Ben je ooit op een decompressieduik geweest? Misschien heb je geen technisch duiken gedaan of duiken die de recreatieve geen-decompressielimieten, maar als je al duikt, heb je een duik gemaakt met decompressie.
Elke duik omvat een bepaald niveau van decompressie, zelfs als er geen decompressiestops nodig zijn. Dit klinkt misschien als hakken in het water, maar het veranderen van de manier waarop je naar sportduiken kijkt, dwingt veilige duikrichtlijnen af en leidt tot meer conservatieve duikpraktijken.
Waarom elke duik enige decompressie met zich meebrengt?
Onder water wordt de lucht die een duiker inademt gecomprimeerd door de druk van het water en de atmosfeer erboven. De lichaamsweefsels van een duiker absorberen samengeperste stikstof uit de lucht (of ander ademgas).
Deze geabsorbeerde stikstof decomprimeert tijdens de opstijging van de duiker, terwijl hij langzaam omhoog gaat door een geleidelijke afname van de druk. Onder normale omstandigheden zal het lichaam van een duiker de uitzettende stikstof verwijderen als hij opstijgt.
Maar zelfs na het opduiken blijft er een kleine hoeveelheid stikstof in het systeem van de duiker achter en zijn lichaam blijft nog uren na de duik stikstof verwijderen. Elke duik omvat de compressie en absorptie van stikstof en de decompressie en verwijdering van stikstof bij het opstijgen en opduiken.
Als ik geen decompressiestop hoef te maken, waarom zou het me dan iets kunnen schelen?
Het besef dat zelfs ondiepe, recreatieve duiken technisch gezien decompressie met zich meebrengen, benadrukt het belang van het handhaven van een langzame, veilige stijgsnelheid en maken veiligheidsstops bij elke duik.
Het overtreden van richtlijnen voor veilig duiken, zelfs bij duiken die de niet-decompressielimieten niet overschrijden of benaderen, kan het risico van een duiker vergroten decompressieziekte omdat bij elke duik stikstof wordt opgenomen. Een snelle opstijging of het overtreden van andere richtlijnen voor veilig duiken kan ertoe leiden dat de stikstof in het lichaam van een duiker snel decomprimeert en bellen vormt in zijn lichaamsweefsels (DCZ) of slagaders (AGE).
Het feit dat elke duik technisch gezien de decompressie van stikstof omvat, helpt ook te verklaren waarom, in zeldzame gevallen, sommige duikers "onverdiende" decompressieziekte krijgen - decompressieziekte die zich manifesteert ook al heeft een duiker veilig gedoken richtlijnen.
Hoewel "onverdiende" decompressiehits ongebruikelijk zijn bij sportduiken, komen ze wel voor. Dit gebeurt omdat het lichaam van de duiker er om de een of andere reden niet in geslaagd is om de decomprimerende stikstof efficiënt genoeg uit zijn systeem te verwijderen om te voorkomen dat de stikstof bellen vormt.
Duikers hebben verschillende fysiologieën
Een duiker kan decompressieziekte krijgen terwijl hij veilige duikpraktijken volgt. Niet-decompressielimieten, duiktabellen en richtlijnen voor veilige opstijgsnelheid zijn gewoon hulpmiddelen die een duiker kan gebruiken om te voorkomen dat hij wordt geabsorbeerd zo'n grote hoeveelheid stikstof of zo snel stijgen dat zijn lichaam de decompressie niet efficiënt kan elimineren stikstof.
Duikers moeten zich realiseren dat deze richtlijnen zijn opgesteld met de "gemiddelde" duiker in gedachten. Ze zijn gebaseerd op experimentele gegevens, ongevallenstatistieken en wiskundige algoritmen. Geen algoritme of regel zal ervoor zorgen dat elke duiker die het volgt honderd procent veilig is. Duikers hebben verschillende fysiologieën.
Duikers met tijdelijke of permanente aandoeningen die hen vatbaar kunnen maken voor decompressieziekte en degenen die: meerdere dagen intensief duiken hebben voltooid, zou er goed aan doen om conservatiever te duiken dan de richtlijnen voorstellen.
Neem de verantwoordelijkheid voor uw veiligheid
De afhaalmaaltijd hier is dat het mogelijk is om te buigen voor een duik van 40 voet. Het is mogelijk om gebogen te worden tijdens een duik van 30 voet. Betekent dit dat duikers in paniek moeten raken en moeten stoppen met duiken? Natuurlijk niet! Duiken, voor zover avontuurlijke sporten gaan, heeft een geweldige staat van dienst op het gebied van veiligheid en is een activiteit met een relatief laag risico.
Een wijze duiker zal persoonlijk verantwoordelijkheid nemen voor zijn duikveiligheid. Het bezit van een duikcomputer om de opstijgsnelheden te volgen is een geweldige plek om te beginnen. Implementeer duiken op meerdere niveaus of diepe stops wanneer u naar grotere diepten duikt. Vermijd inspanning onder water en zorg ervoor dat u de kunst van de ontspannen veiligheidsstop onder de knie krijgt. Blijf kalm en onbeweeglijk tijdens uw stop van drie tot vijf minuten aan het einde van elke duik om het vrijkomen van stikstof te vergemakkelijken.
Een conservatieve en veilige duiker zal zijn gezondheid en fysieke toestand in overweging nemen voordat hij gaat duiken. Vermijd katers voordat u gaat duiken. Duik niet als u ziek, uitgeput of extreem gestrest bent, aangezien deze toestanden het functioneren van het lichaam kunnen beïnvloeden. En het allerbelangrijkste: zorg ervoor dat je goed gehydrateerd bent voor en na de duik (een fles water drinken vlak voor de afdaling telt niet mee!).
Onthoud ook dat, hoewel een duik eindigt zodra een duiker de oppervlakte bereikt, zijn lichaam nog uren, zo niet dagen, na de duik stikstof aan het ontgassen is. Inspanning, inspanning en uitdroging direct na het duiken kunnen verergeren of - in extreme gevallen - een decompressiehit veroorzaken die voorkomen had kunnen worden!
Het Take Home-bericht
Ga je je volgende recreatieve scubaduik maken? Het is hoogst onwaarschijnlijk. Elke duik beschouwen als een decompressieduik leidt echter tot conservatievere duikpraktijken en verklaart veel richtlijnen voor veilig duiken. Duikers die de redenen achter de regels begrijpen, zullen ze eerder volgen!
