Misschien heb je er wel eens van gehoord Fedor Emelianenko, algemeen beschouwd als een van de grootste MMA-vechters in de geschiedenis. Wat is van hem? vechtsporten achtergrond? Russische Sambo. Dan is er Oleg Taktarov, een Russische jager die lang geleden het UFC 6-toernooi won. Wat was de vechtsportstijl van Taktarov? Dat klopt, je raadt het al, Russische Sambo. Het is een feit dat we een aantal uitstekende en invloedrijke Sambo-jagers zouden kunnen noemen als we dat zouden willen. Dus misschien zit er iets in dit hele Sambo-gedoe?
Je bent verdorie daar.
Russische Sambo is een vechtsportstijl en zelfverdedigingssysteem dat in de vroege jaren 1900 in de voormalige Sovjet-Unie werd geformuleerd. In die zin heeft het niet zo'n lange geschiedenis als sommige Aziatische stijlen. Dat gezegd hebbende, Sambo, dat soms Sombo wordt genoemd, heeft wortels in verschillende soorten vechtsporten, puttend uit veel van de oudere stijlen.
De geschiedenis van de Russische Sambo
Sambo was bedoeld als een samensmelting van alle verschillende beschikbare vechtsportstijlen om de meest efficiënte tot nu toe te bedenken. Levend in wat neerkomt op een brug tussen Europa en Azië, maakte het Russische volk zeker kennis met een verscheidenheid aan vechtsportstijlen via contact met de
Vasili Oshchepkov, de Karate en Judo trainer voor het Russische elite Rode Leger, was een van de oprichters van Sambo. Zoals elke trainer die hun zout waard was, wilde Oshchepkov dat zijn mannen de meest bekwame van allemaal zouden zijn vechtsport technieken. Met een tweede graad zwarte band in judo van Jigoro Kano zichzelf - waardoor hij een van de weinige niet-Japanners was die destijds zo'n onderscheiding bezat - voelde Oshchepkov dat hij kon werken aan een superieure vechtsportstijl formuleren door toe te voegen wat werkte vanuit judo naar wat werkte vanuit de Russische inheemse worstelstijlen, karate, en meer. Terwijl hij werkte aan het vinden van deze technieken, nam een andere man, Victor Spiridonov genaamd, een uitgebreide opleiding in Grieks-Romeins en andere vormen van worstelen, werkte ook aan het nemen van wat werkte en het weglaten van wat niet werkte, om een revolutie teweeg te brengen in hand-to-hand gevechtstechnieken. Interessant is dat het werk van Spiridonov ongetwijfeld werd beïnvloed door het feit dat hij tijdens de Russisch-Japanse oorlog een bajonetwond opliep waardoor zijn linkerarm kreupel werd. De stijl waarnaar hij toewerkte, was dus zachter van aard. Met andere woorden, in plaats van macht met macht te ontmoeten, hoopte hij echt de kracht van een tegenstander tegen hen te gebruiken door hun agressie af te buigen in een richting die ze niet wilden dat het zou gaan.
In 1918 creëerde Vladimir Lenin Vseobuch of Algemene Militaire Training om het Rode Leger te trainen onder leiding van K. Voroshilov. Voroshilov richtte vervolgens het NKVD fysieke trainingscentrum Dinamo op en bracht verschillende gekwalificeerde instructeurs samen. Daarnaast was Spiridonov een van de eerste worstel- en zelfverdedigingsinstructeurs die bij Dinamo werden ingehuurd.
In 1923 werkten Oschepkov en Spiridonov samen om het gevechtssysteem van het Rode Leger te verbeteren. Anatoly Kharlampiev en I.V. Vasiliev, die beiden veel vechtsporten over de hele wereld hadden gestudeerd, sloot zich aan bij deze samenwerking. Een decennium later dienden de technieken die ze naar de tafel brachten en combineerden als de contouren voor de stijl die uiteindelijk bekend zou worden als Sambo.
Gezien zijn politieke connecties en het feit dat hij het vermogen had om vast te houden aan de formulering van de kunst door de vroege stadia in de tijd dat het werd genoemd, wordt Kharlampiev vaak de vader van Sambo. Daarnaast is hij degene die echt campagne voerde voor Sambo om de officiële vechtsport van de Sovjet-Unie te worden, wat in 1938 werkelijkheid werd. Er zijn echter aanwijzingen dat Spiridonov de eerste was die het woord Sambo daadwerkelijk gebruikte om het vechtsportsysteem te beschrijven waaraan ze allemaal hadden bijgedragen. Sambo vertaalt zich eigenlijk naar 'zelfverdediging zonder wapens'.
Toen de technieken van Sambo eindelijk werden gecatalogiseerd en geperfectioneerd, werden ze onderwezen en gebruikt door de Sovjetpolitie, het leger en meer; hoewel elk werd gewijzigd om te voldoen aan de behoeften van de specifieke groep die het gebruikte.
In 1981 erkende het Internationaal Olympisch Comité Sambo als een Olympische sport.
Substijlen van Sambo
Verschillende uitlopers van Sambo zijn ontstaan sinds de kunst voor het eerst werd geformuleerd. Er zijn er echter maar vijf die door het grote publiek worden erkend. Dit zijn:
- Strijd Sambo: Combat Sambo is gemaakt voor het leger. Het omvat dus wapengebruik en ontwapeningstechnieken. In tegenstelling tot veel van de andere stijlen van Sambo, bevat Combat Sambo ook een aanzienlijk deel van het slaan en worstelen.
- Freestyle Sambo: Freestyle Sambo is in 2004 opgericht door de American Sambo Association om niet-Sambo-beoefenaars aan te moedigen deel te nemen aan Sambo-evenementen (beoefenaars van judo en jiujitsu). Freestyle Sambo-evenementen staan het gebruik van chokeholds en andere inzendingen toe die niet zijn toegestaan in Sport Sambo.
- Zelfverdediging Sambo: Zelfverdediging Sambo gaat over jezelf verdedigen. Daarnaast leert het beoefenaars hoe ze zich kunnen verdedigen tegen wapens en meer. Veel van de aangeleerde methoden omvatten het gebruik van de agressie van een tegenstander tegen hen, wat vergelijkbaar is met jiujitsu en aikido. Daarnaast is de invloed van Spiridonov hier sterk.
- Speciale Sambo: Special Sambo is ontwikkeld voor Special Forces van het leger en formaties voor snelle responswetten. Het is eigenlijk alleen een gespecialiseerde versie van Sambo, ontworpen voor de specifieke eenheid waar het door wordt gebruikt. In die zin lijkt Special Sambo veel op Combat Sambo met specifieke doelen, afhankelijk van de groep.
- Sport Sambo: Sport Sambo lijkt veel op judo in die zin dat takedowns en takedown defense cruciaal zijn om te winnen. De wedstrijdregels staan alle soorten beensloten toe.
Kenmerken van Sambo
Sambo-beoefenaars staan bekend om drie dingen: takedowns die worstelen en judomanoeuvres, grondcontrolevaardigheden en beenvergrendelingen combineren. Afhankelijk van de stijl van Sambo kan ook het slaan worden aangeleerd, zoals in het geval van Combat Sambo. Het is echter in de eerste plaats een grappling-kunst die zich richt op takedowns en inzendingen.
Doelpunten van de Russische Sambo
De doelen van Russische Sambo variëren vaak, afhankelijk van de stijl. Sambo leert beoefenaars echter hoe ze gevechten snel kunnen beëindigen. Dit wordt vaak gedaan door een tegenstander naar de grond te brengen en een snelle submission hold of strikes toe te passen (in het geval van de meer gevechtsgeoriënteerde stijlen).
Sommige Russische Sambo-beoefenaars die het goed hebben gedaan in MMA
- Andrej Arlovski: Arlovski is een voormalig UFC Heavyweight Champion, bekend om zijn drie gevechten tegen voormalig kampioen Tim Sylvia (hij verloor er twee en won er één). Arlovski was de Junior Wereldkampioen Sambo. Daarnaast was hij een zilveren medaillewinnaar in het World Sambo Championship en World Sambo Cup. Dat gezegd hebbende, als MMA-vechter is hij veel beter bekend om zijn opvallende vaardigheden en boksstamboom.
- Aleksander Emelianenko: Aleksander is een succesvolle zwaargewicht MMA-jager en de jongere broer van voormalig PRIDE Heavyweight Champion Fedor Emelianenko. Hij werd tweemaal uitgeroepen tot de Russische nationale SAMBO-kampioen en wereldkampioen SAMBO in de absolute divisies.
- Fedor Emelianenko: Fedor wordt algemeen beschouwd als een van de grootste MMA-vechters en Sambo-beoefenaars aller tijden. Daarnaast heeft hij het PRIDE Heavyweight Championship (MMA), WAMMA Heavyweight Championship (MMA), World Combat Sambo Championship (vier keer) en Russische Combat Sambo Championships tijdens zijn illustere gevechten carrière.
- Oleg Taktarov: Taktarov was de UFC 6-toernooikampioen en versloeg David "Tank" Abbott in een nu historische kampioensstrijd. Taktarov staat bekend om zijn sambo-achtige takedowns en submissions, evenals zijn taaiheid en onderdanige verdediging.
