De start is waar het plezier begint voor een hoogspringer. Toegegeven, als de benadering van de springer niet goed was, zal de pret niet lang duren. Maar een goede starttechniek blijft belangrijk. Hoogspringcoach en zesvoudig All-American jumper Holly Thompson gaf haar advies over startmechanica tijdens de Michigan Interscholastic Track Coaches Association-kliniek in februari 2013. Het volgende artikel is een bewerking van haar presentatie.
Positie van het bovenlichaam bij het opstijgen
Bij het opstijgen is alles weer weg van de bar, alles staat onder een hoek. Aan het begin van de nadering ben je aan het rennen, je hebt al deze snelheid gebracht, je gebruikt quad-kracht. Je komt nu in de bocht, en het doel is nog steeds om aanhoudende snelheid te hebben, leunend op de bocht maar blijvend weg van deze balk en houd een hoek van ongeveer 45 graden zodat je de mogelijkheid hebt om op te springen en omhoog te gaan in de lucht. Dus alles terughouden. De schouders komen terug achter de enkelgewrichten, de heupgewrichten. Schouders naar achteren, binnenste schouder zakt naar beneden om in de lucht te springen.
Iets wat je je atleten moet leren - je ziet dit veel, en het is niet slecht - maar vooral veel atleten van de middelbare school, ze rennen en ze doen deze grote armen, een grote verzameling van de armen. Het is niet verschrikkelijk, maar het is veel vreemde beweging. Als je door de bocht komt en je maakt je klaar om te springen, moet je leren dat goed vast te houden arm uit zichzelf terug (als je van rechts nadert), om de andere arm te laten komen om het te ontmoeten om springen.
Bij het opstijgen zie je twee soorten armbewegingen. Je ziet deze dubbelarmige stoot, en dan zie je de eenarmige aandrijving. De Europeanen springen allemaal met de eenarmige aandrijving. Het is mooi. Het ziet er goed uit. De betere springers doen het veel. Maar het is moeilijk om aan te leren, dus we leren de kinderen meestal een dubbele armstoot. En je moet ze de loopbeweging leren terwijl ze er doorheen gaan, die ene arm moet blijven en de andere komt hem tegemoet en dan gaat het van daar. Dus we doen veel loopbenaderingen, loopoefeningen zodat ze die positie leren.
Heup- en voetenpositionering bij het opstijgen
Er is een zeer lichte verlaging van de heupen. Wat gebeurt er als je je heupen te laag laat zakken? Dode benen; niks gebeurt. Er moet een lichte verlaging van de heupen zijn en een snelle laatste twee stappen. Het is alsof je een basketbal in de sportschool dompelt. Om een basketbal te dunken, moet je een snelle laatste twee stappen doen om op te staan. Hetzelfde. Je kunt niet echt laag komen. Dus, snelle laatste twee stappen, lichte verlaging van je zwaartepunt, ervoor zorgend dat al dit horizontale momentum verticaal gaat.
Op de voetplant wil je niet dat die voet op de grond crasht. Je wilt een lichte rolbeweging vanaf de hielen, van de teen en een natuurlijke afloop van de grond. Hoogspringers springen van de grond, maar je springt alleen omdat je deze snelheid over die laatste twee stappen omzet. Een goede verticale sprong hebben is natuurlijk belangrijk, maar je moet wel weten hoe je die laatste twee stappen kunt omzetten.
De start is waarschijnlijk het gemakkelijkste onderdeel van het hoogspringen om te repareren. Dit is het deel waar je je kinderen echt kunt laten zien, je kunt daar met een camera staan en je kinderen filmen en ze precies laten zien wat ze doen. Er is een app voor je iPhone of iPad genaamd Coach's Eye. Je kunt de sprong filmen, in slow motion afspelen, er hoeken op tekenen. Je kunt het in de praktijk goed doen en ze kunnen het meteen zien. Gebruik dit spul om de kinderen echt te laten zien waar ze naar moeten kijken.
