Een zee van wit uniformen werken samen om te inspireren en te entertainen terwijl ze bewegen met de precisie van een goed geoliede machine. De groep beweegt vloeiend en samenhangend gedurende hun routine, elke stap perfect getimed, alle voeten raken de grond en gaan op precies hetzelfde moment weer omhoog. Als je over de formatie heen kijkt, zie je in wezen geen verschillen tussen de tientallen individuen op het veld. Ze zijn allemaal gericht op één gemeenschappelijk doel: het neerzetten van een onberispelijke blijk van vaardigheid en vastberadenheid voor degenen die zich op de tribunes verzamelen.
Als je van een afstandje snel kijkt, zien de artiesten eruit alsof ze een fanfare of een andere groep kunnen zijn die tijdens de pauze voor entertainment zorgt tijdens een sportevenement. Er is echter iets dat deze groep onderscheidt. Naarmate iemand dichter bij het veld komt, zal hij of zij geen opgewonden blikken op de gezichten van de artiesten opmerken terwijl elke beweging zonder problemen verloopt. Niet een. Deze elitegroep gaat te werk met een serieuze ernst die de wereldberoemde koninklijke wacht van Buckingham Palace zou doen blozen.
Op dat moment was de Ceremonial Guard van de Amerikaanse marine, voor veel mensen het gezicht van de Marine, heeft de top bereikt, het toppunt van perfectie.
Perfectie begint met training
Proberen perfectie te bereiken, of dat nu tijdens een opwindende veldshow is of tijdens de meest sombere begrafenissen, is niet eenvoudig. Het proces zorgt ervoor dat jonge topzeilers te maken krijgen met een constante routine van boren, poetsen, poetsen en verzorgen, wat voor de meesten erger is dan alles waarmee ze te maken krijgen tijdens de rekruteringstraining. De reis culmineert in het worden van de eenmalige rekruten leden van de garde en routinematig werken bij begrafenissen, booroptredens en zeer gedenkwaardige ceremonies in de Verenigde Staten.
Voor deze matrozen begint het allemaal op het hoofdkwartier van de Ceremonial Guard in Washington D.C., waar stagiaires rechtstreeks uit bootcamp komen samen om zich voor te bereiden op een periode van twee jaar als bewaker.
“Dit is waar al het plezier begint”, zei Senior Chief Machinistenmaat (SS) Gerald Konkol, hoofdchef van de wacht. “Alle glorie voor deze jongens begint op de eerste dag dat ze hier door de deur lopen. Van daaruit vertegenwoordigen ze de marine.”
Maar het is moeilijk om zelfs maar het kleinste greintje glorie te vinden tijdens de eerste paar weken die stagiairs in de hoofdstad van ons land doorbrengen. Bij aankomst begint elke nieuwe stagiair onmiddellijk aan een trainingscyclus van zes weken waarin het rauwe wordt gevormd rekruut tot een basiswachtlid. Gedurende die tijd erkennen hun collega's de stagiaires niet als volledige wachters. In feite mogen stagiaires niet eens met andere wachters praten; dat komt pas daarna het voltooien van de opleidingsperiode.
Het leven van een stagiair
Het duurt niet lang voordat een stagiair beseft dat gestationeerd zijn bij de bewaker en daadwerkelijk lid zijn van de bewaker twee totaal verschillende dingen zijn.
“Je komt er al snel achter dat je heel hard moet werken om hier te slagen”, zegt hij Zeeman Leerling Chris Simpson, een stagiair in zijn vierde week bij de bewaker. 'Ze laten je meteen de touwtjes van je uniform knippen, schoenen laten poetsen en zo. We werken altijd aan onze uniformen. Het is beslist een stuk lastiger dan ik aanvankelijk had verwacht.”
Het leven van een stagiair op het hoofdkantoor kan een zware ervaring blijken te zijn, waarbij een breed scala aan inspecties een doorn in het oog van een aanstaande bewaker blijkt te zijn. De typische stagiair, die op zoek is naar een pauze na de inspectieroutine van het bootcamp, heeft uniform en persoonlijke uitstraling bijna elk deel van de dag onder de loep genomen. Deze ervaring kan voor een nieuwe matroos ontmoedigend zijn.
“We hebben kamerinspecties in de ochtend vóór het ontbijt, inspecties van nutsvoorzieningen na het ontbijt, inspecties van kluisjes overdag, inspecties van nutsvoorzieningen in de middag en [we] kunnen op elk ander moment een verrassingsinspectie verwachten”, gezegd Vlieger Leerling Bob Cronyn van het trainingsschema van het peloton.
“Bovendien boren we de hele dag door. Het is een stuk moeilijker dan bootcamp. [De pelotonleiders] nemen de bootcamp-normen en zetten deze een paar stapjes hoger.”
Inspecties en meer inspecties
Tijdens de strenge examens laten inspecteurs de stagiairs regelmatig in de steek omdat ze nalaten alles af te knippen touwtjes uit de binnenkant van hun overhemdzakken en slaagden er niet in om beide zijden van hun koperen riem te laten glanzen gespen. De stagiaires worden ook dagelijks gecontroleerd op hun kapsel, uniformpers, witte handschoenen en doorvoertules, naast andere uniformelementen. De zeer intensieve inspecties zijn volgens Konkol een noodzakelijk onderdeel van het leven van een bewaker.
We hadden het over jonge mensen die de hele marine vertegenwoordigen als ze daarbuiten zijn, zei hij. Als ze in de zes weken durende trainingsfase zitten, moeten we ze leren een scherp ogende, gedisciplineerde wachtsoldaat te zijn. Veel van wat ze doen voor inspecties is een verlengstuk van ons streven naar een goede militaire houding.
Naast de disciplinerende inspecties moeten stagiaires ook de kazerne leren kennen. De routine biedt de meeste cursisten slechts een paar uur slaap per nacht.
Naast de discipline-inbrengende inspecties moeten cursisten tijdens de trainingsfase ook de vaardigheden van een echt bewakerslid leren. Om dit te doen, lieten de teamleiders van het peloton de groep een reeks rigoureuze oefeningen ondergaan, waarbij de nadruk lag op marcheren en het hanteren van geweren. De training gaat soms de hele dag door, met verschillende water- en maaltijdpauzes om de cursisten op te frissen.
Mentale weerbaarheid vinden
Wanneer ze geconfronteerd worden met een dagelijks werkpatroon en dergelijke inspecties, zou de gedachte om te stoppen bij veel matrozen opkomen. Voor de echte cursisten helpt het gericht blijven op het einddoel door hun gedachten gefocust te houden.
Er zijn momenten waarop je je afvraagt waarom je ervoor hebt gekozen hierheen te komen, zei vlieger Nathan Nehls. Maar we weten dat het gevoel van trots dat we zullen hebben tegenover zoveel Amerikanen en onze ouders te groot is om te laten liggen. Het houdt me op de been als ik het wil opgeven, maar soms kan ik dichtbij komen.
De gekmakende routine krijgt een extra draai door de teamleiders van het trainingspeloton. In tegenstelling tot het bootcamp, waar de commandanten van de rekruteringsdivisie op zijn minst een tweederangs onderofficier moeten zijn, gebruikt de bewaker een groep andere bewakers, meestal E-3 en lager, om nieuwkomers op te leiden.
Zeeman-op-zeeman-instructie
Het krijgen van matroos-op-matroos-instructie wordt gezien als een van de mooiste onderdelen van de trainingscyclus.
Daar is een goede reden voor, zegt matroos Jason Ramspott, een van de vier teamleiders van het peloton. Er zijn een aantal jongens die dit spel al eerder hebben gespeeld. We zijn stagiaires geweest en we zijn bij de ceremonies geweest. Ik denk dat we perfect zijn om deze jongens op te leiden. Wie zou het beter kunnen doen dan mensen die het eerder hebben gedaan?
Met die bedoeling worden de teamleiders een integraal onderdeel van het leven van de stagiairs. De twee groepen raken eraan gewend elkaar de hele dag te zien. Het voortdurende onderzoek helpt om een bijzondere haat-liefdeverhouding tussen de twee groepen te creëren.
Mentoren en Leiders
Over het algemeen kunnen we allemaal met elkaar overweg, zei Simpson. Ik bedoel, we hebben van die dagen waarop we ze niet kunnen uitstaan en gewoon zouden willen dat ze er niet waren, maar we waarderen ze altijd. Ze hebben de dingen gedaan die wij willen doen, en ze zijn bezorgd over hoe het met ons gaat. Ze willen dat we slagen.
Matroos-leerling Emily Chvosta, een andere teamleider van het trainingspeloton, herhaalt die gedachte. Chvosta zegt dat ze zich door deze baan meer voelt dan alleen een instructeur voor de toekomstige wachters.
We waren zeker zowel mentoren als pelotonsleiders, zei Chvosta. Zes weken lang zijn we de hele dag bezig met deze matrozen. Wij boren ze, inspecteren ze en zijn de eerste schakel in hun commandostructuur. Als ze een probleem hebben met iets op het gebied van opleiding of zelfs iets persoonlijks, kunnen ze bij ons terecht om erover te praten. We willen ervoor zorgen dat ze de manieren van een bewaker leren, maar we willen ook zien dat ze er niet te veel door overweldigd worden.
Dagelijks leven tijdens de training
Als een stagiair een probleem heeft, is er gedurende de dag voldoende tijd om dit ter sprake te brengen. De typische stagedag begint vóór 06.00 uur, met ochtendinspecties van de kamer. Dan, na een dag vol inspecties en instructies, eindigt hun dag lang na zonsondergang met een vlaag van strijken, poetsen en touwtjes knippen in hun kazerne. De routine biedt de meeste cursisten slechts een paar uur slaap per nacht.
Je krijgt absoluut niet veel slaap; misschien een tijdje een uur of twee per nacht, zei vlieger-leerling Andrew Bartlett, een nieuw lid van de schietpartij van de bewakers. Bartlett beëindigde zijn trainingsfase begin juli. Als je er tijdens het bootcamp niet aan gewend bent geraakt om zonder slaap te gaan, zul je hier al vroeg moeten leren. Het is voor sommigen een moeilijke zaak.
Over het geheel genomen is het niet bepaald het soort leven dat de meeste rekruten zich voorstellen als ze de laatste dagen van het bootcamp ingaan. Het klinkt misschien zelfs als iets waartoe de marine groepen nieuwe matrozen dwingt. Niets is verder van de waarheid verwijderd. Hoewel er kwalificaties zijn waaraan elk potentieel bewakerslid moet voldoen, kiest elke persoon die naar de ceremoniële wachtdienst wordt gestuurd de opdracht tijdens het bootcamp. In ruil voor de opdracht hebben de meeste geselecteerde personen vrijwillig een school uitgesteld voor de kans om gedurende hun twee jaar naar Washington D.C. te gaan. met de bewaker. Zodra de stagiaires de periode van zes weken hebben voltooid, herkennen de andere, meer ervaren leden ze eindelijk als vol wachters. Het is een moment waar de cursisten naar uitkijken. De matrozen die A-scholen selecteren, kunnen niet verder komen dan E-3.
Desondanks is de keuze voor sommigen gemakkelijk.
Waarom lid worden van de ceremoniële garde?
Voor mij was het een kans om iets te doen wat niet veel andere mensen doen, zei Ramspott over zijn beslissing om zich bij de Ceremoniële Garde aan te sluiten. De meesten van ons krijgen uiteindelijk gegarandeerd een schooldiploma, maar het belangrijkste voor mij is om de kans te krijgen om elke dag de hele marine te vertegenwoordigen. Het is een hele grote eer.
Degenen zonder A-scholen komen in aanmerking om door te stromen naar de derde klasse van onderofficieren in tarieven waarvoor geen A-scholen vereist zijn.
Als ze zich aansluiten en wachters worden, krijgen ze kansen die de meeste andere matrozen nooit krijgen. Veel huidige leden van de wacht zijn aanwezig geweest bij speciale ceremonies in het Witte Huis, bij het Graf van de Onbekende Soldaat, bij de inbedrijfstelling van schepen en andere evenementen. Chvosta denkt met veel plezier terug aan zo'n gebeurtenis.
Ik besefte het belang van wat ik doe toen ik daar was voor de aankondiging van de naam van CVN 77 USS George H.W. Struik. Ik stond vlakbij [Bush] voor de ceremonie. In zekere zin maakte ik deel uit van de geschiedenis. Niets overtreft dat.
In het kleine beetje vrije tijd dat ze hebben, kunnen stagiaires genieten van het comfort van hun kazernekamers, die qua kwaliteit vergelijkbaar zijn met die van een hotelketen. Het zijn zeker mooie kamers, zei SA Chesed Johnson. Met een aantal van de andere vlootzeilers waarmee ik heb gesproken, zie ik dat we het redelijk goed hebben. Ze lijken op een miniatuurappartement met twee slaapkamers. Ze moeten beter zijn dan de meeste andere kazernes in de vloot.
Wat gebeurt er als de training voorbij is?
Zodra de stagiaires de periode van zes weken hebben voltooid, herkennen de andere, meer ervaren leden hen eindelijk als volledige wachters. Het is een moment waar de cursisten naar uitkijken.
Ik weet niet zeker hoe het zal voelen, maar ik kan niet wachten, zei Simpson. Ik weet dat we allemaal vrijwel E-2's en E-3's zijn, maar het hebben van hun respect betekent veel voor ons. Het is iets waar we voor werken vanaf het moment dat we hier aankomen.
Na hun trainingsperiode van zes weken voegen de voormalige stagiaires zich vervolgens bij de 1e Divisie in een van de vuurgroep- en kistdragerpelotons, of bij de 2e Divisie in een van de oefenploeg- en kleurpelotons.
Een volledige Gardesoldaat worden
Beslissen wie waar in het commando komt, is volgens Konkol een lastig proces. We kijken echt naar drie dingen als we dat beslissen, zei hij. We proberen altijd mee te gaan met de wensen van het individu, maar we willen ook kijken naar de vaardigheden van de stagiair. Soms zal een persoon op bepaalde gebieden meer opvallen dan andere. En er is altijd nog het bemanningsprobleem. We moeten dingen doen die ervoor zorgen dat we in elk peloton op het juiste bemanningsniveau blijven.
En voor voormalige cursisten is dat het moment waarop ze voor het eerst het gevoel hebben dat ze een bepaald niveau van perfectie hebben bereikt. Je voelt je een tijdje onoverwinnelijk, zei Bartlett over zijn eerste dagen als officieel gardelid. In zekere zin is het een van de meest trotse momenten van je leven hier.
