Ik ben een fixer: wat betekent het en hoe kan ik het veranderen?

lydocia is zelf een Fixer™ en heeft daar veel tijd aan besteed. Ze brengt een groot deel van haar vrije tijd door op relatieforums.

"Ik voel me aangetrokken tot mensen die kapot zijn, in de war zijn en gerepareerd moeten worden. Ik wil ze helpen om beter te worden. Ik wil ze repareren. Hoe gestoorder ze zijn, hoe aantrekkelijker ze voor mij zijn. Ik wil helpen."

Hoewel het over het algemeen een goede eigenschap is om empathisch, behulpzaam en ondersteunend te zijn, maakt het je ook een doelwit voor emotionele sponzen die zich aan je willen vastklampen voor emotionele steun en niets willen geven opbrengst.

"Maar... als ik iets terug wil, ben ik niet meer onzelfzuchtig."

Relaties - niet alleen romantische, maar ook vriendschappen - zijn tweerichtingsverkeer. Iets doen alleen omdat je iets terug verwacht is niet onbaatzuchtig, waar, maar het hebben van bepaalde verwachtingen in je vriendschappen en het hebben van een aantal behoeften waaraan moet worden voldaan om er een waardevolle relatie van te maken, is heel normaal ding. Je hebt misschien gehoord van de uitdrukking "Steek jezelf niet in brand om anderen warm te houden": in noodsituaties moet je ervoor zorgen dat je zelf veilig bent voordat je anderen helpt. Emotionele hulp is niet anders.

In dit artikel zal ik proberen uit te leggen hoe ik me realiseerde dat ik een Fixer™ ben, iemand die zich aangetrokken voelt tot mensen die gerepareerd moeten worden. Ik zal uitleggen hoe ik me realiseerde dat het geen goede kwaliteit was om te hebben, hoe het me uitputte en hoe ik mijn laatste Project™ aanpakte: mezelf repareren.

Fixer en Project

EEN Fixer is iemand die zich aangetrokken voelt tot mensen die ze kunnen repareren. Ze zullen proberen die persoon te helpen, aandacht te geven, contact met hem op te nemen, zijn er altijd voor hem, geven hen emotionele steun, proberen hun problemen op te lossen door advies te geven, bijna als een gratis en zonder vergunning therapeut. Ze doen dit meestal ten koste van zichzelf en zullen merken dat ze namens hun project geen energie meer hebben. "Maar hoe kan ik me op mezelf concentreren als ze mijn hulp zo veel meer nodig hebben?"

EEN Project is iemand die gedijt op die aandacht. Ze zuigen het op als zoete broodjes en komen altijd terug voor hun steun en advies. Ze ventileren naar hun Fixer, vragen altijd wat ze moeten doen, maar gaan nooit door met het opvolgen van het advies. Sommige projecten gaan zelfs zo ver dat ze hun Fixer de schuld geven van hun eigen falen. "Als je me beter advies had gegeven..." of "je was er gisteren niet voor me dus..." en zijn vaak - al dan niet bedoeld - erg manipulatief.

Hoe herken ik of iemand gewoon een vriend in nood is, of eigenlijk een project?

Vanuit mijn persoonlijke ervaring zal Projects altijd naar jou verwijzen als hun vriend (en zij de jouwe), ze zullen je vertellen hoe belangrijk je bent en hoeveel je voor hen betekent, enz. Niet veel anders dan wat een echte vriend zou zeggen, dus waar ligt het verschil? Het bewijs van deze pudding zit in zijn acties: hoe klein ook, een echte vriend zal om je geven en er voor je zijn wanneer je ze nodig hebt. Een Project zal echter manieren vinden om uw probleem om te zetten in iets over hen, uw zorgen wegnemen omdat die van hen belangrijker zijn, en niet echt voldoen aan eventuele vriendelijke beloften die ze hebben gemaakt.

Een voorbeeld:

Je hebt een vriend die veel stress lijkt te hebben met werk, school, ouders, enz. Ze ventileren je bijna dagelijks, via sms of Facebook (of een andere berichten-app die je misschien gebruikt). Je luistert altijd naar ze, vertelt ze dat het moeilijk is, geeft ze advies over hoe je denkt dat ze de situatie kunnen veranderen, ondersteunt ze totdat ze zich beter voelen - wat ze lijken te doen na je gesprekken. Maar op een dag voel je het niet. Je voelt je zelf behoorlijk down, had een zware dag op je werk, sliep slecht, je bent moe en uitgeput, en je bent echt niet in staat om leunstoelpsychiater te spelen. Je zegt tegen je vriend: "Sorry, vriend, ik ben niet echt in de stemming om vandaag over je problemen te praten, ik ben zelf een beetje uitgeput. Kan ik met je praten over wat er op het werk is gebeurd?"

EEN echte vriend zou (misschien na x hoeveelheid introspectie) die gelegenheid aangrijpen om te zeggen: "oh, klootzakken, ik heb me ontzettend veel op mezelf gefocust, nietwaar? Sorry, wat is er? Laten we erover praten! Je bent er ook voor mij geweest!" Misschien niet meteen, misschien kost het wat tijd, misschien moet je het uitleggen - maar een echte vriend zou zien dat een relatie tweerichtingsverkeer is, en dat je niet veel vraagt ​​door te verwachten dat ze attent zijn en er voor je zijn, te. Ze zullen hun best doen om de relatie evenwichtiger te maken, en ook al neigt het ernaar dat jij ze de laatste tijd helpt, ze zullen het vroeg of laat goedmaken, wanneer je dat nodig hebt.

EEN Project, zou echter waarschijnlijk niet al te veel om uw probleem geven. Ze vegen het misschien onder het tapijt en keren het gesprek terug naar hun eigen probleem ("oh, dat is erg, maar hoe dan ook, zoals ik al zei ...") of erger nog, uithalen omdat je hun behoeften niet op de eerste plaats stelt ("wauw, Echt? Een slechte dag op het werk? Je hebt in ieder geval een baan! Ik weet niet wat ik hieraan moet doen en ik wil echt dat je er nu voor me bent, oké?!") Ze gaan misschien zelfs zo ver dat ze zeggen het is jouw schuld dat er iets niet is gelukt, omdat ze je advies hebben opgevolgd of je ze geen advies hebt gegeven wanneer ze dat nodig hadden het.

Klinkt bekend?

U kent nu de eerste paar signalen waar u op moet letten en kunt gaan onderzoeken wat u uit uw relaties haalt.

Wat moet ik doen als ik denk dat iemand een Project van mij is?

Kijk wat een kosten-batenanalyse van je vriendschap je vertelt.

Het klinkt misschien een beetje economisch, maar in wezen is dat wat relaties zijn.

Je steekt er tijd, moeite, toewijding, liefde, medeleven, empathie in, allerlei dingen die je op de een of andere manier terug zou willen zien.

Ik ben vaak de "Mama Hen" van groepen, mensen komen naar mij voor advies over relaties en zelfgroei. Ik heb een paar vrienden die daarvoor op mij vertrouwen, maar zelf niet erg "wijs" zijn in dat aspect, dus zij zijn natuurlijk niet de persoon waar ik zelf naar toe ga met die problemen - en dat is prima. Die vrienden zijn er voor me als ik me down voel, en in plaats van mijn problemen door te praten, zullen ze vrijwillig een bordspelavond houden of wat drinken om me op te vrolijken. Dus hoewel ik niet exact dezelfde hoeveelheid emotionele steun krijg die ik erin heb gestopt, krijg ik het terug in een andere vorm die me helpt wanneer ik het nodig heb, en dat werkt voor ons. Ik kan vol vertrouwen zeggen dat mijn vriendschappen evenwichtig zijn en dat ik er niet meer inbreng dan ik eruit krijg - alleen andere dingen, en dat is prima.

Het was echter niet altijd zo. Ik had een paar projecten en ik zou er bijna nooit iets uit halen. Ze hadden nauwelijks tijd voor mij toen ik ze nodig had, maar als ze hun problemen moesten ventileren, hadden ze opeens uren de tijd om zich daaraan te wijden. Als ik om iets vroeg, waren er veel excuses waarom ze het niet konden, maar als ze iets van me nodig hadden, zouden ze me schuldig maken maken tijd voor hen. Alleen al aan deze paragraaf kun je zien dat deze vriendschappen echt onevenwichtig aanvoelden, en ik begon me af te vragen of ik werd meegenomen voordeel van, als ik echt een slechte vriend was omdat ik egoïstisch was, en als er iets mis met me was dat ik niet allemaal aankon van dit.

De vragen die ik mezelf stelde waren:

Haal ik genoeg uit deze relatie in vergelijking met wat ik erin stop?

Als uw antwoord op deze eerste vraag "ja, natuurlijk" is, hoeft u zich geen zorgen te maken - maar nogmaals, u zou dit niet lezen als u het gevoel had dat dit het geval was. Dit is heel moeilijk te kwantificeren, maar het is de moeite waard om over na te denken. Hoe reageren ze als ik hetzelfde van hen vraag als zij van mij vragen? Hebben ze je excuses gegeven toen je ze nodig had? Wat maakt deze relatie precies de moeite waard voor mij, behalve een goed gevoel over het helpen van hen? En voel ik me zelfs goed om ze te helpen, omdat het meer voelt als ijdele inspanning zonder vooruitgang.

Stel ik hun behoeften boven die van mij?

Dit is de grote vraag, want het antwoord is bijna altijd 'ja'.

'Ik voel me moe, maar ik blijf nog een uur op om naar ze te luisteren.'

"Ik heb nu echt niet de energie om hiermee om te gaan, maar ze zeiden dat ze me zo nodig hebben..."

"Ik heb zelf een knuffel en wat ventilatie nodig, maar ze hebben vandaag geen tijd om naar me te luisteren."

Als dit dingen zijn die je relatie met hen bepalen, dan kun je er vrij zeker van zijn dat ze niet zo in jou geïnvesteerd zijn als jij in hen.

Wat heb ik precies van hen nodig om dit voor mij in evenwicht te brengen?

Het kan zo simpel zijn als dat ze moeite doen om iets leuks met je te doen. Of ze luisteren naar iets dat je moet ventileren. Of misschien wil je dat ze zich houden aan plannen die je maakt zonder excuses te maken om om de andere keer op borgtocht te gaan.

Als je eenmaal hebt gekwantificeerd wat? precies u zoekt, het is tijd om communiceren dat voor hen. En dat is misschien wel het moeilijkste om te doen, omdat je eraan gewend bent dat ze niet laten zien dat ze veel om je geven. Ga met ze zitten en zeg: "Luister, we moeten ergens over praten. Ik heb mijn best gedaan om je te helpen en er voor je te zijn wanneer je me nodig hebt, wat eerlijk gezegd vrij vaak is en veel energie van me wegneemt. Ik zou graag willen dat je naar X en Y gaat, zodat ik me gewaardeerd en geliefd voel in deze vriendschap".

Hun reactie vertelt je alles wat je moet weten.

Twee opties: of ze zullen begripvol handelen, of ze zullen jou de schuld geven dat je meer drama in hun leven hebt gebracht.

Als ze begripvol handelen, zullen ze hun woorden moeten staven met daden. Geef ze wat tijd om te bewijzen dat ze er moeite voor doen. Als ze dat niet doen, waren die woorden gewoon een ijdele poging om je daar toch als hun kruk te houden.

Als ze je de schuld geven, schrijf ze dan nog niet af - ze voelden zich op dat moment misschien gewoon aangevallen, dachten erover na en kwamen langs om zich te verontschuldigen. Zie in dat geval het bovenstaande: laat ze het u bewijzen. Als ze dat niet doen, dan weet je dat dit geen vriendschap is die het waard is om in de buurt te blijven.

Behandelen ze mij op dezelfde manier als ik hen behandel?

Als je een Fixer bent, ben je waarschijnlijk erg zelfbewust. Je zorgt ervoor dat je aardig bent tegen mensen, beleefd, luistert naar hun problemen, advies geeft, geduldig bent, je verontschuldigt als je het verprutst, en over het algemeen zorgzaam bent en probeert het beste voor iedereen te doen.

Maar wat gebeurt er als je een slechte dag hebt? Je hebt maar één uur geslapen en je snauwde naar je vriend. Je verontschuldigt je, maar wat dan? Vergeven ze je? Hebben ze geduld met je humeur? Begrijpen ze het? Proberen ze je door dit probleem heen te helpen? Of geven ze jou de schuld, en gebruiken ze die ene keer dat je snauwde als hefboom om in de toekomst nog aardiger voor hen te zijn? Sluiten ze je een week uit en komen ze dan terug als ze je hulp weer nodig hebben?

Wat kan ik doen om met hen samen te werken om deze onbalans op te lossen?

Communiceren.

Druk de gevoelens uit die je hebt ("Ik heb het gevoel dat ik emotioneel uitgeput raak terwijl ik voor je probeer te zorgen terwijl ik er niet veel moeite voor terug krijg") en vertel wat je van hen nodig hebt om het op te lossen ("Ik zou het op prijs stellen als we zouden kunnen samenwerken om onze vriendschap sterker te maken, en door te gaan met x of y om dus!")

Zoals hierboven vermeld, zal hun ontvangst hiervan u veel vertellen.

Waren ze echt gewoon verstrikt in hun eigen problemen en realiseerden ze zich niet dat ze een slechte vriend waren? Zijn ze oprecht berouwvol en proberen ze het op te lossen? Dan heb je een vriend die net in een slechte periode zit, en met wat samenwerking, kun je je vriendschap redden en er iets van maken waar jullie allebei energie van krijgen.

Maar als ze in de verdediging schieten en je de schuld geven, hier over het algemeen niet aan willen werken of het gewoon niet kunnen schelen, heb je misschien een project in handen.

Wat moet ik doen als ik zeker weet dat iemand een Project is?

Je moet je realiseren dat je alleen mensen kunt helpen die wil geholpen te worden.

Je kunt ze adviseren en ondersteunen, maar zij zijn degenen die het werk moeten doen om het te repareren. Als ze dat niet doen, zul je nooit vooruitgang zien en zullen ze je voor altijd wegzuigen.

Dus helaas is het het beste om deze mensen uit te schakelen.

Ik heb de pech gehad dat ik dat met een handjevol mensen moest doen, en hoewel het aanvankelijk pijn deed, werd mijn leven er beter door.

Zoals ik hierboven schreef, heb ik die stappen doorlopen om mijn probleem met hen uit te leggen en hoe ik met hen zou willen samenwerken om repareer het, en in ruil daarvoor haalden ze uit, gaven me de schuld, werden boos en eisten dat ik de relatie voortzette zoals het was was.

Ik heb ze toen verteld dat als dat het geval is, ik eerst voor mezelf moet zorgen, anders word ik uitgeput en ellendig namens hen, en dat is geen redelijke verwachting om te hebben. In de toekomst konden we geen vrienden zijn totdat ze bereid waren om die inspanning te leveren, en ik vertelde hen dat mijn deur altijd openstond als ze van gedachten zouden veranderen.

Spoiler alert: ze kwamen niet terug als een veranderde vriend. Ze vonden een andere Fixer om aan vast te klampen en van afhankelijk te zijn. Ik realiseerde me dat ze in de eerste plaats nooit echt om onze vriendschap gaven, en hoewel dat pijn deed, was het ook erg bevrijdend. Ik had nu veel meer tijd en middelen om te investeren in de mensen die er echt toe deden, vooral ikzelf.

Deze inhoud is naar beste weten van de auteur nauwkeurig en waarheidsgetrouw en is niet bedoeld ter vervanging van formeel en geïndividualiseerd advies van een gekwalificeerde professional.

Beeoli op 02 januari 2020:

De reactie hieronder is wat ik nodig had om te lezen. Gek relevant. Bedankt

onstuimige corpio uit Chicago op 17 november 2018:

Fixers zien zichzelf graag als altruïstisch. De waarheid is echter dat ze zich graag "nodig" en "superieur" voelen.

Dat is waarom ze de neiging hebben om mensen te vermijden die hun gelijke zijn of die het mogelijk beter doen dan zijzelf. Het gevoel "nodig" te zijn voor sommige mensen betekent dat er een zekere mate van zekerheid in de relatie bestaat. Ze voelen zich echter nooit echt "gewaardeerd".

Er zijn maar weinig mensen die met één hand in de lucht rondlopen en schreeuwen: "Ik zoek iemand die me kan veranderen!"

De meeste mensen willen geliefd en geaccepteerd worden om wie (ze) zijn. Mensen veranderen over het algemeen niet tenzij (ze) ongelukkig zijn.

Het doel is om iemand te vinden die (al is) wat je wilt.

Het leven is te kort om te proberen water in wijn te veranderen!

Sommige mensen proberen liever de wereld te veranderen dan zichzelf te veranderen. Als we veranderen, veranderen onze omstandigheden.

Zoals het oude gezegde luidt: "Geef een man een vis die je hem vandaag voedt. Leer hem vissen, je voedt hem voor het leven." Maar hij of zij moet eigenlijk (willen) leren vissen. Sommige mensen willen gewoon de hand-out! Voorkom dat je iemands "maaltijdticket" wordt.

Ook ik heb mensen zelfhulpboeken gegeven, contactgegevens van verschillende diensten enzovoort, om te zien dat ze nooit een stap zetten.

Sommige mensen zijn "nemers" in het leven die geloven dat de wereld hen iets verschuldigd is!

Versimpel je leven. Stop met proberen "de held" of "redder" te zijn.

Het leven is een (persoonlijke) reis!

Je hebt het recht om vrienden te hebben die {bij je willen zijn} zonder je "nodig te hebben". Het is beter gekozen te worden dan nodig.