Pamela heeft een Bachelor of Arts in Sociologie en Psychologie en een Master in Public Health. Ze werd opgevoed door een moeder met borderline.
Het vakantieseizoen zou een tijd vol vreugde en gelach moeten zijn, maar het hebben van een narcistische moeder kan het moeilijk maken.
Ihor Malytski
Wanneer de feestdagen een nachtmerrie zijn
Het vakantieseizoen wordt verondersteld een tijd te zijn vol vreugde en gelach. Het is een tijd waarin families samenkomen om een maaltijd te delen, mogelijk geschenken, een goed gesprek, en over het algemeen genieten van het samenzijn met elkaar. Voor gezonde gezinnen kan dit heel goed een realiteit zijn tijdens de vakantieperiode. Helaas kunnen de feestdagen een landgeest zijn van extreme emotionele uitbarstingen, geschreeuw en regelrechte chaos voor degenen die een narcistische of borderline-moeder hebben. Niets dat het kind kan doen (of ze nu volwassen zijn of niet) zal ooit goed genoeg zijn voor hun moeder tijdens de vakantie.
Als dochter van een borderline-moeder begon de vakantievrees voor mij ergens half oktober en eindigde pas ver in het nieuwe jaar. Geschenken kwamen altijd met een touwtje eraan. Tijdens grote familiemaaltijden op vakantie was mijn gedrag, hoe perfect ook, nooit goed genoeg. En de wereld eindigde vrijwel als ik zelfs maar liet doorschemeren dat ik mijn vader wilde zien, zoals was aangegeven in het ouderschapsplan dat mijn gescheiden ouders hadden afgesproken te volgen.
Kinderen van narcistische en borderline-moeders ervaren zeer moeilijke vakanties en die moeilijkheid strekt zich uit tot in de volwassenheid. Dit artikel bespreekt de moeilijkheden waarmee volwassen kinderen worden geconfronteerd van narcistische en borderline-moeders tijdens de vakantie.
Oude patronen uit de kindertijd komen naar voren als je naar huis gaat voor de vakantie.
Gemaakt door auteur
Naar huis gaan in de chaos
Voor sommige volwassen kinderen is het de juiste keuze om tijdens de vakantie betrokken te blijven bij het gezin. Dit kan te wijten zijn aan jongere broers en zussen die nog thuis wonen, familieleden willen zien, zoals grootouders, of nog steeds in de MIST (Angst, verplichting en schuld).
Wanneer volwassen kinderen voor de feestdagen naar huis terugkeren, zien ze vaak dat oude gezinspatronen weer naar boven komen. Het gouden kind is weer het gouden kind. De zondebok keert terug naar de rol van zondebok. De poppenspeler achter alle chaos is weer een moeder met een persoonlijkheidsstoornis.
Sarah, dochter van een moeder met een narcistische persoonlijkheidsstoornis, legt uit waarom ze er nog steeds voor kiest om naar huis te gaan voor de feestdagen en wat dat betekent voor haar vakantieviering.
"Ik ga nog steeds elk jaar naar huis voor Thanksgiving. Het is de enige keer dat ik mijn oma zie. Ik ben ook bang dat als ik mijn moeder volledig afsnijd, ik nooit meer met mijn broers en zussen zal kunnen praten. We zijn allemaal volwassen en het huis uit, maar ze speelt ons nog steeds voor elkaar. Als ik haar zou afsnijden, zou ze op een lastercampagne gaan en mijn broers en zussen zoveel vreselijke dingen over mij vertellen."
Een manier om tijdens de vakantie met giftige moeders om te gaan, is door elk contact te beëindigen. Hoewel het doorgaans als een extreme maatregel wordt gezien, kan het voor sommige mensen de beste keuze zijn. Vaak is dit een moeilijke beslissing voor het kind en brengt het vaak schuldgevoelens, schaamte en woede met zich mee.
een groep van onderzoekers besloten redenen te onderzoeken waarom volwassen kinderen ervoor kiezen geen relatie met hun ouders te hebben. Hoewel de studie onderzocht waarom ouder-kindrelaties eindigden, zowel vanuit het perspectief van ouders als van volwassenen kinderen, suggereren de resultaten van de studie dat volwassen kinderen hun relatie met ouders doorgaans voor twee beëindigen redenen. De eerste was te wijten aan toxisch gedrag van de ouders en de tweede was omdat de volwassen kinderen zich niet ondersteund of niet geaccepteerd voelden door hun ouders. Interessant is dat in deze studie ouders vaker meldden dat ze niet wisten waarom hun kinderen van elkaar vervreemd waren.
Zoals elk kind van een narcistische of borderline-moeder weet, natuurlijk de ouder zou niet weten waarom hun kinderen voor vervreemding kozen. Degenen onder ons die zulke moeders hebben overleefd, weten dat ze echt geloven dat ze geweldige en geweldige moeders zijn die hun kinderen in een liefdevol gezin hebben grootgebracht. Moeders met een narcistische of borderline persoonlijkheidsstoornis hebben meer kans om de geschiedenis te herschrijven om het misbruik dat ze hun kinderen hebben aangedaan uit te sluiten.
Leslie's moeder heeft een borderline persoonlijkheidsstoornis. In tegenstelling tot Sarah besloot ze te stoppen met haar moeder te spreken nadat ze zelf kinderen had gekregen. Op de vraag waarom ze niet meer met haar moeder sprak en wat dat betekende voor haar vakantie, zei ze:
"Een vakantie (en echt een leven) vrij van stress en spanning, benieuwd wat voor bullshit mijn 'moeder' zal doen en het daaropvolgende snikken en schuldgevoelens verhaal over haar behoefte aan geld, aandacht, medelijden, nogmaals... het is onbetaalbaar. Niets was ooit genoeg en ik werd het zat om de emotionele en financiële geldautomaat te zijn. De cirkel moest breken, niet alleen voor mijn kinderen, maar ook voor mij. Ze heeft mijn relatie met de meeste van mijn broers en zussen al kapotgemaakt."
Hulpbronnen voor volwassen kinderen van narcistische ouders
Er zijn veel boeken beschikbaar voor dochters van narcistische of borderline-moeders, maar relatief minder opties voor zowel mannen als vrouwen.
Uit de mist--Dit is een van de beste boeken op de markt voor mannen of vrouwen die worstelen in hun relatie met een giftige ouder (of eigenlijk een giftige persoon). Het helpt mensen de angst, verplichting en schuld te begrijpen die wordt veroorzaakt door een narcistische persoon en hoe ze kunnen genezen van dat misbruik.
Volwassen kinderen van emotioneel onvolwassen ouders--Dit is een ander boek dat ik persoonlijk heb gelezen en opnieuw heb gelezen. Er staat misschien niet narcistisch of borderline in de titel of beschrijving, maar 'emotioneel onvolwassen' zijn precies wat dat soort moeders zijn. Hun emotionele ontwikkeling stopt ergens tussen de peutertijd en de vroege tienerjaren.
Gemaakt door auteur
Referenties
Kristen Carr, Amanda Holman, Jenna Abetz, Jody Koenig Kellas & Elizabeth Vagnoni (2015) Een stem geven aan de stilte van het gezin Vervreemding: het vergelijken van redenen van vervreemde ouders en volwassen kinderen in een niet-overeenkomende steekproef, Journal of Family Communication, 15:2, 130-140, DOI: 10.1080/15267431.2015.1013106
Gail Meyers uit Johnson County, Kansas op 23 december 2019:
Hallo Pamela. Ik heb genoten van je artikel en het is geweldig om in deze stressvolle tijd van het jaar meer valide inhoud te zien voor volwassen dochters van narcistische moeders. Welkom bij Hubpages!
