Elke tak van het Amerikaanse leger heeft zijn eigen lied voor formele ceremonies. Ze worden gespeeld door militaire bands bij voetbalwedstrijden van de serviceacademie, bootcamp en basistrainingen, en meer formele ceremonies zoals pensioneringen, begrafenissen, bruiloften van militaire leden en vakantie-evenementen zoals Memorial Day en Veteranendag.
Het lied van de luchtmacht, simpelweg getiteld "The U.S. Air Force", is vooral bekend om zijn openingszin "Off we go into the wild blue yonder".
Geschiedenis van het luchtmachtlied
In 1937, nadat het Amerikaanse leger al meer dan tien jaar vliegtuigen had ontwikkeld, besloot de assistent-chef van de luchtmacht Corps, brigadegeneraal Henry Arnold, dacht dat het Army Air Corps een gevechtslied nodig had dat vergelijkbaar was met het leger, de marine en de mariniers Corps.
In 1938 bood Liberty Magazine een prijs van $ 1.000 aan in een wedstrijd voor componisten om een geschikt lied voor de luchtmacht te bedenken. Een commissie van vrouwen van de Army Air Force selecteerde de compositie van Robert MacArthur Crawford, die officieel werd geïntroduceerd tijdens de Cleveland Air Races in 1939. De luchtmacht bestond eigenlijk pas in 1947 als een aparte tak van het Amerikaanse leger.
Tekst van het Air Force Song
Daar gaan we de wilde blauwe ginds in,
Hoog in de zon klimmen;
Hier komen ze zoomen om onze donder te ontmoeten,
Bij hen, jongens, geef het pistool! (Geef nu het pistool!)
We duiken naar beneden, onze vlam van onderuit spuitend,
Weg met een helluva brul!
We leven in roem of gaan in vlammen op. Hallo!
Niets zal de Amerikaanse luchtmacht stoppen!
Meningen van mannen vormden een krat met donder,
Verzonden het hoog in het blauw;
Handen van mannen schoten de wereld uiteen;
Hoe ze leefden wist alleen God! (God wist het toen pas!)
Zielen van mannen die dromen van luchten om te veroveren.
Gaf ons vleugels, ooit om te zweven!
Met verkenners voor en bommenwerpers in overvloed. Hallo!
Niets zal de Amerikaanse luchtmacht stoppen!
Toast to the Host Songtekst
Dit vers herdenkt gesneuvelde militairen van de luchtmacht en heeft een andere melodie en een meer sombere stemming:
Hier is een toost op de gastheer.
Van degenen die houden van de uitgestrektheid van de hemel,
Aan een vriend sturen we een bericht van zijn broer mannen die vliegen.
We drinken op degenen die al hun oude gaven,
Dan brullen we om de pot met goud van de regenboog te scoren.
Een toast op de massa mannen waar we trots op zijn, de Amerikaanse luchtmacht!
Zoom!
Daar gaan we de wilde lucht ginds in,
Houd de vleugels recht en recht;
Als je zou leven om een grijsharig wonder te zijn.
Houd de neus uit het niets! (Uit het niets, jongen!)
Vliegende mannen, die de grens van het land bewaken,
We zullen er zijn, gevolgd door meer!
In echelon gaan we verder. Hallo!
Niets zal de Amerikaanse luchtmacht stoppen!
Het luchtmachtnummer binnenshuis afspelen
Luchtmachtleden en veteranen, in uniform of burgerkleding, moeten in de houding staan en zingen als dat mogelijk is. Meestal zingen ze alleen het eerste couplet van het Air Force Song en als ze tijdens een Air Force-ceremonie zoals een pensionering, huwelijk, herdenkingsdienst of begrafenis de woorden worden afgedrukt in een programma waaraan niet-leden kunnen deelnemen.
Het luchtmachtlied buiten spelen
Net als bij een indooruitvoering moeten luchtmachtleden en veteranen in de houding staan of in formatie marcheren tijdens een parade. Als ze staan, moeten ze in de houding blijven tot de laatste noot wordt gespeeld. Het is niet de juiste etiquette om te salueren tijdens dit nummer. Dezelfde hoffelijkheid wordt gegeven aan zusterdienstliederen, zoals de hymne van het Marine Corps en Anchors Aweigh.
