“Wat doe je als je een emotioneel zware dag hebt en je merkt dat je terugglijdt in een donkere plaats? Laten we zeggen dat je een heel slecht gevecht hebt gehad met een geliefde en dat ze je hebben doen twijfelen aan je waarde en waarde, en dat je het gevoel hebt dat je nooit goed genoeg voor hen zult zijn. Voor mij is het lange wandelingen maken en nadenken en de goede en sterke dingen die ik geloof - en weet - over mezelf bevestigen en herbevestigen. Hoe ga je ermee om?”
Ik voel je en ik zie je. Ben ik jou? Sommige dagen ben ik onoverwinnelijk voor kritiek en gemene pogingen om onder mijn huid te kruipen. Andere dagen ben ik zo kwetsbaar dat een opgetrokken wenkbrauw me kan verslaan. Zelfs na jaren van leren om mezelf te bevestigen, kan ik nog steeds ontsporen door een enkele opmerking. Je kunt zeggen "het is een 'zij'-probleem" totdat je blauw in het gezicht bent, maar het verandert nog steeds niets aan het feit dat je je gekwetst voelt.
In mijn eigen leven was het van cruciaal belang voor mij om mijn pijn te erkennen als iets dat ik bezit en gescheiden ben van de geliefde in kwestie. Wanneer het nummer "I'll never be good enough" herhaaldelijk begint te spelen, herinner ik mezelf eraan dat ik de controle in handen geef van iemand die ervan geniet. Ze leggen het werk op jou om jezelf te veranderen in plaats van hun eigen voorkeuren te veranderen over wie ze willen dat je bent. Sleutelwoord: voorkeuren. Deze kunnen, en zullen, veranderen, waardoor je altijd wankelt om te proberen ze bij te houden. Sla de bal terug in hun kamp. Blijf bij de les.
Ik heb gemerkt dat het bijhouden van een dagboek helpt, zodat ik op dagen, weken of maanden kan terugkijken en eraan herinnerd kan worden dat niet elke dag als vandaag voelt. Ik heb een vriendin die een kalender bijhoudt waarin ze goede, slechte en neutrale dagen markeert, zodat ze zichzelf eraan kan herinneren dat niet elke dag een moeilijke dag is geweest. Op mijn zwaarste en donkerste dagen vergeet ik vaak dat er iets goed is gegaan in mijn leven - dus vriendelijke herinneringen dat het goed met me gaat, zijn nuttig.
En als al het andere faalt, en als ik daartoe in staat ben, noem ik het een dag zonder oordeel. Als het te vroeg is om naar bed te gaan, speel ik een videogame of kijk ik 30 Rock opnieuw en eet ik macaroni en kaas tot ik slaperig ben. Ik klim in bed en sta mezelf toe de zwaarte te voelen, maar ik nodig ook uit tot herstel van wat? comfort dat ik kan vinden: een zachte deken, een goed boek, pepermuntthee, een uitstorting van mijn hart in mijn logboek. Voordat ik afdwaal, bevestig ik een vrolijk verhaaltje voor het slapengaan voor mezelf; een waar ik gevierd, mooi, succesvol ben. Ik concentreer me het meest op het vullen van mijn geest met de mensen die me het meest in mijn leven hebben gesteund, en het voelt als de warmste knuffel.
Meestal word ik verfrist, vastbesloten en vol nieuwe ideeën over hoe ik voor mezelf kan zorgen wakker. Als ik me de volgende dag nog steeds zwaar voel, verzeker ik mijn hart en mijn hoofd: "we zijn hier eerder geweest, en we kunnen verhuizen door dit." Dan is het tijd om contact op te nemen met vrienden, familie, therapeuten, zodat u de zwaarte alleen.
