmis op bezoek bij familie in Florida, dus mijn 'reis' naar de eerste hulp was met mijn moeder en stiefvader.

Nee, het was geen griep! De dokter kwam terug met een positieve zwangerschapstest en ik begon meteen te huilen. Ik onthulde het nieuws aan zowel mijn moeder als mijn stiefvader. Daarna belde ik Josh en hij kon niet enthousiaster zijn.

In de zomer van 2013 zijn we verhuisd naar ons eerste appartement. Onze zoon is in augustus geboren, gezond en gelukkig. Na twee jaar huurden we een huis met mijn moeder en stiefvader. Josh en ik zagen onze zoon Tristan uitgroeien tot zo'n levendig en dwaas mens. Het gesprek over wanneer we in het huwelijksbootje moeten stappen eindigde altijd met 'laten we wachten tot onze financiën op orde zijn'. We wisten dat de huwelijkskosten ons terug zouden brengen en we waren er niet op voorbereid. In 2016 vond ik een veel betere baan na mijn afstuderen. Josh werd gepromoveerd tot fulltime. Dus toen in mei het gesprek over 'wanneer' weer de kop opstak, wilden we graag de datum prikken!

Josh en ik zijn getrouwd op 24 september 2016. We waren omringd door naaste familie en vrienden. Er was zoveel gelach, geweldige gesprekken, feel good muziek en genoeg comfort eten en drinken voor iedereen! Toen de dag in de nacht veranderde en de meerderheid van onze gasten weggingen, staken de overigen van ons de vuurplaats aan en genoten van elkaars gezelschap. Onze trouwdag was absoluut perfect in elk aspect en we zullen het nooit vergeten.

Op onze huwelijksreis gingen we naar VA Beach, VA. We brachten een heerlijke week door op het strand en het was de beste en ENIGE vakantie die we ooit met ons alleen hebben gehad. Josh en ik herinneren ons nog steeds hoe het voelde om pas getrouwd te zijn. Sommigen zullen zelfs zeggen dat we nog steeds als pasgetrouwden worden beschouwd, maar als we al zo lang samen zijn, voelt het alsof we al jaren getrouwd zijn!

Dat gezegd hebbende, zullen Josh en ik in september 2 jaar getrouwd zijn. Ons eerste huwelijksjaar leek uiteindelijk veel op onze relatie voordat we in het huwelijksbootje stapten. De verantwoordelijkheden en prioriteiten bleven hetzelfde. Na onze huwelijksreis keerden we terug naar onze dagelijkse sleur. Ik heb echter heel wat dingen geleerd in ons eerste jaar samen als man en vrouw. Laten we kijken!

Niet iedereen zal je huwelijk steunen en dat is oké

Ongeveer een maand voor onze trouwdatum keurde iemand van wie we heel veel hielden het niet goed dat we gingen trouwen. Om heel eerlijk te zijn, als ik dit had geschreven voordat we 'ik doe' zeiden, zou ik wat strenger zijn geweest in mijn woordkeuze. De tijd is verstreken en hoewel alle banden verbroken blijven, hebben we ons de bitterheid bespaard. We hebben geen wrok. Josh en ik hebben van ver vergeven, wat het beste is wat we kunnen doen voor onze relatie en voor onze zoon.

In de dagen voorafgaand aan onze trouwdag hebben we deze persoon onuitgenodigd. Als ze onze vakbond niet konden steunen, dan waren ze niet meer welkom. Gedurende ons eerste jaar waren er momenten waarop het liefdesverdriet weer de kop opstak. Het gebrek aan aanwezigheid, liefde en steun van deze persoon brak het hart van mijn man. In ruil daarvoor brak mijn hart voor mijn man. Als vrouw is er niets verwoestender dan alles in één keer willen repareren, maar wetende dat je het niet kunt.

In een situatie als deze maakt tijd het niet per se gemakkelijker om ermee om te gaan. We kiezen ervoor om ons te concentreren op wat er echt toe doet: elkaar, onze zoon en ons gezin. Josh en ik doen er alles aan om voor ons gezin te zorgen. We werken allebei samen omdat we een TEAM zijn.

Tot op de dag van vandaag hebben we geen contact met deze persoon. Naarmate de tijd verstrijkt, hebben Josh en ik ons ​​gerealiseerd dat zij het zijn die iets missen. Ze zien ons niet slagen als gezin. Onze 4-jarige herinnert zich nauwelijks wie ze zijn.

Eén persoon uit een heel leger steunde ons huwelijk niet. We vielen uit elkaar, kwamen weer bij elkaar en nu zijn we sterker dan ooit. Concluderend, het huwelijk is tussen twee mensen en observaties van buitenaf mogen nooit worden verwelkomd... ongeacht wie ze zijn.

Soms ergeren we elkaar en het is allemaal goed

Josh en ik wonen sinds 2013 samen. We hebben allemaal onze eigenaardigheden en we hebben geleerd ze te accepteren voor wat ze zijn. Bijvoorbeeld: ik raak snel gefrustreerd. Josh kan super besluiteloos zijn. Ik hou er niet van om 's ochtends veel te praten. Josh heeft de gewoonte om te ijsberen als hij te veel nadenkt of aan het telefoneren is. Ik kan soms een beetje zeuren. Josh zal me in een gesprek onderbreken, soms herhaaldelijk.

We zijn eindelijk op het punt in onze relatie gekomen dat als we iets niet leuk vinden, we het uiten. Als ik Josh ergens over zeur, zal hij me erop aanspreken. Als Josh me midden in een gesprek onderbreekt, zal ik hem vragen te wachten. We respecteren elkaar volledig. Josh en ik willen niet het getrouwde stel zijn dat weigert onze tekortkomingen te erkennen. We voelen ons niet beschaamd. We zijn niet perfect. Ik lieg niet als ik zeg dat hij me soms irriteert. Ik weet zeker dat ik hem irriteer! Maar het beste van dit alles is hoe we van elkaar houden, hoe dan ook.

Het is oké om om hulp te vragen!

Er zijn meerdere statistieken die beweren dat een vrouw MEER zal stressen dan haar man. Ik spreek niet voor alle getrouwde stellen, maar ik heb ontdekt dat dit ONWAAR is. Josh en ik hebben ontdekt dat stress alleen kan leiden tot conflicten in onze relatie. We worden ofwel chagrijnig, emotioneel of sluiten ons volledig af. Dit soort gedrag deed onze relatie geen goed. Dus besloten we om over onze stress te praten, ongeacht wat het was of hoe het elkaar zou kunnen beïnvloeden. Ik geloof dat het normaal is om soms het gevoel te hebben dat je stress alleen van jou is. In ons huwelijk delen we alles... inclusief onze stress.

Als ik gestrest ben over het betalen van een maandelijkse uitgave, kan ik er met Josh over praten en zullen we samen een oplossing vinden. Als Josh ergens gestrest over is, komt hij naar me toe en praten we het uit. We voelen ons altijd beter over de situatie, gewoon door te weten dat we niet alleen zijn. Het is prima om je partner om hulp te vragen. Je moet je er prettig bij voelen, ongeacht waar je hulp bij nodig hebt.

We zijn getrouwd, maar we moeten nog steeds daten

Ik ken genoeg stellen die vergeten te daten NADAT ze getrouwd zijn. Nu begrijp ik dat het leven hectisch kan zijn en dat het bijna onmogelijk kan zijn om vrije tijd te krijgen. Wij zijn fulltime werknemers met een 4-jarige. Sommigen denken misschien dat we meer tijd voor onszelf hebben dan andere gezinnen omdat we maar één kind hebben. Al met al zijn we het grootste deel van de week nog bezig. Als het weekend aanbreekt, willen Josh en ik tijd doorbrengen met onze zoon. Dat betekent dus minder tijd alleen met elkaar.

Josh en ik hebben geleerd dat een gelukkige relatie een gelukkig gezin betekent. Een dag/nacht om de twee weekenden brengen we wat quality time met elkaar door. Of het nu gaat om een ​​diner en een film of om Supernatural te eten en afhaalmaaltijden te eten in bed, wij maken de tijd. In mijn gedachten wil ik mijn man niet missen. Ik wil niet over 15 jaar naast hem wakker worden en niet weten wie hij is geworden.

Al met al leren we nog steeds

Op sommige dagen heb ik het gevoel dat ik iets nieuws over Josh leer. Andere dagen weet ik wat hij gaat zeggen voordat hij het zelfs maar zegt. Dat is het mooie van het huwelijk, van het opbouwen van een leven met iemand met wie je gezworen hebt voor altijd samen te zijn. Ik kijk ernaar uit om nog vele jaren met Josh door te brengen. Het is tot nu toe heerlijk chaotisch geweest en ik zou niets aan ons willen veranderen.

Deze inhoud is naar beste weten van de auteur nauwkeurig en waarheidsgetrouw en is niet bedoeld ter vervanging van formeel en geïndividualiseerd advies van een gekwalificeerde professional.

© 2018 IoneLynne