Als een van de meest stijlvolle en verfijnde synth-popbands die voortkwamen uit het New Romantic van begin jaren 80 in Engeland beweging barstte Spandau Ballet het toneel op met een veelgeprezen debuutsingle en album dat 1981 in een groots markeerde manier. Tegen het einde van het decennium had de groep zes volledige albums uitgebracht en genoot groot succes in zijn geboorteland. Het Amerikaanse succes was zeker minder duurzaam, en in veel kringen daar blijft Spandau Ballet vooral bekend als een van de belangrijkste one-hit-wonders van die periode. Hier is een diepgaande, chronologische blik op de beste nummers van deze band uit de jaren 80 van het decennium.
De debuutsingle van Spandau Ballet introduceerde de band tegen het einde van 1980, wat een beetje een gothic-synthesizer-gloed meebracht. Op dit punt bevatte het geluid van de groep zeker een gezonde hoeveelheid invloed die is afgeleid van het eerdere van de band punkrock roots, maar dit nummer viert ook de elektronische sonische texturen die pas recentelijk in Europa zijn ontwikkeld. Ondertussen krijgen de leadzang van frontman Tony Hadley een krachtige sfeer, ondersteund door donkere, onheilspellende ritmes en magere productie. Vocaal lijkt Hadley soms op Morrissey van The Smiths, en de band gebruikt deze betoverende stijl van croonen om een intrigerende sfeer te creëren.
De debuut-LP van Spandau Ballet uit 1981 behield sterke banden met de punkoorsprong van de band en leverde een zeer verfrissende kijk op de opkomende nieuwe golf. De infusie van dance-pop-elementen in dit broeierige maar levendige nummer helpt het album een onderscheidend maverick-geluid te geven. Met name het boeiende contrast tussen Gary Kemp's afwisselend bijtende en funky gitaren gaat heel goed samen met pulserende baslijnen en fijn getextureerde synthesizers. Zoals opkomende tijdgenoten, waaronder: Euritmiek, vroeg Spandau Ballet veel nieuwe wegen in voor vroeg alternatieve muziek, het toneel vormen voor de explosie van een supersterrenband die Duran Duran wordt genoemd.
Met recht iconisch en begrijpelijk overspeeld, werd deze single een van de meest memorabele popnummers van 1983. Sterker nog, het heeft ongelooflijk goed standgehouden in de drie decennia sinds de release, prachtig glijdend op engelachtige toetsenborden en de mooie, ademende lead vocale uitvoering van Hadley. Het is zelfs zo sterk dat het arrangement gemakkelijk de last van een langdurig saxofoon solo, die zo vaak de kus des doods werd voor popsingles uit de jaren 80. Andere artiesten hebben met wisselend succes geprobeerd de vocale hoogten die Hadley hier heeft bereikt, maar dit is de originele en beste jaren '80-versie van romantische ontzorging door middel van populaire liedjes.
Deze track uit 1983, een elegante aanvulling op zijn succesvolle voorgangersingle, brengt slim in de schijnwerpers Hadley's ernstig emotionele zang en scores met een passend flamboyant arrangement en uitvoering. De donkere ondertonen van de vroege platen van Spandau Ballet zijn nu helemaal verdwenen, maar er is zeker een plek voor de cleane, jazzy gitaarakkoorden van Gary Kemp en de drukke maar ongecompliceerde muzikale benadering die wordt getoond hier. Net als de titel van dit nummer, schittert en glinstert de beste muziek van de band, onbevreesd en volledig trots op zijn eigen pracht.
Het is moeilijk voor te stellen hoe deze heldere, toegankelijke single uit 1984 alleen op nummer 34 op de Billboard-hitlijsten had kunnen pieken in de nasleep van de massale Amerikaanse succes van "True." Het volledig geëngageerde sophisti-popgeluid van Spandau Ballet op dit punt van zijn carrière had fans moeten aanspreken van zachte rots, ziel met blauwe ogen en zelfs mainstream rock. Ondanks zijn bescheiden Amerikaanse optreden, behaalde dit nummer enorm succes in heel Europa, wat aantoont dat de band elegant is combinatie van smaakvolle gitaren, saxofoon, opzwepende zang en warme melodieën bereikte zeker veel muziekfans uit de jaren 80 in een positieve manier.
Ook al lijkt de synth-opening geïnspireerd te zijn door Yazoo's sprankelende single "Alleen jij," dit nummer wordt meer dan onderscheidend op zich naarmate het vordert. De eer hiervoor zou waarschijnlijk grotendeels naar songwriter Gary Kemp moeten gaan, maar Hadley verdient ook veel lof voor zijn zuivere en gepassioneerde vocale levering. Dit is een prachtig uitgebalanceerde ballad, vakkundig ondersteund door arpeggio gitaren en goed geplaatste keyboards. Sommige critici zouden kunnen beweren dat de aanraking van Soul muziek invloed die zijn weg vindt naar het werk van Spandau Ballet is waarschijnlijk niet voldoende om de middenweg-arrangementen van de groep tegen te gaan. Het kernplezierprincipe van een nummer als dit is echter vrijwel onmiskenbaar.
Dit nummer uit 1986 van de gelijknamige LP van Spandau Ballet is door en door een knaller. Geïnspireerd door de eigen persoonlijke ervaringen van de groep met betrekking tot de politieke onrust in Noord-Ierland in die tijd, verheft dit nummer precies de manier waarop de gepassioneerde teksten bedoeld zijn. Muzikaal gezien staat het gitaarwerk van Gary Kemp stevig op zichzelf in het arrangement en werkt het in symbiose met Hadley's krachtige zang om een krachtige popmuziek-luisterervaring te leveren. Het succes van de band was misschien wat aan het tanen vóór de release van deze plaat, maar de serieuze sterke punten hielpen die trend in ieder geval voor een tijdje om te keren. Een diep triest maar enorm humanistisch stukje popsongwriting.
Het laatste album van Spandau Ballet uit zijn kerntijdperk, voltooid in 1989, werd niet eens in de VS uitgebracht. Erger nog, het slaagde er niet in hebben veel impact, zelfs in het moederland van de groep, het VK, wat allesbehalve bewijst dat de tijd voor de glanzende pop van de band bijna geslaagd. Toch betekent dat niet dat er geen kwaliteitsmuziek op deze plaat staat, namelijk dit pittige deuntje dat opnieuw voortbouwt op de sterke punten van het Kemp-Hadley-partnerschap. Deze specifieke uitvoering biedt veel overtuiging in het licht van een krimpend publiek, en daarom dient het als een fijne zwanenzang voor een uiterst respectabele en soms opmerkelijke jaren 80-pop carrière.
