Tijdens de vroege jaren '80 was het moeilijk voor popmuziekluisteraars om te ontsnappen aan de zachte rots ballads van het Australische duo Air Supply, als het paar Graham Russell en Russell Hitchcock scoorde zeven opeenvolgende Top 5-pophits en voegde er nog een toe voordat hij aanzienlijk afnam door de midden jaren '80. Critici, hipsters en rockfans gaven het duo nooit veel aandacht die niet helemaal negatief was, maar er was duidelijk een publiek ergens binnen de platenkopende bevolking voor de theatrale liefde van Air Supply liedjes. Hier is een blik op enkele van de beste van deze ballads en occasionele mid-tempo nummers uit de eerste helft van de jaren '80, gepresenteerd in chronologische volgorde.
"Verloren in de liefde"
Veel van de kernprincipes van Air Supply's overweldigende aantrekkingskracht uit de vroege jaren '80 zijn hier van toepassing, aangezien de zachte akoestische gitaar van Russell de podium voor een liefdesliedje, maar verzacht de dingen genoeg zodat de vrolijke komst van Hitchcock de zaken niet helemaal over de lijn. Beide enorme vroege hits van Air Supply bevatten veel orkestratie en zoete achtergrondharmonieën, maar in beide gevallen dragen de onberispelijke songstructuren de dag. Uiteindelijk is Russell een begenadigd songwriter, en zelfs als zijn teksten extreme ernst tonen, heeft hij een behendige aanraking om te voorkomen dat de kokhalsreflex optreedt. Zoals luisteraars zouden leren, is dat over het algemeen de afdeling van Hitchcock.
"Alles uit liefde"
De redenen waarom dit het beste nummer van Air Supply is en een van de beste uit de jaren '80, zijn talrijk, maar het belangrijkste is de balans die wordt geboden door de gedeelde leadzang tussen Russell en Hitchcock. Russell's akoestische gitaar en folk-verbogen vocale stijl dienen als de perfecte folie voor Hitchcock's brandschoon, plakkerige tenor, en als gevolg daarvan kan het nummer zelf doorschijnen als de pop meesterwerk is het.
"Degene waar je van houdt"
Hoewel mijn primaire herinnering aan dit nummer lijkt te draaien rond gedwongen uitstapjes in de vroege jaren 80 naar de schoen winkel of discountwinkel met mijn moeder, het is nog steeds een onmiskenbaar pakkende, succesvol melancholische kijk romantiek. Misschien voelt het zo sappig omdat Hitchcock de leadzang volledig overneemt, maar het lijkt zeker een daling te zijn van de eerste twee waardige selecties op deze lijst. Muziekkopers moeten het natuurlijk niet eens zijn geweest met die beoordeling, waardoor het nummer de enige nummer 1-hit van het duo op de Billboard pop-hitlijsten in 1981.
"Zoete dromen"
Dit is de enige steek van Air Supply op een... powerballad, zwevend in een meeslepend refrein en ondersteund door twin-gitaar vullingen, van alle dingen. Het deuntje is misschien ook het minst over-the-top en meest rechttoe rechtaan aanbod van het duo, wat een eerbetoon is aan Russell's stevige gevoel voor songwriting en een vermindering van zware orkestratie. We zitten hier nog steeds midden in een lieflijk liefdesliedje (is Air Supply in staat tot iets anders?), Maar de jongens kunnen in ieder geval worden gecrediteerd voor het weglaten van het woord 'liefde' uit de titel, een gewaagde zet inderdaad.
"Zelfs de nachten zijn beter"
Het kan nooit met een strak gezicht worden gezegd dat Air Supply ooit muzikaal of tekstueel veel voorsprong had, maar als het duo dat ooit deed, was elke schijn daarvan in 1982 al lang verdwenen. Het hielp natuurlijk niet dat het paar op dat moment begon te vertrouwen op externe songwriters, ondanks Russells bewezen afkomst voor het uitbrengen van hits. Het is geen verrassing dat naarmate het geluid van Air Supply steeds tandenknarsen werd gemakkelijk luisteren dat Hitchcock vocaal het middelpunt zou zijn. Toch bereikte de zware orkestratie van het duo hier een nieuw niveau, waardoor sommige muziekfans naar de snooze-knop grepen.
"Liefde maken uit het niets"
Buiten professionele songwriting voedt deze hit uit 1983 opnieuw, maar het is in ieder geval moeilijk voor overdreven liefdesliedjes om te mislukken als ze uit de pen van voormalige Gehaktbrood medewerker Jim Steinman. De componist van de sublieme klassieker "Total Eclipse of the Heart", Steinman biedt hier een product dat zeker lijkt op die grote hit uit hetzelfde jaar, vooral door de onmiskenbare stijl van de flitsende songwriter ballade. De zang van Hitchcock is passend genoeg, maar het is moeilijk om hem serieus te nemen als hij beweert dat hij "alle stadions kan laten rocken". Desalniettemin een stevige ballad.
