Toen ik jonger was, voelde ik me verantwoordelijk om ervoor te zorgen dat iedereen om me heen in orde was. Ik ben de oudste van vier, dus natuurlijk wilde ik beschermen, koesteren en ervoor zorgen dat iedereen veilig en verzorgd was. Dit sijpelde uiteindelijk door in mijn romantische relaties.
Er komt één relatie in me op. We gingen een paar maanden met elkaar uit voordat ik me realiseerde dat ik niet klaar was voor dat soort toewijding. Ik wilde aan mezelf werken en me niet belast voelen door een relatie waarvan ik wist dat die nergens toe bestemd was. Maar ik zei niets, niet meteen in ieder geval.
Achteraf bezien was het de schuld die ik voelde bij de gedachte om dingen te beëindigen. Ik wilde iemand om wie ik gaf geen pijn doen. Hij was een geweldige kerel en deed niets verkeerd. Ik vroeg me af of ik egoïstisch was omdat ik ruimte nodig had. Het duurde weken voordat ik een einde maakte aan de dingen, en ik voelde me daarna verschrikkelijk. Ik voelde me schuldig. Ik voelde me egoïstisch. Bovenal had ik het gevoel dat mijn verlangen om aan mezelf te werken geen echte of geldige reden was.
Relaties zijn rommelig. Er is vaak schuld wanneer dingen eindigen, vooral in een schijnbaar geweldige relatie. Ik ga hier niet zitten en je vertellen dat niet te doen schuldig voelen over het uitmaken met je ex. Wat ik wil zeggen is dat je, ondanks het schuldgevoel, het juiste hebt gedaan. Je hebt het moedig gedaan. Het is zoveel gemakkelijker voor ons om zelfzorg in de naam van anderen op te geven. Vooral voor vrouwen is ons vaak verteld dat het egoïstisch is om prioriteit te geven aan onszelf, onze wensen, onze behoeften.
Maar wat je deed is niet egoïstisch; het is intuïtief en moedig en noodzakelijk werk voor groei en gezondheid op de lange termijn. Ik hoef je waarschijnlijk niet te vertellen dat door je behoeften af te schuiven en je emoties te begraven, je alleen maar een onvermijdelijke instorting tegenhoudt. Het beste wat we voor onze relaties kunnen doen, is eerst voor onszelf zorgen. Het is net als dat oude gezegde over van jezelf houden om goed van anderen te houden.
Dus wat betreft praktisch advies, zou ik een paar dingen voorstellen. Begin eerst met het erkennen van je schuld. Schrijf het op als dat helpt (hier zijn enkele tips over: een dagboek beginnen). Verwelkom de schuld en elk verdriet dat je voelt in de kamer met jou. Het klinkt misschien gek, maar probeer met die emoties te praten, vraag ze waarom ze zijn komen opdagen en wat ze je moeten leren. Als je je er klaar voor voelt, laat dan je schuldgevoelens, je relatie en elke verantwoordelijkheid die je nog draagt los. Uw relatie is beëindigd; je bent er niet verantwoordelijk voor of voor je ex. Vertrouw erop dat hij genezing zal vinden en verder zal gaan. Geloof daarin voor hem.
Eindelijk is het jouw beurt om verder te gaan. Dit is natuurlijk zoveel moeilijker dan het klinkt, en je zult dit proces soms dagelijks moeten herhalen, zo niet per uur. Maar bevrijd jezelf van de relatie en van de schuld. Doe wat je van plan was te doen: voor jezelf zorgen. Werk aan jezelf zoals je het bedoeld hebt.
Erken, laat los en ga verder. Ik ben ervan overtuigd dat je je weg zult vinden en kijk met gratie en dankbaarheid terug op deze beslissing.
