De kleur die we daadwerkelijk zien, hangt af van licht - de kwaliteit van het licht, de lichthoek en gereflecteerd licht. Licht creëert schaduwen, highlights en subtiele kleurveranderingen op objecten, waardoor ze de complexiteit en rijkdom krijgen die in de echte wereld zichtbaar is. Dit is waargenomen kleur. Onderscheidend daarvan is de kleur die ervaring en onze hersenen ons vertellen dat het object niet door licht wordt beïnvloed. Het is gebaseerd op een vooropgezet idee van wat de kleur van een ding is. We weten bijvoorbeeld dat citroenen geel zijn; sinaasappels zijn oranje; appels zijn rood. Dit is lokale kleur.
Het doel van de schilder is echter om verder te kijken dan vooroordelen over kleur. Zoals de post-impressionistische schilder Paul Gauguin (1848-1903) zei: "Het is het oog van onwetendheid dat aan elk object een vaste en onveranderlijke kleur toekent."
Lokale kleur
In de schilderkunst is lokale kleur de natuurlijke kleur van een object in gewoon daglicht, zonder de invloed van gereflecteerd licht van aangrenzende kleuren. Bananen zijn dus geel; appels zijn rood; bladeren zijn groen; citroenen zijn geel; de lucht op een heldere dag is blauw; boomstammen zijn bruin of grijs. Lokale kleur is de meest basale brede benadering van perceptuele kleur en is hoe kinderen voor het eerst worden geleerd om kleuren en objecten te zien en te identificeren. Het bevat het effect van
Als alles echter alleen in lokale kleuren zou bestaan, zou de wereld er plat en onnatuurlijk uitzien, omdat er geen licht en donker zou zijn dat de driedimensionaliteit van de echte wereld suggereert. Maar als we constant elke kleine nuance van waarde en kleurverschuiving in de echte wereld zouden opmerken, zouden de visuele stimuli overweldigend zijn. Daarom zien we lokale kleuren als een handige manier om onze omgeving te vereenvoudigen, te bewerken en snel te beschrijven.
Dit geldt ook in de schilderkunst. Net zoals lokale kleuren ons helpen onze omgeving te vereenvoudigen en te beschrijven, is het ook een goede plek om te beginnen met schilderen. Begin met schilderen door de lokale kleur van de grootste vormen van het onderwerp van het schilderij te blokkeren en een naam te geven. In het 3-delige proces om die auteur van te schilderen Tekenen aan de rechterkant van de hersenen (Koop bij Amazon), Betty Edwards, beschrijft in haar boek, Kleur: een cursus in het beheersen van de kunst van het mengen van kleuren (Koop bij Amazon), noemt ze deze stap 'de eerste pas'. Ze legt uit dat door het witte canvas of papier volledig te bedekken met de lokale kleur, je het effect van elimineert gelijktijdig contrast veroorzaakt door het helderwitte oppervlak, waardoor u de hoofdkleuren kunt zien, en legt de belangrijke basis voor: de rest van het schilderij.(1) Deze benadering werkt voor elk onderwerp, inclusief landschap, portret en stilleven schilderen.
Veel beroemde schilderijen gebruikten lokale kleuren, zoals in de 17e-eeuwse Nederlandse schilder Johannes Vermeer, Het melkmeisje. Er is weinig kleurverandering in de kleding van het melkmeisje, geschilderd in lichtgevend loodtin en ultramarijn, afgezien van enkele kleine toonveranderingen om driedimensionaliteit te suggereren. Vermeer was meer een tonale schilder, wat bijna een verlengstuk is van tekenen en schaduwen. Tonale schilderijen kunnen de illusie van realiteit en helderheid creëren, prachtig, net als die van Vermeer schilderijen, maar hebben niet het kleurbereik dat schilderijen wel hebben die de waargenomen kleur meer gebruiken expressief.
Waargenomen kleur
Na het blokkeren van de lokale kleur is het tijd voor "de tweede pas", in de term van Edwards, in het driedelige schilderproces - om terug naar binnen te gaan en de waargenomen kleur te schilderen. De waargenomen kleur bestaat uit de subtiele veranderingen in tint die worden beïnvloed door de kleur van het licht en door de kleuren eromheen, inclusief het effect van gelijktijdig contrast tussen twee aangrenzende kleuren en reflecties van omgevingskleuren op uw onderwerp.
Als u buiten bent of in natuurlijk licht werkt, worden de kleuren ook beïnvloed door het seizoen, de weersomstandigheden, het tijdstip van de dag en uw afstand tot het onderwerp. Je zult misschien verrast zijn door de tinten van kleuren die daadwerkelijk samenwerken om de illusie van de werkelijkheid te creëren. Meest plein air schilders schilderen waargenomen kleuren en proberen de unieke combinatie van licht en sfeer vast te leggen die de kleuren hun specifieke tint geeft op een specifieke dag, op een bepaalde tijd en locatie.
Kleur isolator
Een kleurisolator is een geweldig hulpmiddel om u te helpen schilderen wat u ziet. Het is een basishulpmiddel dat een kleur isoleert van zijn omgeving en aangrenzende kleuren, waardoor het voor u gemakkelijker wordt om de werkelijke kleur die u ziet waar te nemen en te identificeren.
The Artist's ViewCatcher (kopen bij Amazon) is een zeer handig hulpmiddel gemaakt van stevig, neutraal grijs plastic, dat je helpt te bepalen hoe je je compositie moet inlijsten en heeft een kleine ronde opening waarmee u kleuren binnen uw onderwerp kunt isoleren, zodat u de ware kleur en de waarde ervan kunt zien zonder de afleiding ervan omgeving. Door één oog te sluiten en door het gat naar de kleur te kijken die je probeert te identificeren, kun je duidelijker zien wat de kleur eigenlijk is door deze uit zijn context te isoleren.
Je kunt ook je eigen kleurisolator maken door met een enkele perforator een gat te maken in een dik stuk karton of mat karton. U wilt wit, neutraal grijs of zwart kiezen. U kunt ook een isolator maken die alle drie de verschillende waarden heeft - wit, middengrijs en zwart - zodat u de kleur die u isoleert kunt vergelijken met de dichtstbijzijnde waarde. Om dit te doen, kunt u een stuk mat karton of karton van 4 "x 6" verdelen in drie verschillende secties van elk 4 "x 2", waarbij u een witte, een grijze en een zwarte schildert. Maak vervolgens met een enkele perforator een gat in de uiteinden van elke verschillende waarde. U kunt hiervoor ook een oude creditcard van 3 "x 5" gebruiken.
Als alternatief kunt u naar de verfwinkel gaan en verfmonsterkaarten in grijstinten kopen, zoals die van Sherwin Williams, en, gebruik een perforator met één gaatje, plaats een gat in elke kleur in het monster om een weergaveapparaat te creëren voor een reeks van waarden.
Door dit proces van het isoleren van kleuren, zul je beginnen te zien dat wat je zou kunnen hebben aangenomen dat het één kleur was, gebaseerd op a vooropgezette idee van de kleur, is eigenlijk veel complexer en interessanter, met tinten die je misschien nooit hebt verbeeld.
Als je representatief schildert, denk er dan aan om te schilderen wat je ziet, in plaats van wat je denkt te zien. Op die manier gaat u van de lokale kleur naar de waargenomen kleur, waardoor uw kleuren visueel complexer en uw schilderijen rijker worden.
Picturale kleur
Zelfs als je de waargenomen kleur goed krijgt, is het misschien nog steeds niet de juiste kleur voor het schilderij. Dit is wat schilderen echt interessant maakt. Want uiteindelijk gaat het je het meeste om het voltooide schilderij, niet om je onderwerp. Als je denkt dat je de kleuren correct hebt gezien en op elkaar afgestemd, is het tijd om een stap terug te doen en de afbeeldingskleur te beoordelen. Dit is de derde doorgang in het driedelige schilderproces. Zijn de kleuren in harmonie met elkaar? Versterken ze de intentie en het brandpunt van je schilderij? Kloppen de waarden?
Kleur is relatief aan licht, tijd, plaats, sfeer en context. De schittering van kleuren aan de buitenkant zal zich anders vertalen in pigment, en schilderijen die onder licht van buiten zijn gemaakt, moeten mogelijk worden aangepast wanneer ze naar binnen worden gebracht.
Vanwege de verschillende fysieke aard van verf, licht en lucht, kan het bij landschapsschilderijen moeilijk zijn om de effect van de schittering van het licht of het drama van de plaats door getrouw de kleuren te reproduceren die men ziet in de landschap. Mogelijk moet u kleuren en waarden enigszins aanpassen om de emotie of waarheid van het gevoel van een plaats effectief vast te leggen, zoals de schilder deed in de bovenstaande afbeelding. Dit is de laatste stap van het zien en gebruiken van kleur om niet alleen uit te drukken wat je ziet, maar ook je persoonlijke visie.
bronnen
Albala, Mitchel, Landschapsschilderkunst, essentiële concepten en technieken voor Plein Air en Studio Practice, Watson-Guptill-publicaties, 2009.
Edwards, Betty, Kleur: een cursus in het beheersen van de kunst van het mengen van kleuren, Penguin Group, New York, 2004, p. 120.
Sarbach, Susan, Stralend licht en kleur vastleggen in olie en pastel, North Light Books, 2007.
