Rhyannon studeerde af aan de University of Southern Indiana met een graad in filosofie en antropologie.
Ons verhaal
Voordat ik de situatie van mijn zoon bespreek, wil ik heel duidelijk zijn dat ik GEEN schuld geef. Ik heb het gevoel dat dit jonge meisje is beïnvloed door haar moeder en dat zij zelf hulp moet zoeken. Ik hoop oprecht dat ze het vindt.
Mijn zoon had ongeveer zes maanden geleden een goede, sterke en gezonde relatie met een geweldige, slimme meid. Hij was betrokken bij schoolactiviteiten en leek te bloeien. Zijn cijfers waren bijna perfect en hij genoot van het leven. Hij ontmoette toen een ander meisje, die hem benaderde en dingen zei als... "Als ik je vriendin was, zou ik" zou niet..." Ik voel me tot je aangetrokken, maar je hebt een vriendin." "Je vriendin lijkt niet..." en zo verder enzovoorts. Het was in die tijd dat hij besloot het uit te maken met zijn vriendin. Zijn vader en ik waren teleurgesteld omdat we wisten dat dit meisje veel voor haar had. Dit was echter pas zijn eerste relatie en we wisten dat hij als jongvolwassene moest groeien en moest zien hoe verschillende relaties waren. We maakten duidelijk dat hij zijn keuzes niet ongedaan kon maken als ze eenmaal waren gemaakt, maar we steunden zijn beslissingen.
Naarmate de tijd verstreek, kreeg hij een relatie met dit andere jonge meisje. (Geen verrassing daar) Zijn cijfers begonnen achteruit te gaan en hij stopte met de meeste van zijn naschoolse activiteiten. Op dat moment wisten we dat er iets niet klopte. Thuis weigerde hij om in huis te helpen, wat ongebruikelijk voor hem was. Tijdens familiebijeenkomsten isoleerde hij zich van iedereen en was constant aan het bellen. Ja, ik weet het, dit is typisch voor een tiener, maar hij zou zichzelf nooit van alles hebben uitgesloten. Ik bedoel alles en iedereen. Er was iets veranderd en het was niet goed. Hij werd steeds depressiever.
Na urenlang onderzoek ontdekten we dat hij en zijn nieuwe vriendin elke 5 minuten sms'en vanaf het moment dat hij wakker werd tot het moment dat hij ging slapen. Dit is niet overdreven. Ze consumeerde elke minuut van zijn dag. Hij bracht geen tijd meer door met vrienden of familie. Kanttekening: in ons huis hebben we een regel. Onze kinderen hebben mobiele telefoons, maar alles wordt gecontroleerd. Ze mogen niets van hun telefoons of laptops verwijderen. Ze hebben wat dat betreft weinig privacy. Dus toen we zijn telefoon checkten, wisten we waar we mee te maken hadden, geen normale gezonde relatie. Dit was onze eerste aanwijzing dat er iets niet klopte. We hebben hem geschorst om zijn vriendin te zien omdat hij zijn huishoudelijke taken verwaarloosde, naast andere verantwoordelijkheden. Natuurlijk luisterde hij niet. Dit meisje heeft hem verteerd. Hij werd een ander kind.
Ondertussen sms'te haar moeder ons of ze onze zoon voor dit en dat kon ophalen. We hadden er geen probleem mee, zolang hij maar eerst zijn verantwoordelijkheden kon doen. Ze zou opmerkingen maken als: "Hij is het enige dat mijn dochter gelukkig maakt." "Hij is een geweldige jongen en is zo geweldig voor mijn dochter." "Hij zorgt ervoor dat mijn dochter zich niet verveelt en houdt haar gelukkig." Als ouder was dit bezorgd mij. Leerde ze haar dochter om voor haar geluk van iemand anders afhankelijk te zijn? Leerde ze haar dat geluk hier afhangt van een man? Dit was een grote rode vlag voor mij. Ik had naar mijn gevoel moeten luisteren en het daar moeten beëindigen, maar helaas deed ik dat niet.
Naarmate de tijd verstreek, bleven we zijn telefoon checken en zeiden we hem zelfs om hem uit te zetten tijdens familie-uitjes en familiebezoeken. Er is niets veranderd. Sms'jes van zijn vriendin waren geëscaleerd. Ze was boos dat hij tijd doorbracht met andere vriendinnen die in onze buurt woonden. Ze zou hem berichten sturen in een jaloerse woede. Verontschuldig je dan minuten later. De zaken begonnen te verslechteren toen we een sms vonden van de moeder van het meisje. Heel veel teksten. We ontdekten dat ze onze tienerzoon net zoveel, zo niet meer, sms'te als zijn vriendin. Ze had het over haar scheiding, (elk detail van haar scheiding). Ze ondermijnde onze autoriteit als ouders door dingen te zeggen als: "Je krijgt huisarrest van een persoon??? Dat is dom" "Hoe kunnen ze je van een persoon afwijzen?" "Je moet deze berichten die ik je stuur verwijderen, zodat je niet in problemen." Mijn zoon antwoordde: "Ik kan geen berichten verwijderen, anders krijg ik problemen." Ik ben dankbaar dat hij dit niet deed en naar ons. Dit zette ons natuurlijk meteen over de rand. We belden de moeder van de vriendin en zeiden streng dat dit gedrag van haar niet getolereerd zal worden. We moedigen onze kinderen niet aan om tegen ons te liegen en zullen ook niet tolereren dat een andere ouder dit aanmoedigt. We schreeuwden niet, we vloekten niet, hoewel ik dat wel wilde! We hebben het zo goed mogelijk benaderd. Welke ouder zegt deze dingen? Welke 40-jarige vrouw stuurt honderden sms'jes naar een tienerjongen over haar persoonlijke liefdesleven?
Op dit punt zaten we ver boven ons hoofd. We hebben de beslissing genomen om deze relatie per direct te beëindigen. We probeerden onze zoon uit te leggen dat dit geen straf was. Dat dit zo'n ongezonde situatie en een ongezonde relatie is. Dat begrijpt hij op dit moment echter niet. Hij ziet het alleen als een straf. Dat zouden we allemaal hebben op zijn leeftijd. Als ouders was dit een van de moeilijkste dingen die we hebben moeten doormaken. Hij werd woedend. Schreeuwend en schreeuwend dat we hem van het leven hebben beroofd. Dat we al zijn geluk hebben weggenomen en dat we hem zonder reden aan de grond hebben gezet. Er is maar zoveel dat je op dit moment kunt uitleggen, omdat je weet dat hij het niet zal begrijpen. Wat ik het moeilijkste vind.
Nadat we de relatie hadden beëindigd, dachten we dat de dingen uiteindelijk tot rust zouden komen en beter zouden worden. Maar toen begon het stalken. De vriendin zou honderden sms-berichten en foto's van zichzelf naar mijn zoon sturen. Ik kreeg eindelijk zijn telefoon en vertelde haar dat er geen relatie meer tussen hen twee is en dat ze onmiddellijk moet stoppen met contact met hem op te nemen. De moeder begon ons toen keer op keer te sms'en en te vertellen hoe we het geluk van haar dochter hebben verpest en hoe ze nu moet omgaan met een huilende dochter. (Laat me eerst zeggen dat ik niet verantwoordelijk ben voor het geluk van haar dochter en onze zoon ook niet.) Tussen hen twee waren er honderden berichten waarop ik niet reageerde. Het laatste bericht dat me de stuipen op het lijf joeg was: "We reden net langs je huis en ik schreeuwde dat ik je mis @*$*@(!!! ". (naam van mijn zoon) De "vriendin" heeft geen rijbewijs, dus raad eens wie haar voorbij moest rijden? Ja, haar moeder! Op dit punt heb ik haar nog een laatste bericht gestuurd. "Neem geen contact meer op met mijn zoon, anders heb ik geen keus om een straatverbod in te dienen. Ik blokkeer je nummer. Neem GEEN contact meer met ons op." Sindsdien heeft ze verschillende pogingen ondernomen om contact met hem op te nemen. Mijn volgende stop is bij het politiebureau. Het verhaal is niet afgelopen. Het gaat nog steeds door. Tot nu toe is er een maand geen contact geweest, wat een record is.
Hoe laat je een tiener begrijpen dat dit niet gezond is? Zijn vader en ik hebben een vrij solide, gezonde relatie. Het is natuurlijk niet altijd makkelijk geweest. We hebben geprobeerd het goede voorbeeld te geven. Hoe kom je erdoor? Hoe leer je gezonde relaties aan tieners?
Dit zijn de dingen die we hebben gedaan:
1. We hebben onze zoon nu in therapie. Hij zal twee keer per week gaan. Hij denkt nog steeds dat hij in de problemen zit.
2. Alle contact met dit meisje en haar moeder geblokkeerd.
3. Ik heb hem betrokken bij andere activiteiten buitenshuis.
Ouders zijn niet perfect. We hebben geen trainingshandleiding om langs te gaan. Terugkijkend hadden we de rode vlaggen moeten zien en veel eerder moeten stoppen, maar dat hebben we niet gedaan. Zoek altijd naar dingen die gewoon niet goed voelen. Vertrouw op je instinct. Als het niet goed voelt of er niet goed uitziet, stop er dan onmiddellijk mee. We hebben geluk gehad. Dit had veel slechter kunnen aflopen.
Deze inhoud is naar beste weten van de auteur nauwkeurig en waarheidsgetrouw en is niet bedoeld ter vervanging van formeel en geïndividualiseerd advies van een gekwalificeerde professional.
