"We nemen nog een ronde - of twee"
Bij mijn eerste kantoorbaan na mijn studie hadden we een barwagen in de gemeenschappelijke ruimte van het team. Op vrijdag, rond 16.00 uur, zou mijn baas een fles wijn opentrekken of de whisky tevoorschijn halen. Mijn collega's en ik dronken wat terwijl we onze laatste taken afrondden en e-mails beantwoordden, en dan gingen sommigen van ons uit voor een "team happy hour" in een nabijgelegen restaurant.
We bestelden leuke cocktails en deelden borden met goedkope hapjes, ons gesprek werd luider en geanimeerder naarmate de drankjes bleven stromen. Tegen de tijd dat ik bij mijn man thuiskwam voor het avondeten, was ik meestal te aangeschoten en moe om iets anders te doen dan afhaalmaaltijden bestellen en neerploffen op de bank.
Die vroege werkjaren, toen ik in de twintig was, waren mijn eerste kennismaking met het concept van happy hour, maar ook met hoe drank gesprekken kan veranderen. In tegenstelling tot schoolfeesten met goedkope drank en bier, dronken mijn collega's en ik niet om dronken te worden, althans niet overduidelijk, maar om te ontspannen en onszelf te vermaken.
Voor een introverte persoon zoals ik voelde ik me ook aangetrokken tot de manier waarop een drankje me hielp om uit mijn hoofd te komen; een paar glaasjes wijn, en opeens voelde het praten met anderen veel minder intimiderend. Ik kon mezelf eindelijk naar buiten brengen en de extraverte versie van mezelf zijn die volgens mij nodig was om te slagen.
Mijn liefde voor happy hour begon al snel over te stromen in mijn persoonlijke leven. Ik merkte dat ik steeds vaker verlangde naar de moed die alcohol bood aan vrienden en zelfs familieleden. Al snel voelde ik me niet meer op mijn gemak in een gesprek zonder een drankje in mijn hand, dus als iemand samen wilde komen, zou ik voorstellen dat we voor een happy hour gaan.
We zouden een brouwerij bezoeken - de universiteitsstad waar ik woonde had er een in bijna elk blok - of fietsen naar de dichtstbijzijnde gelagkamer. Op een herfst bezocht ik een vriend in Charleston en ze liet me haar 'happy hour-boek' zien, gerangschikt op dag, tijd en restaurant; Ik besloot er ook een te maken voor mijn stad.
De relatie met alcohol is voor iedereen anders. Ik heb tijdens de pandemie veel tijd besteed aan het nadenken over mijn eigen alcoholgebruik, aangezien uit rapporten blijkt dat velen van onsonze alcoholinname de afgelopen twee jaar hebben verhoogd. Drink ik om me goed te voelen? Om te ontspannen? Vergeten? Om me uit mijn schulp te halen, zodat ik me beter kan verbinden met anderen? Misschien is het al het bovenstaande, maar dat laatste springt er zeker uit voor mij - zelfs de wetenschap wijst erop drinken helpt sommigen van ons om socialer te worden.
Maar terwijl ik de. vind gesprek rond alcoholconsumptie en hoe we slingeren op een slinger van onthouding en overmatig genot, fascinerend, ik denk niet per se dat dit is waar dit over gaat. Ik ben hier niet om te zeggen of Amerikanen al dan niet een drankprobleem hebben of hoeveel alcohol we wel of niet zouden moeten consumeren.
Mijn argument gaat eigenlijk helemaal niet over drinken, maar over onze relaties en hoe we ervoor kiezen om met anderen om te gaan. Het gaat over hoe we, vaak onbewust, naar de bar of de kroeg gaan om sociaal te zijn als we een diepere band met iemand willen opbouwen. Het is onironisch hoe happy hours beginnen wanneer de traditionele werkdag eindigt, gericht op vermoeide werknemers die gemakkelijk te overtuigen zijn met scherp geprijsde pinten en twee-voor-één putten.
Een drankje met vrienden is ontspannend, totdat het dat niet is. Want hoewel ik de vloeibare moed van happy hour heb ervaren, heb ik ook meer dan eens met mijn woorden gerommeld - of erger nog - een opmerking gemaakt waar ik de volgende ochtend spijt van had.
Ik heb ook ten onrechte geloofd dat alcohol nodig is om diepe en kwetsbare gesprekken, hoewel dit verre van waar is. Alcohol schaadt niet alleen het beoordelingsvermogen, maar kan ook leiden tot een vals gevoel van echtheid, kwetsbaarheid of verbondenheid. Vaak heb ik met relaties eerst gebouwd op het principe om samen drankjes te krijgen, nuchter interacties voelen ongemakkelijker en geforceerd aan.
Ik heb de laatste tijd nagedacht over hoe ik meer uit mijn relaties wil halen. Vind ik het leuk om af en toe wat te drinken met anderen? Natuurlijk. Deze momenten kunnen leuk en gedenkwaardig zijn, en ik heb veel interessante discussies gehad aan tafels waar de wijn gemakkelijk inschenkt. Maar ik wil niet dat dit mijn enige interactie met anderen wordt - trefwoord zijn. Ik wil niet missen wie mensen werkelijk zijn als ze nuchter zijn, want onze hele relatie draait om het pakken van een drankje; Ik wil niet dat ze nuchtere mij missen, introvert als ik soms ben.
Dat oude gezegde over ware gevoelens die naar buiten komen als iemand sterke drank drinkt? Misschien zit er een kern van waarheid in. Maar hier zit ook waarheid in: als we helder en oprecht zijn in onze interacties met anderen, kunnen we meer betekenisvolle en duurzame relaties creëren. Ik zou zeggen dat dit meer is dan welk happy hour dan ook kan bieden.
Het begint met trouw zijn aan onszelf en vrienden uitnodigen om deel te nemen aan de activiteiten waar we het meest van houden. Wat is een betere manier om iemand te leren kennen dan om ze te zien in een omgeving waar ze zich het meest op zichzelf voelen? Voor mij is dat in de natuur, dus wandelen met vrienden of kamperen is een must. Ik hou ook van muziek en dans; concerten bieden een sobere high die een avondje borrelen ver overtreft.
Andere ideeën zijn om samen een kunstles te volgen of naar een boerenmarkt in het weekend te gaan. Ik heb onlangs een geweldige tijd gehad om met een vriend te kletsen terwijl we door de kraampjes van een lokale ambachtsbeurs liepen. Identificeer de nuchtere activiteiten waar je van houdten deel ze vervolgens met anderen en vice versa.
Het gaat niet om het opgeven van happy hour of het drinken van alcohol; in plaats daarvan gaat het om het verrijken van ons leven en onze relaties met aanvullende ervaringen waarbij niet altijd drank betrokken is. Soms kunnen ze, maar moeten ze altijd? Moet de bar onze eerste en enige uitnodiging zijn? Misschien kunnen we manieren vinden om contact te maken met een andere persoon zonder dat we "vloeibare moed" nodig hebben.
