Het verbouwen van gewassen kwalificeert niet als "overdekt eigendom" onder een commercieel eigendom of boerderij beleid. Boeren die groeiende planten willen verzekeren, moeten daarom een oogstverzekering afsluiten.
Er zijn twee basistypes van gewaspolissen: meervoudige risico-oogstverzekering en oogst-hagelverzekering. Meerdere gevarenverzekeringen worden aangeboden via een programma dat wordt ondersteund door de federale overheid. Oogst-hagelverzekering wordt particulier verkocht verzekeraars en wordt niet door de overheid ondersteund.
Federaal gewasverzekeringsprogramma
Het Federal Crop Insurance Program (FCIP) is een publiek-private samenwerking tussen de federale overheid en verzekeraars. Het FCIP wordt geëxploiteerd en beheerd door het Risk Management Agency, dat deel uitmaakt van de USDA.
Geschiedenis
Het Federal Crop Insurance Program werd in 1938 opgericht door de goedkeuring van de Federal Crop Insurance Act. Het programma kwijnde tientallen jaren weg vanwege de hoge kosten en de lage deelname van boeren. In de jaren tachtig werd wetgeving aangenomen die het programma uitbreidde en betaalbaarder maakte. Toch bleef de deelname laag totdat het gewasprogramma in de jaren negentig werd herzien en de subsidieniveaus werden verhoogd. Aanvullende wetgeving in de jaren 2000 verbreedde het scala aan verzekeringsproducten dat voor boeren beschikbaar was.
Tegenwoordig sluiten veel boeren een oogstverzekering af. Volgens de USDA is ongeveer 83 procent van het Amerikaanse areaal verzekerd onder het federale programma. In 2017 verzekerde de FCIP meer dan 311 miljoen hectare van landbouwgrond. De deelnemende verzekeraars hebben ruim 1,1 miljoen oogstverzekeringen uitgegeven.
Hoe het werkt
Meerdere gewasbeschermingspolissen worden verkocht door 15 verzekeraars die zijn overeengekomen om deel te nemen aan het federale programma en zijn goedgekeurd door de USDA. De verzekeraars verdelen de polissen via onafhankelijke agenten. Ze innen premies, geven polissen af en betalen claims. Gewasverliezen worden meestal betaald binnen 30 dagen na de datum waarop de boer een claim indient.
De federale overheid treedt op als herverzekeraar, wat betekent dat zij de verzekeringsmaatschappijen verzekert. Als de uitkeringen van een verzekeraar hoger zijn dan de geïnde premie, deelt de overheid in de verliezen. Het omgekeerde is ook waar. Als de verzekeraar meer premie int dan hij aan verliezen betaalt, deelt de overheid mee in de winst.
Het Federal Crop Insurance Program staat onder toezicht van de Federal Crop Insurance Corp. (FCIC), een bedrijf dat eigendom is van de federale overheid. De FCIC dicteert de taal die wordt gebruikt in het gewasbeleid en de tarieven die in rekening worden gebracht. Het subsidieert ook de deelnemende verzekeraars voor hun administratieve uitgaven.
Welke gewassen zijn gedekt
Alleen bepaalde gewassen zijn gedekt door een meervoudige gevarenverzekering (het programma dekt niet elke oogst). Het Risk Management Agency beslist welke gewassen in elke provincie worden verzekerd. Het neemt deze beslissing jaarlijks op basis van de vraag naar dekking in de provincie en het risico op verliezen.
De gewassen die het vaakst verzekerd zijn onder het federale programma zijn onder meer:
- Maïs
- Katoen
- Soja bonen
- Tarwe
Minder vaak geproduceerde gewassen kunnen ook verzekerbaar zijn in hun belangrijkste teeltgebieden. Voorbeelden zijn:
- Droge erwten
- Bosbessen
- Citrus
- Pompoenen
- Walnoten
Als dekking voor een bepaald gewas niet beschikbaar is, kunnen boeren de Risk Management Agency vragen om het programma uit te breiden om dat gewas in hun land op te nemen.
Soorten dekking
Een Multiple Peril-polis dekt een verlies aan oogstopbrengsten als gevolg van droogte, vorst, ziekte en andere natuurlijke oorzaken. Boeren die een polis willen kopen, moeten dat doen voor ze planten hun gewassen. Gewasbeleid dat via het federale programma is gekocht, is meestal gebaseerd op opbrengst of inkomsten.
Een op opbrengst gebaseerd beleid zorgt voor een uitkering als de boer een opbrengstderving lijdt ten opzichte van zijn of haar “gebruikelijke” (historische) opbrengst. Basisdekking (catastrofe) biedt een uitbetaling als verliezen meer dan 50 procent van de normale opbrengst bedragen. De boer ontvangt 55 procent van de geschatte marktprijs van het gewas. Voor catastrofale dekking wordt geen premie aangerekend, maar de boer moet wel een administratieve vergoeding betalen. Er zijn hogere dekkingsniveaus beschikbaar, maar de boer moet een deel van de premie betalen (de overheid betaalt de rest).
De meeste boeren kiezen voor een op inkomsten gebaseerd beleid die betrekking hebben op een enkel gewas (dekking van de inkomsten van het hele bedrijf is ook beschikbaar).
Dit type beleid beschermt een boer tegen verlies van oogstopbrengsten als gevolg van een daling van de opbrengst, een daling van de oogstprijs of beide. Het dekt opbrengstverliezen die het gevolg zijn van natuurlijke oorzaken zoals droogte, overmatig vocht, hagel, wind, vorst, insecten en ziekten. Het dekt ook inkomstenverliezen die optreden wanneer de oogstprijs afwijkt van de verwachte prijs.
Bij het kopen van een op inkomsten gebaseerde polis selecteert de boer een dekkingsniveau uitgedrukt als een percentage van de gemiddelde opbrengst. Dit percentage is meestal 50 procent tot 75 procent, maar kan oplopen tot 85 procent.
Als een boer verlies lijdt op een oogst die niet onder het federale programma valt, kan de boer een aanvraag indienen hulp bij oogstrampen. Het programma biedt financiële steun voor verliezen veroorzaakt door lage opbrengsten, voorraadverlies of onvermogen om te planten als gevolg van natuurrampen.
Gewas-hagelverzekering
Gewas-hagelverzekering is verkrijgbaar bij particuliere verzekeraars en maakt geen deel uit van het federale programma. Het kan op elk moment tijdens het groeiseizoen worden gekocht. De meeste hagelpolissen dekken naast hagel nog andere gevaren. Deze omvatten vuur en bliksem, wind en vandalisme en boosaardige onheil. Polissen kunnen ook herbeplantingskosten dekken.
Verzekeraars kunnen verschillende dekkingen en verschillende eigen risico's aanbieden. Sommige bieden begeleidende polissen die het deel van de gewassen dekken dat niet is verzekerd onder het federale programma. Hageldekking kan boeren beschermen tegen oogstverliezen die onder de drempel vallen voor federale dekking.
