Aussie hartenbreker Rick Springfield is een volmaakte songwriter met een gave voor melodie die - vooral tijdens zijn eerste decennium van het maken van hits - zijn weg intiem kende met rockgitaarriffs. De nummers op deze lijst demonstreren zonder twijfel de belangrijke bijdragen van Springfield aan rock en pop uit de jaren 80, zoals allemaal toon pop-confectie-melodieën, maar geen enkele zo zoet dat de mannelijke bravoure en rockende neigingen van de zanger geen passende evenwicht. Dus hier is een chronologisch overzicht van de allerbeste Springfield-nummers, verzameld uit een actieve en indrukwekkende jaren '80-carrière.
"Jessie's meisje"
Dit staat als een van de weinige grote hits uit de jaren '80 die nooit zijn glans lijken te verliezen, zelfs niet nadat je het 77 keer of zo hebt gehoord tijdens je leven. Dat komt omdat het een bijna perfect pop/rocknummer is, boordevol geweldige gitaarriffs, een precies crescendo-effect en een ingenieus tekstueel concept. Toch is het jammer dat zoveel luisteraars zich te exclusief aan dit goudklompje vastklampen bij het evalueren van Springfield's carrière, hoewel de houding begrijpelijk is. De zang van de zanger en de verliefde persoonlijkheid werken tot een werkelijk indrukwekkend niveau van precisie in dit nummer, wat duidelijk illustreert hoe bekwaam Springfield was in zijn vak.
"Ik heb alles voor je gedaan"
Springfield haalt de passie en agressie naar boven voor deze volmaakte arena rock nummer, een moment dat mogelijk het beste werk van twee rockiconen in Springfield en de ervaren hardrock-songwriter Sammy Hagar van het nummer combineert. Nogmaals, een geweldige riff dient als de solide basis voor rock-'n-roll-nirvana, maar Springfield's pittige vocale uitvoering, hoewel niet wezenlijk anders dan de benadering die Hagar hanteerde voor zowel zijn originele live-opname van het nummer uit 1978 als de studio-singleversie die er snel op volgde, plaatst deze echt boven de bovenkant. Er is niet altijd een goede reden waarom de ene artiestversie van een deuntje een snaar beter aanslaat dan de andere, maar in dit geval is het oude gezegde "het is de zanger, niet het nummer" dubbel waar!
"Liefde is goed Tonite"
Rick Springfield krijgt onder andere gewoon niet genoeg erkenning als gitaarriffmeester, want dit nummer zit vol met het geweldige power-akkoord en single-note-combinaties die de muzikale procedure behendig verschuiven naar overdrive. Verder introduceert dit vroege deuntje, van Springfield's klassieke release uit 1981, wat een lyrisch sjabloon zou worden voor de zanger: het portret van een ietwat ondeugende maar niet al te dreigende mannelijke aanbidder die gewoon wil feesten in een relatief gezonde manier. Ik bedoel, maar weinigen hebben Springfield ervan beschuldigd bijzonder donker of gespannen te zijn, maar dat is wat we zo leuk aan hem vinden.
"Praat niet met vreemden"
Nogmaals, het is grappig om Springfield te horen piekeren over "een gladde continentale kerel" die zijn vrouw romantiseert, maar dit nummer, uit 1982's tweedejaars album, biedt ook unieke elementen, waaronder een interessant gebruik van de titelzin (meestal gericht op kinderen) voor een volwassen situatie. Muzikaal komt Springfield opnieuw door met een aantal zeer gedenkwaardige melodieën in het couplet en het refrein, zelfs het aanbieden van wat Franstalige weetjes in een brug waardoor hij echt klinkt als het gladde continentale gozer. Al met al is het weer een zoete popmuziektraktatie, geleverd in een ironievrije verpakking zoals alleen Springfield dat kon, en ondanks enkele zachte rots kenmerken, slaagt hij er nog steeds in om dingen te rocken wanneer dat nodig is.
"Wat voor dwaas ben ik?"
In sommige opzichten is het moeilijk te geloven dat een man die op Rick Springfield lijkt, problemen zou hebben met de dames, zoals blijkt uit dit geweldige powerpopnummer. Maar zijn songwriting en zang zijn zo serieus en plezierig overspannen dat het op de een of andere manier niet moeilijk is om te accepteren dat zelfs Springfield pech kan hebben in de liefde. De gepassioneerde opbouw van dit deuntje stelt de zanger in staat om zijn vocale karbonades op verschillende manieren in de schijnwerpers te zetten, terwijl hij tegelijkertijd een sterk pleidooi houdt voor zijn songwriting-vaardigheid en veelzijdigheid. Jaloezie en spijt hebben misschien geen betere rockmuziekvertolker dan Springfield op zijn best.
"Affaire van het Hart"
Voor het eerst omarmt Springfield van harte synthesizers voor dit nummer, maar dat betekent niet dat hij zijn gitaarzware rockroots in de steek laat. Uiteindelijk zorgt het huwelijk voor een verkwikkende luisterbeurt, en gecombineerd met een andere lyrische verwaandheid waarbij de zanger's door liefde uitgehongerde persona, het resultaat is een van Springfield's meest getextureerde singles, een hoogtepunt van 1983. Deze keer onthult de verteller van het deuntje Springfield als een echte romanticus, die wanhopig zijn geliefde smeekt om de diepte van hun liefde te erkennen in plaats van alleen de hete en sexy kant ervan. Oh, het lot van de buitengewoon knappe!
"Van iemand houden"
Ondanks de associatie met zijn mislukte filmsterrenvoertuig uit 1984, onderscheidt dit deuntje zich op een aantal punten van niveaus, wat eens te meer bewijst dat Springfield op elke shortlist van top mainstream rockers uit de jaren '80. zijn stilistische gitaar riffs en aanstekelijke melodieën voeden de motor, maar Springfield stopt altijd genoeg van zijn unieke persoonlijkheid in zijn songwriting dat zijn werk vaak verrassend origineel aanvoelde. Ik weet niet hoeveel bewijs mensen nodig hebben, maar dit deuntje bevestigt eens te meer dat het afwijzen van Springfield als idool voor tieners ronduit oneerlijk en misleidend is.
