De "leugendetector" -test die plaatsvindt als onderdeel van de arbeids achtergrond onderzoek is begrijpelijkerwijs een belangrijke bron van angst voor veel aspirant-politieagenten, FBI-agenten en andere hoopvolle carrières in het strafrecht. Gelukkig hoeft de leugendetector geen stressvolle ervaring te zijn.
Als u begrijpt wat het is en weet wat u kunt verwachten, kunt u zich beter voelen over uw vooruitzichten om te slagen en kunt u een stap dichter bij de perfecte strafrechtelijke baan komen.
De uitvinding van het polygraafexamen
Polygraafapparaten bestaan al sinds 1895 in een of andere vorm. De eerste registreerde alleen de bloeddruk.
William Moulton Marston wordt gezien als de "vader van de polygraaf" voor zijn publicatie uit 1917 waarin hij de detector beschrijft die hij twee jaar eerder had gemaakt. Toen kwam John Larson - een politieagent en geneeskundestudent in Berkley, Californië - met zijn eigen uitvinding in 1921.
De leugendetector wordt nu al bijna 125 jaar gebruikt in verschillende settings. Larson geloofde dat mensen lichte, onwillekeurige fysiologische veranderingen ervaren als ze liegen. Hij geloofde dat hij de leugen kon opvangen als hij die veranderingen kon detecteren en vastleggen.
Het polygraaf-examenproces
Het polygraafinstrument meet meerdere vitale functies om aan te geven of iemand bedriegt. De polygraaf examinator zoekt naar veranderingen in bloeddruk, hartslag, ademhaling, transpiratie en huidgeleiding. Deze worden soms vastgelegd als inktlijnen op een papierrol, met pieken en dalen die de verschillen aangeven fysiologische impulsen die door de machine worden gedetecteerd, hoewel computerbeelden tegenwoordig veel vaker voorkomen leeftijd.
De pre-polygraaftest
De pre-employment onderzoek begint meestal met een pre-examen vragenlijst. De vragenlijst is vergelijkbaar met de aanvullende aanvraag die de meeste bureaus eisen dat kandidaten invullen voorafgaand aan de screening. Het voorexamen is echter vaak veel diepgaander.
De vragen zijn onderverdeeld in secties in een boekje en de aanvrager geeft schriftelijke antwoorden. Het duurt over het algemeen een nieuwe kandidaat tot twee uur om het hele boekje te voltooien. Het kan zelfs nog langer duren voordat wetshandhavers, correctiefunctionarissen en militair personeel te maken hebben met relevantere vragen over hun vroegere baan.
Aanvragers kunnen vragen beantwoorden over drugsgebruik in het verleden, crimineel gedrag en arbeidsverleden. Ze kunnen worden gevraagd om informatie vrij te geven over de frequentie en hoeveelheid van hun gebruik van alcohol, evenals andere problemen die, hoewel niet illegaal, kunnen duiden op persoonlijkheidskenmerken of gewoonten die niet wenselijk zijn bij de politie werkgelegenheid.
Doe de leugendetectortest
Het eigenlijke polygraafexamen begint nadat de aanvrager de vragenlijst heeft ingevuld. Ze dragen een bloeddrukmanchet en andere apparaten die op het testinstrument zijn aangesloten. De examinator krijgt een nulmeting van de vitale functies.
De examinator stelt dan een reeks ja- of nee-vragen waarvan al bekend is dat ze waar zijn. Als de naam van de aanvrager bijvoorbeeld Robert is, zou de examinator vragen: "Is uw naam Robert?" en Robert zou ja antwoorden. Vervolgens krijgt de aanvrager de instructie om doelbewust te liegen. Hiermee legt de examinator een dossier vast waarmee hij de resultaten van de daadwerkelijke toets kan vergelijken.
Mensen met een nerveus karakter of een schuldig geweten hoeven niet bang te zijn voor de test. Het doel van de initiële controlevragen is om uw normale bereik vast te stellen. De test zoekt veranderingen in de fysiologie, dus uw algehele houding heeft geen invloed op het examen. In plaats daarvan zal uw mening over elke individuele vraag worden geregistreerd als een waarheidsgetrouw, bedrieglijk of onduidelijk antwoord.
Misleiding detecteren
Na het vaststellen van de basis- en controlevragen begint het eigenlijke examen. Verrassend genoeg kost dit meestal de minste tijd. De aanvrager zal opnieuw een reeks ja-of-nee-vragen worden gesteld op basis van de antwoorden die zij hebben gegeven in de pre-examenvragenlijst.
Onderwerpen die veel voorkomen, zijn diefstal, drugshandel, dealen of gebruik en alcoholgebruik. U kunt vragen krijgen over arrestaties of het plegen van misdaden, incidenten met huiselijk geweld of contacten met de georganiseerde misdaad. En natuurlijk kun je vragen verwachten over je algemene achtergrond en de informatie die je al hebt gegeven.
Het doel van de proef
Het doel van de arbeidspolygraaftest is in feite om te bepalen of een kandidaat waarheidsgetrouw is geweest bij zijn sollicitatie. Elke indicatie van bedrog kan een reden zijn voor diskwalificatie voor een baan.
Antwoorden op de pre-examenvragenlijst kunnen ook aangeven diskwalificaties op de achtergrond, vooral als ze eerder onopgemerkte ernstige misdrijven laten zien of als de antwoorden verschillen van die op de aanvullende aanvraag.
Werken polygraafexamens echt?
Er bestaat veel scepsis over de geldigheid van polygrafen, maar feit blijft dat ze een effectief hulpmiddel zijn bij het screenen van sollicitanten op banen in het strafrecht.
Ongeacht of het instrument bedrog betrouwbaar kan detecteren, de tactiek kan vaak uitlokken waarheidsgetrouwe reacties van mensen die anders vanwege hun achtergrond geneigd zouden zijn te liegen onderzoeken. De meeste mensen zullen vaker wel dan niet de waarheid vertellen als ze denken dat er een meer dan gemiddelde kans is om ontdekt te worden.
Kun jij het polygraafexamen "verslaan"?
Misschien is de betere vraag, zou moeten je probeert de polygraaf te verslaan als je solliciteert naar een carrière in het strafrecht. Vergeet niet dat wetshandhavingsprofessionals noodzakelijkerwijs posities van groot vertrouwen in hun gemeenschap bekleden.
Het principe van de test vereist dat de proefpersoon weet dat hij liegt en dat hij er om geeft om bedrieglijk te zijn. Er zijn leden van de bevolking voor wie liegen geen invloed heeft op hun geweten en dat zullen ze wel doen daarom is het minder waarschijnlijk dat het de soorten fysiologische reacties vertoont waarvoor het instrument is ontworpen meeteenheid.
Dat gezegd hebbende, kunt u uw antwoorden meestal beter bij eenvoudige ja of nee-antwoorden houden. Begin niet met uitleg, en niet doen probeer terug te gaan om een antwoord te wijzigen nadat je het hebt gegeven.
Eerlijkheid is altijd het beste beleid
Sommige kleine indiscreties uit het verleden kunnen worden vergeven en worden vaak vergeven. Mensen zijn niet perfect. Als je geen flagrante misstappen in je verleden hebt gemaakt, word je meer beoordeeld op je eerlijkheid dan op acties die je misschien hebt ondernomen.
Je wilt niet oneerlijk een nieuwe carrière beginnen. De meeste afdelingen zullen liegen sneller afstraffen dan welke andere overtreding dan ook. Zoals Aesop zei, eerlijkheid is altijd het beste beleid, vooral als het gaat om leugendetectie en het arbeidsproces.
