Volgens de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens van de Verenigde Naties heeft iedereen recht op werk en vrije keuze van werk. Dat concept van vrije keuze van werk komt in de VS tot uiting in wetten op het recht op werk. Deze wetten stellen dat als een werknemer in een recht op werk-staat wordt aangenomen door een bedrijf dat een vakbond heeft, hij het recht heeft om bij dat bedrijf te werken zonder lid te hoeven worden van de vakbond.
Wat zijn recht op werk-wetten?
Recht op werk (RTW)-wetten zijn specifieke federale en staatswetten die bepalen of werknemers verplicht kunnen worden lid te worden van een vakbond om een baan te krijgen of te behouden. Anders gezegd, "recht op werk" betekent dat werknemers het recht hebben om te werken zonder lid te zijn van een vakbond, maar krijgen nog steeds de voordelen van lidmaatschap van een vakbond, en ze hoeven geen vakbondscontributie en contributie te betalen als voorwaarde werkgelegenheid.
Recht op werk-wetten vs. Arbeidswetten
Hoewel herintegratiewetten specifiek en vakbondsgerelateerd zijn, zijn arbeidswetten in de eerste plaats algemene wetten die van invloed zijn op zowel werkgevers als werknemers. De Amerikaanse arbeidswetten worden beheerd door het Department of Labor en omvatten wetgeving die het minimum aantal werknemers vaststelt normen op het gebied van loon en veiligheid en gezondheid van werknemers, en het reguleren van pensioen- en sociale uitkeringen van werkgevers.
Een specifieke federale arbeidswet die van invloed is op vakbonden, is echter de Arbeidsmanagementrapportage en openbaarmakingswet, dat handelt over de relatie tussen een vakbond en haar leden en ook het beschermen van vakbondsfondsen en het bevorderen van democratie omvat.
Federale arbeidswetten en recht op werk
Een van de eerste Amerikaanse arbeidswetten was de National Labour Relations Act van 1935 (NLRA), ook wel bekend als de Wagner Act, die de onderhandelingen tussen werknemers en werkgevers in de particuliere sector en de relaties tussen vakbond en management regelde, en tot stand kwam de Nationale Raad voor Arbeidsrelaties (NLRB).
Oorspronkelijk dwong de NLRA alle werknemers om lid te worden van een vakbond en vakbondscontributie te betalen (ook wel "closed shop" genoemd). Maar dit werd gewijzigd met de goedkeuring van de Labour-Management Relations Act van 1947, gewoonlijk de Taft-Hartley Act genoemd.
De Taft-Hartley-bepalingen keerden in wezen de NLRA-vereiste om en verklaarden dat het concept van een gesloten winkel onwettig was en verbood verplichte vakbondscontributies en vergoedingen, en zeggen dat werkgevers een overeenkomst kunnen ondertekenen op grond waarvan werknemers kunnen worden verplicht zich bij de vakbond aan te sluiten unie. Bovendien geeft Taft-Hartley Amerikaanse staten en territoria de mogelijkheid om RTW-wetten uit te vaardigen.
Wat de National Labour Relations Board (NLRB) doet
De NLRB is een onafhankelijk federaal agentschap dat verschillende belangrijke taken heeft, waaronder:
- Het horen van geschillen tussen werkgever en werknemer
- Bepalen welke arbeidsorganisatie een specifieke werknemersgroep zal vertegenwoordigen (een "eenheid" genoemd)
- Nederzettingen vergemakkelijken
- Onderzoeken en vervolgen van zaken tegen overtreders van de NLRA
De NLRB verbiedt werkgevers en vakbonden om zich in te laten met "oneerlijke arbeidspraktijken" en stelt de norm voor collectieve onderhandelingen te goeder trouw.
Recht op werk voor werknemers in de publieke sector
Werknemers in de publieke sector, waaronder onafhankelijke aannemers en degenen die voor lokale, staats- en Amerikaanse overheidsinstanties werken, zijn een speciale RTW-zaak omdat ze niet onder de NLRB vallen, waardoor het aan de staten wordt overgelaten om RTW-wetten uit te vaardigen voor overheidspersoneel. Federale niet-postbeambten zijn onderworpen aan de Federal Service Labour-Management Relations Act (FSLMRA), die wordt beheerd door de Federale Arbeidsrelaties Autoriteit.
Recht op werk en vakbondscontributie
Het bedrag aan vakbondscontributie dat van werknemers wordt geïnd, is onderworpen aan federale en staatswetten en rechterlijke uitspraken. Een overeenkomst tussen een vakbond en werkgevers om vakbondscontributie van werknemers te innen, wordt een "vakbondsveiligheidsovereenkomst" genoemd. Deze overeenkomsten zijn echter niet toegestaan in RTW-staten.
In niet-RTW-staten kunnen werknemers ervoor kiezen om geen vakbondslid te worden en contributie te betalen, of ervoor kiezen om alleen het deel van de contributie voor vertegenwoordiging te betalen, en ze worden beschermd door de vakbond. Werkgevers moeten alle gedekte werknemers over deze optie informeren.
Staatsrecht op werkwetten
Momenteel hebben 27 staten plus Guam RTW-wetten. Staten met herintegratiewetten vereisen dat vakbondscontracten van toepassing zijn op alle werknemers, niet alleen op degenen die lid zijn van de vakbond.
In staten zonder herintegratiewetten kunnen werknemers die onder het vakbondscontract vallen, het lidmaatschap van een vakbond weigeren. Werknemers die zich in deze situatie bevonden, moesten vroeger een vergoeding (een zogenaamde bemiddelingsvergoeding) betalen voor vakbondsvertegenwoordiging. Maar in een split decision uit 2018 in de zaak Janus v. American Federation of State, County, and Municipal Employees, vernietigde het Hooggerechtshof een precedent dat bemiddelingskosten toestond en oordeelde dat het innen van dergelijke vergoedingen van niet-instemmende werknemers in strijd was met hun eerste amendement-rechten op vrijheid van meningsuiting en vrijheid vereniging.
De Nationale Conferentie van Staatswetgevers geeft een lijst van de staten die momenteel RTW-wetten hebben.
Pro- en contra-argumenten van Right-to-Work-wetten
Gezien de controversiële aard van RTW-wetten, is het de moeite waard om de voor- en nadelen en enkele van de belangrijkste gespreksonderwerpen van zowel voor- als tegenstanders te vermelden.
Voordelen van Right-to-Work-wetten
Een argument voor RTW-wetten is dat het recht op vereniging van het eerste amendement ook het recht omvat niet gedwongen worden om te associëren (bijvoorbeeld gedwongen lid te worden van een vakbond).
Pro-RTW-voorstanders beweren ook dat het gebruik van hun vakbondscontributie, zogenaamd voor vakbondsdoeleinden maar in werkelijkheid voor politieke doeleinden, ook een schending is van hun First Amendment-vrijheden.
Een andere rechtvaardiging voor herintegratiewetten is dat ze correleren met een hogere levensstandaard in herintegratiestaten, met snellere groei van het inkomen per hoofd van de bevolking en lagere werkloosheidscijfers, naast andere indicatoren.
Nadelen van recht op werk WETTEN
Tegenstanders van RTW zeggen dat ze sommige werknemers toestaan een gratis ritje te maken, waarbij ze de voordelen van het lidmaatschap van de vakbond krijgen zonder voor deze voordelen te hoeven betalen.
Een ander argument tegen werkhervatting is dat het de vakbonden verzwakt en daardoor de arbeiders, de middenklasse en de lokale economieën schaadt. Tegenstanders zeggen dat werknemers in werkhervattingsstaten minder per jaar verdienen dan vergelijkbare werknemers in staten zonder werkhervattingswetten.
Sommigen beweren ook dat herintegratiewetten geen nieuwe banen creëren in staten, daarbij verwijzend naar statistieken die aantonen dat ze geen effect hebben op het creëren van banen of groei.
Veel Gestelde Vragen
Verschillen de wetten voor het recht op werk voor overheidspersoneel van de wetten voor particuliere bedrijven?
RTW-wetten in 15 staten zijn van toepassing op alle openbare werknemers, en vier andere RTW-staten hebben aparte wetten voor overheidspersoneel. Sommige staten staan bepaalde soorten overheidspersoneel (bijvoorbeeld politie en brandweer) niet toe zich te verenigen. Drie staten – North Carolina, South Carolina en Virginia – hebben staatswetten die alle collectieve onderhandelingen door ambtenaren verbieden.
Kan een recht op werk voorkomen dat een werknemer wordt ontslagen?
Een RTW-wet is niet hetzelfde als tewerkstelling naar believen. At-will werknemer/werkgeversrelaties betekenen dat ofwel de werknemer ofwel de werkgever de overeenkomst kan beëindigen arbeidsrelatie op elk moment, om welke reden dan ook, zolang die reden niet onwettig is volgens de staat of federale wet. Maar het hebben van een vakbondscontract heeft voorrang boven de status van vrijwilligheid, dus vakbondsprocessen kunnen van invloed zijn op het vermogen van een bedrijf om te beëindigen.
Als nationale en federale RTW-wetten verschillen, wat wint dan?
De staten hebben de bevoegdheid om RTW-wetten vast te stellen en toe te passen. Maar vergeet het rechtssysteem niet, inclusief het Hooggerechtshof, dat de grondwettigheid van werkhervatting en federale en nationale arbeidswetten kan en zal bepalen.
