Meestal besteden mensen niet veel tijd aan het nadenken over hun banden, tenslotte, waarom zou je? Ze werken gewoon. Maar een band is een geweldig stukje techniek als je er eenmaal in zit. Een band moet tonnen gewicht kunnen dragen op een luchtkussen, goed in contact blijven met het wegdek, geven uitstekende grip en flex wanneer die tonnen gewicht de hoek om gaan en precies terugveren naar het origineel vorm. En het moet dit keer op keer doen voor letterlijk miljoenen hoogfrequente cycli.
lagen
De carrosserielagen vormen de basisskeletstructuur van de band. Lagen zijn meestal samengesteld uit polyester of andere vezelkoorden die samen zijn gewikkeld en ook in rubber zijn ingeklemd. Radiale lagen lopen allemaal loodrecht op de richting van de spin van de band, en het is dit patroon dat geeft een "radiale" band zijn naam, in tegenstelling tot "bias-ply" banden waarbij de lagen overlappend zijn geplaatst hoeken. Vezelkoorden worden gebruikt omdat ze vrij flexibel zijn, maar niet elastisch, dat wil zeggen dat ze niet uitrekken. Zo laten ze de band buigen, maar zorgen ze ervoor dat hij niet vervormt of zijn vorm verliest onder druk. Lagen kunnen worden beschadigd of gesneden, meestal door een scherpe impact. Wanneer dat gebeurt, wordt het rubber niet meer bestand tegen hoge luchtdrukken en begint het "uit te borrelen".
Stalen riemen
De stalen riemen lopen in lengterichting rond de cirkel van de band. Staalbanden zijn gemaakt van dunne staaldraden die aan elkaar zijn geweven tot dikkere koorden en vervolgens opnieuw geweven om grote platen gevlochten staal te vormen. De platen worden vervolgens ingeklemd tussen twee lagen rubber. De meeste passagiersbanden bevatten twee of drie stalen riemen. Sommige fabrikanten zullen nu ook Kevlar-koord of andere materialen om de riemen winden om de stijfheid en andere loopeigenschappen te verbeteren.
Cap Plies
Boven de stalen riemen en naar het loopvlak toe bevinden zich de kaplagen, die veel lijken op de stalen riemen, behalve dat de platen zijn samengesteld uit geweven vezels, opnieuw meestal nylon-, Kevlar of andere stoffen. Deze niet-elastische lagen helpen om de vorm van de band te behouden en stabiel te houden bij hoge snelheden, dus meestal bevatten alleen banden met een snelheidsclassificatie van H of hoger een of meer afdeklagen. Het aantal en de samenstelling van de gordels en lagen vindt u op de zijkant van de band.
Veel banden worden nu gemaakt met "naadloze" stalen riemen en kaplagen. In plaats van simpelweg de uiteinden van de riemen of lagen aan elkaar te klemmen, waardoor er een lichte onregelmatigheid in de ronding in de band ontstaat, zijn de uiteinden geweven of anderszins naadloos met elkaar verbonden. Dit resulteert meestal in een soepeler lopende band.
Kraal en Chaffer
Het gebied waar de band tegen de randen van het wiel zit, waardoor de afdichting ontstaat die lucht in de band vasthoudt, wordt de hiel op zowel het wiel als de band genoemd. Bij banden zijn de hielen samengesteld uit twee gevlochten staalkoorden die zijn omhuld met een zeer dikke stijve rubberen plug, de chaffer. De chaffer beschermt de carrosserielagen tegen slijtage door de stalen hieldraden en helpt om het hielgedeelte van de band te verstevigen.
- Voering: De binnenkant van de band is bedekt met een dunne rubberen voering. Het rubber van de liner is zo gasdicht mogelijk gemaakt, maar via osmose zal toch langzaam lucht uit de banden lekken.
- Zijwand: In constructietermen is de zijwand van de band de buitenste laag rubber in de sandwich van materialen die verticaal loopt van de hiel naar het loopvlak. De zijwandlaag is extra dik, zowel voor de stevigheid als zodat de identificatiegegevens van de band kan erop worden gebosseleerd. In meer algemene termen wordt "zijwand" gebruikt om de gehele zijconstructie van de band aan te duiden, van de buitenwand tot de binnenvoering.
- Loopvlak: Boven een of meer lagen dempende gom, die helpen om een zachtere rit te geven, ligt het zakelijke uiteinde van de band - het loopvlak. Loopvlakrubbersamenstellingen kunnen en zullen een artikel op zich innemen, maar het volstaat te zeggen dat hier de meeste echte compromissen moeten worden gesloten die bij het maken van banden komen kijken. Over het algemeen zal een harde loopvlaksamenstelling buitengewoon goed slijten, maar niet veel grip bieden. Zacht loopvlakrubber heeft een goede grip, maar slijt veel sneller.
- Groeven en lamellen: Het loopvlakgebied wordt gescheiden in onafhankelijke loopvlakblokken door de diepe kanalen die bekend staan als groeven, die zowel de loopvlakblokken definiëren als helpen om water van onderaf weg te leiden. Sipes zijn de kleine inkepingen die in de loopvlakblokken zelf worden gemaakt. Lamellenpatronen in de loopvlakblokken hebben de neiging om water op te zuigen en de loopvlakblokken te laten buigen, wat zorgt voor een betere grip op natte of besneeuwde wegen.
- Rib: Veel banden hebben een centrale rib zonder lamellen. Door het natuurlijke zwakke punt in het midden van het loopvlak te versterken, verhoogt de ribbe de stijfheid van de band in verschillende dimensies.
- Schouder: Het afgeschuinde of afgeronde gebied waar het loopvlak overgaat in de zijwand. Hoe de schouder wordt gevormd en lamellen beïnvloedt hoe de band bochten. De schouder buigt meer dan zowat elk ander deel van de band. Nagelprikken of andere soorten schade aan de schouder mogen niet worden dichtgestopt of gepatcht, omdat de schouderflexie uiteindelijk de reparatie loslaat.
Zodra alle verschillende componenten waaruit de band is samengesteld zijn gemonteerd, wordt de "groene" band geplaatst in een verwarmde pers die het loopvlak vormt, de ingeklemde lagen samensmelt en de vulkaniseert rubber. Hierdoor ontstaan de lange elastische polymeerkettingen waardoor de band goed kan buigen en toch in zijn oorspronkelijke vorm kan terugkeren. Op dat moment heb je zo'n beetje een band!
