Maak kennis met Shannon Whitehead Lohr, CEO van Factory45
In 2010 begon Shannon Whitehead Lohr haar eigen duurzame kledingbedrijf, gevoed door de wens om de mode-industrie te helpen veranderen met doordacht ontwerp en ethische productie. Ze ontdekte al snel hoe moeilijk het kan zijn om de juiste productiepartners te vinden, een duurzaam product te nemen om een duurzaam modemerk te lanceren en op de markt te brengen. Fast forward 6 jaar en Shannon heeft gecreëerd Fabriek45 als een online acceleratorprogramma dat duurzame kledingbedrijven van idee tot lancering brengt. Haar bedrijf publiceerde onlangs een rapport over: De staat van duurzaam modeondernemerschap en we waren verheugd om enkele van hun bevindingen over de groeiende industrie te bespreken.
Factory45 traint en leidt ondernemers door het hele land op om duurzame en ethische alternatieven te creëren voor de reguliere mode-industrie. Wat inspireerde je verlangen om een acceleratorprogramma te creëren voor duurzame mode-startups?
Ik heb Factory45 opgericht op basis van mijn eigen ervaring met het starten van een kledingbedrijf in 2010. Het kostte mij en mijn toenmalige mede-oprichter anderhalf jaar om enige grip te krijgen, omdat de industrie zo moeilijk is om in te breken. Natuurlijk is het moeilijk om een bedrijf te starten, maar het is nog moeilijker om een modebedrijf te starten waarbij duurzaamheid en ethiek voorop staan. Door Factory45 te creëren, wilde ik het ondernemers en ontwerpers gemakkelijker maken, dus ik bouwde het programma dat ik had gewild toen ik net begon.
Duurzame kledingbedrijven hebben vaak moeite om milieuvriendelijke stoffen in te kopen, ethische fabrikanten te vinden en geld in te zamelen om hun productie te financieren. Wat zijn enkele van de manieren waarop ethische en duurzame modebedrijven deze uitdagingen overwinnen?
Er zijn zoveel meer middelen dan vroeger, zelfs zes jaar geleden, om aspirant-modeondernemers op weg te helpen. De slimme ontwerpers maken gebruik van die bronnen terwijl ze slordig worden, om hulp vragen en op zoek gaan naar een mentor of gemeenschap.
Meer dan welke andere industrie dan ook, denk ik dat het binnenlandse productielandschap in de VS intimiderend kan zijn en dat het zo belangrijk is dat nieuwe ondernemers weten hoe ze "praten en lopen".
Degenen die de sourcing- en productie-uitdagingen overwinnen, zijn degenen die leren hoe ze effectief contact kunnen opnemen met leveranciers, hun potentiële waarde voor de fabriek laten zien, de tijd nemen om een relatie op te bouwen en een sfeer van nederigheid hebben tijdens het leren kromme.
Het is een beetje een cliché geworden, maar consumenten hebben echt de macht en kunnen die uitoefenen op de manier waarop ze hun dollars uitgeven. Ik denk dat de gemiddelde burger soms verstrikt kan raken in de politiek en bureaucratie waarmee we te maken hebben -- vooral hierin verkiezingsjaar -- en ze vergeten dat ze elke dag de kans hebben om te stemmen voor het soort wereld waarin ze willen leven. Elke dag werk ik met ondernemers die niet de middelen, het geld, de marketingbandbreedte en de werknemers hebben dat doen de fast fashion-merken en toch zetten ze zich nog steeds in om kleding te maken die beter is voor iedereen ons. Als consumenten ervoor kiezen om achter hen te staan, zal het de grote merken laten zien dat we meer transparantie eisen en meer verwachten.
Wat projecteer je voor de toekomst van de duurzame mode-industrie? Zijn er door de consument gedreven trends die u nauwlettend in de gaten houdt?
Zoals het rapport aangeeft, zijn er drie belangrijke trends die ik zie voor de toekomst van de mode-industrie:
De leveranciers- en fabriekskosten kunnen de bodemprijzen niet bijhouden die de fast fashion-industrie de consument vertelt dat ze mogen verwachten.
De grote retailers zullen uiteindelijk gedwongen worden om gelijke tred te houden met het precedent dat onafhankelijke merken scheppen naarmate millennials opgroeien en meer koopkracht voor hun rekening nemen.
Consumenten eisen meer transparantie in de toeleveringsketen en kleine indie-merken leveren dat ook.
De derde, een door de consument gestuurde trend, is vooral interessant omdat, ondanks wat eerdere rapporten hebben: zei, er is een niche van bezorgde consumenten die zich krachtig inzetten voor het nastreven van een transparante mode industrie.
Ik denk dat het die consumenten en de indie-merken zijn die reageren, die het precedent zullen scheppen voor de toekomst.
De keuzes en overwegingen voor de moderne consument kunnen overweldigend zijn. Waar let u persoonlijk op als u producten op een verantwoorde of ethische manier probeert in te kopen?
Toen ik begin twintig was en geen geld had, kocht ik alleen tweedehands in kringloopwinkels. Als mensen zeggen dat ze "duurzame mode niet kunnen betalen", zeg ik dat ze tweedehands kleding moeten kopen. Er is niets duurzamer dan gebruik te maken van iets dat anders op de vuilnisbelt zou worden gegooid, en de meeste kringloopwinkelmode is vergelijkbaar of goedkoper dan fast fashion.
Aangezien ik begin dertig ben en meer een besteedbaar inkomen heb, kan ik duurzame kleding kopen die misschien duurder is omdat het goed gemaakt is en lang meegaat. Mijn vuistregel is:
Is het een nietje dat ik de komende jaren kan dragen?
Weet ik waar het is gemaakt (niet alleen het land, maar kan het bedrijf me vertellen over het productieproces)?
Is het gemaakt van voornamelijk natuurlijke vezels? (Op aardolie gebaseerde stoffen en synthetische stoffen zijn niet goed en het duurt tientallen jaren voordat ze op stortplaatsen zijn afgebroken.)
Ik denk meer dan wat dan ook, ik heb geleerd om alleen kleding te kopen waarvan ik weet dat het goed gemaakt is en lang meegaat. De gemiddelde Amerikaan gooit elk jaar 84 pond textiel weg en dat is echt waar we moeten beginnen met het maken van verandering.
Biologische en duurzame stoffen zijn geweldig, net als ethische productie, maar we moeten als samenleving minder kleding gaan consumeren en meer waarde vinden in de kleding die we al hebben.
