Het onderwerp van de beloning van CEO's is populair in de zakelijke pers en krijgt veel media-aandacht naarmate de jaarlijkse onderzoeken op de markt verschijnen. Er vloeien weinig tranen over de verdienkracht van de topbestuurders van grote beursgenoteerde bedrijven: de bedrijven waar gegevens zichtbaar zijn en op betrouwbare wijze worden gerapporteerd in aandeelhouders- en gerelateerde documentatie.
In veel gevallen is de omvang van de vrijgevigheid die deze zichtbare leidinggevenden ontvangen voor de gemiddelde werknemer moeilijk te begrijpen. In één onderzoek werd gemeld dat de toenmalige CEO van Walmart, Michael Duke, op 1 januari om 8.30 uur evenveel verdiende als de gemiddelde werknemer in zijn bedrijf gedurende een heel jaar verdiende. Berichten over enkele van de kosmisch grote beloningspakketten van topbestuurders stuiten op verontwaardiging bij groepen, die deze kwestie van inkomensongelijkheid als een van de kwalen van de samenleving beschouwen.
Het doel van dit artikel is om de kwestie vanuit meerdere perspectieven te bekijken: u bent vrij om uw eigen conclusie te trekken over de vraag of de beloning van CEO's passend of buitensporig is.
Wat de rapporten zeggen over de beloning van CEO's
Zoals gerapporteerd in Bloomberg BusinessWeek verdiende de gemiddelde CEO van een groot bedrijf in 1980 42 keer het gemiddelde uurloon van een werknemer. In 1990 was dat bijna verdubbeld tot 85 keer. In 2000 bedroeg het gemiddelde salaris van een CEO maar liefst 531 maal dat van de gemiddelde uurwerker.
Een andere groep die dit onderwerp bestudeert: de Instituut voor Economisch Beleid (EPI) volgt regelmatig de verhouding tussen de beloning van CEO’s en het gemiddelde loon van werknemers. Hun gegevens suggereren het volgende:
- In 1965 verdienden CEO’s gemiddeld twintig keer zoveel als de gemiddelde werknemer.
- In 1978 verdienden CEO’s iets minder dan dertig keer zoveel als de gemiddelde werknemer.
- In 1989 groeide het verschil tot 59 keer en in 1995 was het bijna 72 keer zo groot.
- In 2014 suggereerde de EPI dat de verhouding 313 maal de gemiddelde werknemersvergoeding bedroeg.
Natuurlijk hebben data en statistieken het potentieel om het beeld te schetsen dat u wilt schetsen. In een alternatieve visie definieert het Amerikaanse Bureau of Labor Statistics de rol van topbestuurders veel duidelijker in grote lijnen en rapporteert in hun veel grotere rapportage een verhouding van slechts 3,8 keer de gemiddelde beloning van de werknemer steekproef.
Ongeacht de bron en de definitie bestaat er weinig twijfel over dat degenen die de toprol in onze grootste organisaties bekleden, ruimschoots worden beloond, vaak op een niveau dat voor de rest van ons onvoorstelbaar is. Een belangrijke vraag is natuurlijk: waarom?
Hoe CEO's worden gecompenseerd
Salaris is een maatstaf voor de beloning van CEO's, maar er zijn ook andere variabelen bij betrokken. Deze omvatten:
- Bonussen die worden betaald voor het behalen van doelstellingen op het gebied van groei, omzet, winst en andere maatregelen zoals vastgesteld door de raad van bestuur.
- Beperkte toekenningen van aandelen of aandelenopties die waardevol worden als en wanneer de aandelenkoers van het bedrijf naar een bepaald niveau stijgt.
- Uitgestelde beloning, pensioenuitkeringen en het voorwaardelijke gouden parachute mocht de persoon worden ontslagen.
- Onkostenrekeningen, het gebruik van bedrijfseigendommen, waaronder een zakenvliegtuig voor reizen.
Wat CEO's doen voor hun geld
De topmanager van elke organisatie is uiteindelijk verantwoordelijk voor het waarborgen van de ontwikkeling en implementatie van een strategie die bedoeld is om de doelstellingen van belanghebbenden te bereiken. Aandeelhouders willen winstgevende groei en een steeds stijgende aandelenkoers en mogelijk een aanhoudende en groeiende stroom dividenduitkeringen. Werknemers willen een omgeving die lonend werk, enige zekerheid en de mogelijkheid biedt om nieuwe vaardigheden op te doen en te groeien in hun carrière. Andere belanghebbenden maken zich zorgen over eerlijke en ethische praktijken in de handel, buitenlandse inkoop en alle andere zakelijke transacties.
De topmanager is verantwoording verschuldigd aan de raad van bestuur voor het creëren en in stand houden van een gezond, groeiend bedrijf. Van de selectie van toptalent tot de strategie en het zorgen voor de coördinatie en verantwoording van de uitvoering van de strategie: het interne werk van de CEO is eindeloos. Vanuit een extern perspectief is de CEO op grote schaal het publieke gezicht van het bedrijf en vertegenwoordigt hij het bedrijf in alle media en media die in onze wereld worden gebruikt.
Net zoals topsporters hechten bestuurders, aandeelhouders en werknemers veel waarde aan de potentiële impact van een zichtbare leidinggevende die volgens hen succes kan bevorderen en realiseren. De sterrenkracht kan een positieve invloed hebben op de aandelenkoers op het moment van aanwerving en kan wat tijd kopen en acceptatie van minder dan geweldige resultaten terwijl de nieuwe CEO werkt aan het veranderen van de richting en de strategie van de onderneming stevig.
De effectiviteit is één persoon
De waardevraag bij de beloning van CEO's is uiteraard: "Zijn ze al dat geld waard?" Het antwoord is: misschien. Of misschien niet.
Gezien de zichtbaarheid van de beloning van CEO's voor de buitenwereld, zijn raden van bestuur steeds waakzamer in het beschermen van zichzelf en hun bedrijven tegen eventuele lasterverzuim. In veel gevallen is de beloning van CEO’s expliciet gekoppeld aan resultaten, vooral aan de groei van de aandelenkoers. Als de aandeelhouders winnen, wint de CEO en in theorie is iedereen blij.
In werkelijkheid wordt het harde werk van het creëren van aandeelhouderswaarde uitgevoerd door de honderden, duizenden of honderdduizenden werknemers in onze grootste organisaties. Eén persoon, zelfs de CEO, heeft weinig invloed op het uitgevoerde werk. Wat zij of hij doet, is bepalen welk werk er zal worden uitgevoerd. Het bepalen van de richting, het selecteren van markten, het goedkeuren van investeringen en het werk om ervoor te zorgen dat de het hele strategie-uitvoeringsproces vindt plaats met de synchroniciteit van een goed afgestemde symfonie orkest. De CEO doet het werk niet, maar hij/zij heeft er direct of indirect invloed op op basis van beslissingen rond talent, richting en investeringen.
Wanneer en waar de kwestie van de CEO-beloning controversieel wordt
Tijdens perioden van slechte prestaties en ontslagen in de hele organisatie, en bij gebrek aan een toegewijd bestuur, worden hoge beloningen voor topbestuurders als schandalig beschouwd door degenen die door de resultaten worden beïnvloed. Aandeelhouders en zowel de werknemers als de werknemers koesteren terecht de hoge beloning van CEO's als de aandelenkoers daalt die hun baan verliezen en de werknemers die bang zijn hun baan te verliezen, beschouwen hoge beloningen voor topbestuurders als beledigend. Zelfs nominale of meer dan nominale concessies door het bestuur en de topbestuurders zorgen ervoor dat deze individuen een beloning krijgen die lachwekkend hoog lijkt voor iemand die zijn baan is kwijtgeraakt.
Het komt neer op
Zoals hierboven vermeld, bent u vrij om uw eigen conclusie over dit onderwerp te trekken. In sommige landen wordt de verhouding tussen de beloning van topmanagers en het gemiddelde loon van werknemers beperkt door cultuur en plichtsbesef. In andere gevallen wordt het gezien als een vrijemarktscenario en komt de prijs van een ster-CEO overeen met de prijs van steratleten. Als u van mening bent dat de praktijken oneerlijk zijn, zoek dan als aandeelhouder naar manieren om uw zorgen te laten horen. Steun de verkiezing van activistische bestuursleden die namens u zullen werken. Maak lawaai op jaarlijkse aandeelhoudersvergaderingen of via uw recht op vrije meningsuiting. Uiteindelijk kunt u ervoor kiezen om met uw gekochte dollars en uw voeten te stemmen door ergens anders heen te gaan. Dit is een uitdagende en controversiële kwestie waarvoor voor veel situaties geen gemakkelijke oplossing bestaat.
