In de meeste bedrijfstakken gingen de pensioenen van werknemers uit met het stand-alone faxapparaat en het pak met drie knopen, maar bij de overheid zijn pensioenregelingen nog steeds gebruikelijk. Overheidspensioenstelsels vormen een gezonde aanvulling op de sociale zekerheid en persoonlijke investeringen. Deze drie elementen vormen de driepotige kruk van overheidspensioen.
Pensioenplannen voor overheidspersoneel
Zoals bij alle overheidsuitgaven, betalen de belastingbetalers uiteindelijk de rekening, maar zij zijn niet de enigen "huid in het spel." Pensioen lijfrentes worden niet alleen gegeven aan ambtenaren wanneer ze niet meer komen opdagen werk. Werknemers dragen een deel van elk salaris bij aan hun pensioenstelsel, wat hen veel later recht geeft op lijfrentebetalingen.
Wanneer personen een baan in de openbare dienst aannemen, is een deel van de beslissing om een baan aan te nemen, of de persoon kan leven van het salaris min de pensioenbijdrage. De afweging is dat de werknemer niet zoveel hoeft te sparen voor zijn pensioen van de resterende salarisdollars. Ook wordt de investering geheel of gedeeltelijk afgehandeld door het pensioenstelsel.
Overheidsinstanties dragen bij
Overheidsinstanties dragen ook bij aan pensioenregelingen voor werknemers. Veel bureaus zijn verplicht om het bedrag dat werknemers bijdragen te evenaren (of bijna te evenaren). Agentschappen zien dit als personeelskosten die vergelijkbaar zijn met andere door de werkgever betaalde voordelen zoals ziektekostenverzekeringspremies en levensverzekeringen.
Een enigszins analoge kosten in de particuliere sector zijn een werkgeversovereenkomst met de 401 (k) -bijdragen van een werknemer. Deze bijdragen worden belegd om lijfrentebetalingen te financieren en de monetaire reserves te vergroten.
Hoe bedragen worden bepaald
Niet alle rijksmedewerkers ontvangen hetzelfde lijfrentebedrag. Over het algemeen hangt het bedrag van elke gepensioneerde af van het aantal dienstjaren en het hoogste salaris van die persoon. Die ambtenaren met een lange ambtstermijn en hoge salarissen dragen in totaal meer bij dan anderen met een kortere ambtstermijn en lagere salarissen.
Leeftijd speelt een rol wanneer het bepalen van de pensioengerechtigde leeftijd vanaf dat moment kan een werknemer lijfrente-uitkeringen ontvangen. Pensioensystemen berekenen zelfstandig de pensioengerechtigdheid. Alleen omdat het ene systeem een regel heeft waarbij leeftijd en dienstjaren gelijk moeten zijn aan of hoger moeten zijn dan 80, wil nog niet zeggen dat andere systemen dezelfde methodiek gebruiken.
Hoe geschiktheid wordt bepaald
Voordat werknemers met pensioen gaan, kennen ze de subsidiabiliteitsregels en weten ze precies hoeveel geld ze verschuldigd zijn aan lijfrentebetalingen. Het is omdat pensioensystemen zelden de regels voor bestaande werknemers veranderen. Wanneer veranderingen nodig zijn, zijn deze vaak alleen van toepassing op nieuwe werknemers of werknemers met een zeer korte aanstelling binnen het pensioenstelsel.
Het feit dat een werknemer de pensioengerechtigde leeftijd bereikt, betekent niet dat de werknemer automatisch met pensioen gaat. Sterker nog, relatief weinig ambtenaren gaan met pensioen als ze daarvoor in aanmerking komen. In plaats daarvan blijven ze werken en dragen ze dus bij aan hun pensioenstelsel, met de verwachting dat hun lijfrentebetalingen hoger zullen zijn omdat ze hebben gewacht met het ontvangen ervan.
Hoe belastingbetalers bijdragen
Al met al financieren de belastingbetalers uiteindelijk de ouderdomspensioenen van overheidspersoneel, maar in ruil daarvoor krijgen ze een personeelsbestand van ambtenaren die overheidszaken uitvoeren.
Ambtenaren dragen bij aan hun pensioen, zowel als belastingbetaler als als werknemers die rigide en routinematig een deel van hun salaris incasseren.
Bureaus dragen ook bij als voordeel, zoals werkgevers in de particuliere sector soms doen voor hun werknemers. Pensioenstelsels investeren die bijdragen om huidige gepensioneerden te betalen en reserves op te bouwen voor levensvatbaarheid op lange termijn.
