Hoewel we praten over het drogen van olieverfschilderijen op dezelfde manier als we praten over het drogen van waterverf of acrylverf, is het proces anders. Bij aquarel en acryl droogt de verf door verdamping, d.w.z. het water in de verf wordt "naar buiten getild" door spontaan van een vloeistof in een gas te veranderen, en de verf hardt uit. Hoe warmer het is, hoe sneller dit gebeurt.
Bij traditionele olieverf zit er geen water in de verf dat kan verdampen. Ook droogt de verf niet op doordat de olie erin verdampt. De olie oxideert eerder, dat wil zeggen dat ze reageert met zuurstof in de lucht waardoor ze hard wordt. (Bij wateroplosbare oliën droogt de verf door een combinatie van oxidatie en verdamping.)
Oxidatie lijkt misschien een onbekend concept, maar het is wat er gebeurt als een appel die je in tweeën hebt gesneden bruin wordt. Bij olieverf is het geen proces dat je verf bruin maakt, maar het maakt de verf wel hard. Wat we gewoonlijk "drogen" noemen.
Anne Marie Helmenstine, Ph.D. in de chemie legt uit:
"De lijnolie en pigmenten oxideren (reageren met zuurstof) en harden uit, maar de olie heeft een voldoende lage dampdruk zodat deze niet merkbaar verdampt. Verknoping vindt plaats tussen de relatief kleine oliemoleculen, waardoor in wezen een plastic wordt gevormd. Dit is niet echt 'drogen' omdat je geen water verdampt. De meeste uitharding vindt plaats in de eerste uren/dagen/maanden nadat de verf is aangebracht, maar het proces stopt nooit echt.
Het proces dat nooit echt stopt, is waarom je een olieverfschilderij niet moet vernissen zodra het handdroog is, maar zou moeten wacht enkele maanden. Hoe minder tijd de olieverf heeft doorgebracht met "drogen", hoe groter de kans dat uw lak te barst is.
En de volgende keer dat je ongeduldig bent met de droogsnelheid van een olieverfschilderij, wat dacht je ervan om jezelf af te leiden door een appel te snijden en te kijken of je een snel stilleven kunt schilderen voordat het oxideert?
