Beginnend met de zeegezichtshemel
De zeeschildering in deze demo is gemaakt met acrylverf, op een canvas van 46 x 122 cm (18x48"), met een borstel van 5 cm (2"). Ik koos voor een beperkt palet bestaande uit titaniumwit, rauwe omber, Pruisisch blauw en turkoois. Hoewel er genoeg geschikte zijn zee kleur verven om uit te kiezen, dit zijn mijn favorieten (vooral Pruisisch blauw, die transparant is bij gebruik voor: beglazing en vrij donker rechtstreeks uit de tube).
Ik begon met schilderen in de bewolkte lucht, werkend nat-in-nat. Hoewel ik geen compositie op het canvas heb geschetst, heb ik het canvas wel zo opgemeten dat de lucht het bovenste derde deel van het canvas zou bedekken (zie: Compositieklasse: regel van derden).
Toen ik klaar was met het schilderen van de lucht, liet ik hem drogen voordat ik begon aan de kustheuvels die in de verte aan de horizon zouden verdwijnen. Nogmaals, ik schetste de heuvels niet op het schilderij omdat ik een heel sterk beeld in mijn hoofd had van hoe ik ze wilde doen en geen behoefte voelde. De heuvels zijn geschilderd in een grijze mengeling van ruwe omber, Pruisisch blauw en titaanwit, waarbij de verhoudingen gevarieerd zijn om een verscheidenheid aan
De kleine stukjes blauw die je op de voorgrond kunt zien, zijn waar ik minimaal de richting voor de beoogde kustrotsen heb gemarkeerd met wat overgebleven blauw op mijn penseel van het schilderen van de lucht. De twee donkere vlekken aan de onderkant van het canvas zijn waar ik het voor en achter nat heb gemaakt om twee kleine deuken eruit te krijgen.
De kustheuvels en voorgrondrotsen
Terwijl ik de verder weg gelegen heuvels schilderde, verlichtte ik de toon en verhoogde het aandeel blauw in de grijze verfmix, volgens de regels van luchtperspectief. Ik schilderde de onderkant van de kliffen een eindje lager dan waar ik de horizon wilde schilderen. Op deze manier zou ik zeker geen gat hebben tussen de top van de zee en de bodem van de heuvels die ik later zou moeten "opvullen".
Toen de heuvels klaar waren, begon ik de rotsen op de voorgrond te schilderen. De rotsen zijn geschilderd met dezelfde kleuren als de heuvels, maar met aanzienlijk minder wit in de mix.
Rotsachtige voorgrond
De rotsen op de voorgrond waren zo geplaatst dat ze het oog het schilderij in leidden, de branding in en naar de horizon. (Merk op hoe met name de middelste verandert tussen de bovenste en onderste foto's.) Ze waren lichtjes geverfd groter dan ik uiteindelijk wilde dat ze zouden zijn, zodat ik de zeespray en het schuim erover kon schilderen, niet gewoon tot hen.
Toen ik klaar was met de rotsen, veegde ik de rest van de verf van mijn penseel op het canvas op plaatsen waar steen door het water zou kunnen komen. Naarmate de borstel droger werd, werden de sporen krassend en ruwer, perfect voor de glimp van rots die je door ondiep zeewater ziet waar veel schuim is.
Het aanvankelijke blauw voor de zee toevoegen
Nu de achtergrond (heuvels en lucht) en rotsen op de voorgrond op hun plaats waren, begon ik de zee te schilderen, met behulp van Pruisisch blauw om een donkerblauw in de zee te creëren dat zal dienen als een donkere onderlaag voor de golven en het schuim dat zal worden geverfd later.
Als u de bovenste en onderste foto's vergelijkt, ziet u het scala aan tinten dat Pruisisch blauw kan produceren, afhankelijk van of u het dun of dik gebruikt. Op de voorgrond kun je zien hoe de rotsen door de geglazuurd blauw.
Ik heb het Pruisische blauw aangebracht door het onverdund naar de horizonlijn te borstelen, vervolgens naar de voorgrond toe te werken en een beetje water toe te voegen om het te verdunnen terwijl ik dat deed.
Het blauw verfijnen
Nadat het hele zeegebied met Pruisisch blauw was bedekt, ben ik hier met titaanwit aan gaan werken. Als je de bovenste en onderste foto's vergelijkt, kun je zien hoe het werkt nat-in-nat stelde me in staat om wit en blauw te mengen.
Omdat acryl zo snel droogt als ze doen, moet het mengen zeer snel werken. Dit past bij mijn persoonlijke werkstijl, maar als je een langere werktijd nodig hebt, dan kun je ofwel een retarder medium toevoegen aan acrylverf of een merk gebruiken dat relatief langzaam droogt (zoals M.Graham).
Schuim en schuim toevoegen bij de rotsen
Kijk naar de voet van de kliffen en je zult zien dat ik de golven heb geschilderd die er tegenaan botsen. Het stuk kustlijn dat de inspiratie vormde voor dit schilderij heeft grote golven die beuken, dus er is veel schuim zichtbaar tot een behoorlijke afstand. Als je een herkenbare kuststrook schildert, is dit het soort detail dat je nauwkeurig moet verbergen om je schilderij authentiek te laten lijken.
Ik richtte mijn aandacht toen op de brekende golven, schuim en schuim rond de rotsen op de voorgrond. Dit werd geverfd door de borstel te laden met verf uit de tube en vervolgens eerst de punt van de borstel naar beneden te deppen, in plaats van heen en weer te borstelen.
Het schilderij aanpassen naar de finish
Vanaf hier totdat ik verklaarde dat het schilderij klaar was, was ik aan het tweaken -- het schuim op de rotsen op de voorgrond naar mijn tevredenheid laten doen, waardoor een gevoel van golven in de open zee ontstond.
Je kunt zien dat de eerder gecreëerde hint van rotsen onder het water geleidelijk onder het schuim verdwijnt. Maar als ze er zijn, ook al is er maar een klein beetje te zien in het uiteindelijke schilderij, draagt het bij aan het detailniveau in het schilderij, en voegt het iets extra's toe om in een kijker te tekenen, zij het op een subtiel niveau.
Afgewerkt schilderij (met details)
Dit is het laatste schilderij van een zeegezicht. De onderste twee foto's zijn details van het schilderij die de mate van losheid laten zien die in het schilderij is gebruikt.
Nadat ik had verklaard dat het schilderij af was, zette ik het in mijn atelier, waar ik het gemakkelijk kon zien. Ik laat een 'nieuw' schilderij altijd zo liggen en beslis dan na een paar dagen of het echt af is of dat er meer nodig is. Ondertussen begon ik aan een ander zeegezicht, een soortgelijk tafereel maar met mistigere omstandigheden.
