Romantische relaties: de bijpassende hypothese

Angel studeert momenteel voor haar A-niveaus (Engels, Sociologie en Psychologie) in de hoop volgend jaar naar de universiteit te gaan.

Wat is de matchingshypothese?

De meest verwoestende woorden die je kunt horen als je ziet dat je verliefdheid de kamer binnenkomt, is "ze zijn buiten je bereik". Natuurlijk vinden we beroemdheden aantrekkelijk, maar als het gaat om daten in het echte leven, zijn we een beetje meer... realistisch. Volgens de matching-hypothese zullen we vaak uitgaan met degenen wiens aantrekkelijkheid vergelijkbaar is met die van ons. Dit voorkomt liefdesverdriet op de lange termijn, dus het lijkt een logische dateringsstrategie, maar er is weinig bewijs om deze hypothese te ondersteunen.

De bijpassende hypothese en romantische relaties

Walster en Walster stellen voor dat wanneer individuen een partner zoeken, ze degenen kiezen wiens sociale wenselijkheid vergelijkbaar is met die van henzelf, ze noemen dit de matching-hypothese. Individuen beoordelen eerst hun eigen waarde en selecteren vervolgens kandidaten die van vergelijkbare waarde zijn en dus meer kans hebben zich tot hen aangetrokken te voelen. Door partners te kiezen met een vergelijkbare sociale wenselijkheid, kunnen individuen hun kansen op een succesvol resultaat maximaliseren. Deze keuzes worden door Walster 'realistisch' genoemd, omdat wanneer individuen anderen zoeken die qua aantrekkelijkheid vergelijkbaar zijn, de kans groter wordt dat genegenheid wordt beantwoord. Hoewel de matching-hypothese een aantal waardevolle activa omvat (d.w.z. vriendelijkheid), wordt deze nauwer geassocieerd met fysieke aantrekkelijkheid.

De overeenkomende hypothese testen

Om de matching-hypothese te testen, adverteerden Walster et al. een 'computerdans' en uit de vrijwilligers die de advertentie beantwoordden, kozen ze willekeurig 177 mannelijke en 170 vrouwelijke universiteitsstudenten. De deelnemers werden gevraagd om hun kaartjes voor de dans op te halen en werden onbewust door vier waarnemers beoordeeld op aantrekkelijkheid. Vervolgens vulden ze een vragenlijst in om intelligentie en persoonlijkheid te bepalen.

De deelnemers werden willekeurig gekoppeld (ondanks dat ze te horen kregen dat ze gekoppeld waren omdat ze qua persoonlijkheid waren gekoppeld). Deelnemers vulden vragenlijsten in over hun date tijdens en na de dans. Ze ontdekten dat de resultaten de matching-hypothese niet ondersteunden; ongeacht hun eigen fysieke aantrekkelijkheid, gedroegen de deelnemers zich positiever ten opzichte van de aantrekkelijkere dates. Deze bevindingen impliceren dat individuen hun eigen aantrekkelijkheid niet evalueren om potentiële dates te kiezen en de voorkeur geven aan fysiek aantrekkelijkere dates.

Evenzo onderzochten Taylor et al. datingpatronen in online dating-chatrooms. Ze vonden geen bewijs om de matching-hypothese te ondersteunen, in plaats daarvan hadden de deelnemers een algemene voorkeur voor aantrekkelijke partners. Individuen die probeerden contact op te nemen met mensen met vergelijkbare sociale wenselijkheid, hadden meer kans op een reactie. Misschien is de matching-hypothese een effectieve datingstrategie

Complexe matching en romantische relaties

Walster kon geen bewijs leveren voor de overeenkomende hypothese, Sprecher en Hatfield denk dat dit te wijten is aan complexe matching. Ze stellen dat fysieke aantrekkelijkheid slechts een van de vele waardevolle kenmerken is. Degenen die fysieke aantrekkelijkheid missen, kunnen dit compenseren met andere kenmerken, zoals een charmante persoonlijkheid. Dit suggereert dat de matching-hypothese andere redenen achter romantische relaties negeert.

Meltzer et al vonden dat mannen meer bevredigende huwelijken hadden als hun vrouw aantrekkelijk was. Voor vrouwen daarentegen had de aantrekkelijkheid van hun man geen invloed op de tevredenheid van het huwelijk. Ze ontdekten ook dat vrouwen die geen fysieke aantrekkelijkheid hadden, maar eigenschappen hadden zoals vriendelijkheid of intelligentie, niet de neiging hadden om een ​​lagere mate van tevredenheid met het huwelijk te hebben. Dit onderzoek suggereert dat, hoewel fysieke aantrekkelijkheid een effect heeft op de relatietevredenheid, dit niet de enige invloed is, aangezien andere kenmerken het gebrek aan anderen kunnen compenseren.

Volgens Darwins theorie van seksuele selectie, mannen hechten meer waarde aan fysieke aantrekkelijkheid dan vrouwen, hoewel dit waar kan zijn, vonden Eastwick en Finkel dat hoewel individuen spraken een verlangen uit naar aantrekkelijke partners, hun partnerkeuze in het echte leven, zo niet altijd weerspiegelt dit voorkeur. Ondanks het uiten van een voorkeur voor fysiek aantrekkelijke partners, waren velen blij met partners die het uiterlijk compenseerden voor andere kenmerken.

Concluderen

De matching-hypothese stelt dat individuen partners kiezen die een vergelijkbaar niveau van fysieke aantrekkelijkheid hebben, dit vergroot de kans dat intimiteit wordt beantwoord. De matching-hypothese kan een nuttig advies zijn om te geven aan degenen die willen gaan daten, maar onderzoek houdt in dat we allemaal positiever reageren op fysiek aantrekkelijke mensen, ongeacht de onze uiterlijk.

Sprecher en Hatfield stellen dat de reden waarom mensen met minder aantrekkelijke echtgenoten nog steeds een bevredigende relatie is dat aantrekkingskracht complexer is en wordt beïnvloed door vele kenmerken, zoals intelligentie en vriendelijkheid.

Meer over seksuele selectie:

• Seksuele selectie: hoe we onze partners kiezen
  Wat is Darwins theorie van seksuele selectie en hoe beïnvloedt deze onze partnerkeuze? Darwin gebruikt evolutie om aantrekkingskracht te verklaren, maar is dit het geval voor alle relaties?

Verder onderzoek

• https://pdfs.semanticscholar.org/fdfc/c07c3a24fab3182ed8bf4f051bc7a74374a2.pdf
  
• Een analyse van de matching-hypothese in netwerken
  
• Een onderzoek naar de overeenkomende hypothese van interpersoonlijke aantrekkingskracht om de rol ervan in Cho. te bepalen
  Deze studie onderzocht de matching-hypothese van interpersoonlijke aantrekkingskracht om de rol ervan bij de keuze van de huwelijkspartner te bepalen. Een klas van 39 Level I Aberdeen ...

Referentie

Cardwell, M., Flanagan, C. (2016) Psychologie A niveau Het complete begeleidende studentenboek vierde druk. Uitgegeven door Oxford University Press, Verenigd Koninkrijk.

Deze inhoud is naar beste weten van de auteur nauwkeurig en waarheidsgetrouw en is niet bedoeld ter vervanging van formeel en geïndividualiseerd advies van een gekwalificeerde professional.

© 2018 Angel Harper