Er is een reden dat de hindernissen worden beschouwd als hardloopevenementen, liever dan springevenementen. Teruggebracht tot eenvoudige termen, zal de ideale hordeloper in feite de 100 tot 400 meter lopen, terwijl hij een lange, glijdende pas over elke hindernis neemt. De deelnemers zullen zo min mogelijk tijd in de lucht doorbrengen. Ze zullen snel weer met beide voeten op de grond staan na het nemen van elke hindernis. Daarna zullen ze blijven rennen met consistente passen, zodat ze het volgende obstakel net zo soepel als het vorige kunnen overwinnen. Zoals sommige coaches graag zeggen, a hindernissen evenement is een sprintrace met onderweg een paar kleine hindernissen.
Bij de jeugd is het echter een beetje anders. De beginnende hordeloper zal naar de hindernis rennen, vertragen, over de hindernis springen en dan weer beginnen te rennen. Het maakt bijna niet uit hoe klein je de drempels in de praktijk maakt. Alles wat redelijk dicht bij de grootte van een echte hindernis ligt, zal de run-jump-run-reactie uitlokken. Daarom is geduld van de kant van de coaches net zo belangrijk als de ontwikkeling van vaardigheden van de kant van de deelnemers bij het aanleren van nieuwe hindernissen in de sport.
Veiligheid en comfort
zoals bij elke hardloopevenement, is een goede stretchroutine een must. Zelfs jonge, actieve, flexibele lopers hebben baat bij een goede warming-up.
De volgende stap is om de hardlopers vertrouwd te maken met het nemen van hindernissen en ze te leren het rennen-springen-rennen-instinct te vermijden, wat alleen kan worden bereikt door herhaling. Terwijl de jongeren aan het leren zijn, hebben ze een aantal barrières nodig om weg te werken. Jeugdevenementen beginnen, afhankelijk van de leeftijd van de deelnemers, over het algemeen met hindernissen van 30 inch, dus beginners moeten beginnen met lagere drempels. Bovendien moeten de barrières licht en veilig zijn, zodat de kinderen niet gewond raken als ze een hindernis raken. Opties zijn onder meer verstelbare stroomhindernissen, die over het algemeen kunnen worden ingesteld van 6 tot 42 inch hoog. Deze apparaten zijn licht van gewicht en kunnen gemakkelijk instorten wanneer ze worden geraakt. Een andere goede keuze is de bananenstap. Deze trainingshorden zijn gemaakt van lichtgewicht plastic, geel of lichtgroen gekleurd - vandaar de "banaan" in de naam - en hebben over het algemeen een hoogte van 6 tot 24 inch.
Techniek
Van de leerpunten voor beginnende hordelopers is de start het gemakkelijkst. Op hogere niveaus kunnen natuurlijk races worden gewonnen of verloren uit de blokken. Maar er is genoeg tijd om aan de starttechniek te werken. Beginners moeten zich concentreren op het selecteren van een lead hordenbeen (meestal links voor rechtshandigen), en vervolgens een consistent paspatroon, omdat het paspatroon bepaalt welk been achter in de start wordt geplaatst blokken. Als de hordeloper een even aantal stappen naar de eerste hindernis zet, gaat het leidende been in het achterste blok en vice versa voor een oneven aantal stappen.
Vervolgens gaat er niets boven herhaling als je les geeft in het opruimen van hindernissen. Maar een beetje visualisatie kan nooit kwaad. Laat uw toekomstige hindernissen oplopen tot een hindernis ter grootte van een jeugd. Voor degenen die met hun linkerbeen leiden, laat ze naar rechts van de horde lopen, hun loden been optillen en uitstrekken, om aan te tonen dat hun been boven de horde kan uitstijgen. Herhaal de oefening aan de andere kant van de hindernis, maar laat ze hun achterste been in de juiste positie optillen om de zijkant, met de knie zo hoog mogelijk, om te laten zien dat het trailbeen ook zonder horde boven de horde kan springen. Ja, ze zullen de eerste paar keer nog steeds springen, maar naarmate hun comfort toeneemt, zal de visualisatie in hun gedachten blijven en hen helpen vooruitgang te boeken.
Begin de beginners met het opruimen van slechts één oefenbarrière, maar zorg ervoor dat ze naar een finish sprinten nadat ze deze hebben verwijderd, om te wennen aan het ritme van een hordenrace. Veel races worden immers gewonnen tussen de laatste hindernis en de tape. Voeg vervolgens de tweede hindernis toe, zodat de concurrenten kan beginnen met het ontwikkelen van een paspatroon tussen hindernissen. Nogmaals, herhaling is de beste leermeester. Naarmate de atleet vordert, verhoogt u geleidelijk de hoogte van de oefenbarrières en verhoogt u hun aantal. Op sommige niveaus zullen jeugdhordenlopers acht barrières tegenkomen, tot een maximum van 10.
Conclusie
Maak je in het begin geen zorgen over de fijne punten. Zorg ervoor dat de hordelopers zich op hun gemak voelen bij het opruimen van de hindernissen zonder te springen, terwijl ze een redelijk consistent paspatroon ontwikkelen. Naarmate ze verbeteren, begin je de nadruk te leggen op de juiste klaringstechnieken, met het loden been omhoog, de bovenlichaam naar voren leunend, en het proefbeen omhoog en opzij, met de knie hoger dan de voet.
